Μαθητές Γυμνασίων & Λυκείων της πόλης μας μιλούν στην Ε: «Ελπίζουμε να επιστρέψουμε στα σχολεία»
Άνοιξαν τα δημοτικά σχολεία και οι παιδικοί σταθμοί, όμως οι σχολικές αίθουσες για τα μεγαλύτερα παιδιά συνεχίζουν να είναι διαδικτυακές, με τα σχολεία κλειστά λόγω κορωνοϊού, ενώ το άνοιγμά τους εξαρτάται από το βαθμό της διασποράς στη χώρα μας.
Συνεχίζοντας τον διάλογο που ανοίξαμε για την εκπαίδευση εν μέσω πανδημίας και όσα και κοινωνικά και εκπαιδευτικά συνεπάγεται η απειλή της έξαρσης του κορωνοϊού, αυτήν την εβδομάδα συνομιλούμε με μαθητές και μαθήτριες των σχολείων της πόλης μας, για το ποια ζητήματα τους απασχολούν σε αυτή την ιδιαίτερη περίοδο.
«Σίγουρα η λειτουργία του σχολείου είναι προβληματική, μας είπε χαρακτηριστικά η Μαρία Χ. παράλληλα όμως είναι και η μόνη λύση. Μου έχουν λείψει τα πάντα αυτή την περίοδο. Ελπίζω να επιστρέψουμε σχολείο, ό, τι και να γίνει… Δε με νοιάζει να φοράμε μάσκες, δε με νοιάζει αν θα είμαστε σαν τους Εσκιμώους με κουβέρτες, απλώς ελπίζω να γυρίσουμε.
Με τους εκπαιδευτικούς που ήμασταν ήδη κοντά ήρθαμε ακόμα περισσότερο. Οι συμμαθητές μου όλοι επιθυμούν διακαώς να γυρίσουμε σχολείο και μακάρι να τα καταφέρουμε.
Με ενοχλεί ο όρος «τηλεκπαίδευση», δε γίνεται η διδασκαλία των μαθημάτων, ειδικά των θετικών, φυσική και μαθηματικά, είναι ελλειμματική. Δεν υπάρχει επαφή, δε γίνεται. Με την «τηλεκπαίδευση» χάνονται τα πάντα.
Η Κατερίνα Β. μας είπε ότι: «Αρχικά φυσικά και δεν μπορεί να συγκριθεί το μάθημα δια ζώσης με την τηλεκπαίδευση. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι για τις δύσκολες καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε είναι η καλύτερη δυνατή λύση ώστε να μην ερχόμαστε σε επαφή και να μειωθεί η διασπορά τόσο στους μαθητές όσο και στις οικογένεια τους. Φυσικά πάντα υπάρχει ο φόβος μήπως κολλήσουμε αλλά πιστεύω ότι εφ’ όσον τηρούνται τα μέτρα και φροντίζουμε να προστατευόμαστε μειώνονται οι πιθανότητες. Ποτέ δε μηδενίζονται αλλά μειώνονται και αυτό από μόνο τους είναι κάτι θετικό. Προσωπικά προσπαθώ να τηρώ όσο περισσότερο γίνεται τα μέτρα.
Όσο δύσκολο και αν είναι κατά καιρούς είναι για το συλλογικό καλό. Άλλωστε δεν είναι κάτι προσωπικό αφορά το σύνολο της κοινωνίας και συνεπώς όλοι περνάμε πάνω κάτω τα ίδια με την καραντίνα και τον κατ’ οίκον περιορισμό.
Η μάσκα είναι απαραίτητη σε όλους τους χώρους και αυτό αποτελεί πλέον κοινή λογική και είναι παγκόσμια εντολή του οργανισμού υγείας, άρα οι αντιρρήσεις είναι περιττές. Είναι ένα μέτρο που έχει παρθεί παγκοσμίως έχει εξεταστεί και έχει βρεθεί ότι είναι το πιο εύκολο και αποτελεσματικό μέτρο που μπορεί να εφαρμοστεί αυτή τη στιγμή. Για αυτό το λόγο φροντίζω να φοράω τη μάσκα μου σε όλους τους χώρους που απαιτείται και όταν έρχομαι σε επαφή με κόσμο. Σκοπός της καραντίνας είναι η αποφυγή επαφής με ανθρώπους και αυτό πιστεύω είναι ένα από τα πράγματα που μου έχει λείψει περισσότερο. Είναι δύσκολο να μένεις συνέχεια σπίτι ειδικά όταν η καθημερινότητα μου ήταν συνήθως φορτωμένη και σπάνια καθόμουν για πολύ ώρα στο ίδιο μέρος. Έτσι με την καραντίνα όλη αυτή η κατάσταση ανατράπηκε και πλέον αναγκαστικά μετέφερα το σχολείο και τα φροντιστήρια μου στο σπίτι. Όπως επίσης πέρα από τα γεγονότα της καθημερινότητας είναι και η συναναστροφή με ανθρώπους πράγμα σπάνιο αυτή τη στιγμή.
Οι φίλοι μου, οι καθηγητές μου, ήταν όλοι μέρος της καθημερινότητας μου. Πιστεύω ότι και οι καθηγητές βρίσκονται στην ίδια δυσμενή κατάσταση με τους μαθητές.
Η τηλεκπαίδευση δεν ήταν κανενός η πρώτη επιλογή, αλλά η αναγκαία απόφαση. Οι καθηγητές δείχνουν κατανόηση συνήθως, αλλά οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί και τα ηλεκτρονικά διαγωνίσματα είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία με αρκετά ελαττώματα. Για εμένα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η ρουτίνα και η έλλειψη ενθάρρυνσης. Δεν υπάρχει κάποιος να σου δίνει ώθηση να διαβάσεις ή να σου αποδείξει ότι υπάρχει κάτι για το οποίο παλεύεις τη δεδομένη στιγμή. Όλα είναι αβέβαια. Όλα είναι ρευστά και αυτό κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσαρμογή και τη διαδικασία. Φυσικά ενδέχεται να υπάρχουν ορισμένα κενά, καθώς δεν υπάρχει άμεση επαφή και τόση ευκολία να λυθούν όλες οι απορίες. Αν υπάρχει κάτι το οποίο κατάφερε να με βγάλει από τη μιζέρια της ρουτίνας είναι να θυμάμαι ότι όλοι περνάμε περίπου τα ίδια. Ότι πάντα υπάρχει κάτι για το οποίο αξίζει να παλεύουμε και ότι ακόμα και έτσι ή βασικά κυρίως έτσι οφείλουμε να οραματιζόμαστε ένα πιο φωτεινό μέλλον να θέτουμε στόχους και να μην τα παρατάμε. Το πιο βασικό είναι να ζούμε μια μέρα τη φορά χωρίς να πιεζόμαστε και να αγχωνόμαστε συνεχώς αν κάτι χαλάσει, αλλά να κάνουμε αυτή τη μέρα όσο πιο ευτυχισμένη γίνεται. Ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς βρίσκεται η ευτυχία απλά μπορεί να μην την έχουμε εντοπίσει ακόμα. Αλλά όταν ξυπνάμε και νιώθουμε ευγνώμονες για αυτό που έχουμε κάνουμε μια αρχή για την αναζήτηση της».
Η Τζοβάνα Γ., μαθήτρια της Β Λυκείου, μας είπε ότι «οι εκπαιδευτικοί κάνουν ό, τι καλύτερο μπορούν για να μας μεταφέρουν τις γνώσεις που θα πρέπει να εσωτερικεύσουμε και πως το δια ζώσης μάθημα δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα. Είμαι υπέρ αυτού του τρόπου εκπαίδευσης, αλλά θα προτιμούσα να κάνω μάθημα από κοντά.
Η αλήθεια είναι όμως ότι φοβάμαι πολύ να επιστρέψω στο σχολείο γιατί ο ιός είναι πολύ μεταδοτικός και μπορεί κάποιος να κολλήσει ακόμα και με μάσκα, από προσωπική εμπειρία έχω συμπεράνει ότι ο ιός δεν είναι κάτι γελοίο και πως μπορούν να χαθούν ανθρώπινες ζωές σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Όσον αφορά το μάθημα αυτούσιο, φυσικά και αντιμετωπίζω προβλήματα που είτε έχουν να κάνουν με τεχνικούς παράγοντες είτε με ψυχολογικούς και φυσικά μου έχουν δημιουργηθεί κάποια κενά τα οποία στη συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολο να τα καλύψω. Παρόλα αυτά η συνεργασία μου με τους καθηγητές και τους συμμαθητές έχει παραμείνει το ίδιο. Αυτό όμως που με ενοχλεί από την πλευρά τον καθηγητών είναι ότι κάποιες φορές ίσως να αδικήσουν ένα παιδί, χωρίς το ίδιο να φταίει καθώς οι τεχνικές δυσκολίες δεν το άφησαν να απαντήσει σωστά μια ερώτηση κλπ. Θα ήθελα να κλείσω με ένα θετικό μήνυμα ή αλλιώς με μια συμβουλή, θέλω όλοι να φανούμε δυνατοί σε αυτή τη συγκυρία και να σκεφτόμαστε συλλογικά και όχι με βάση την ιδιοτέλεια.»
«Σχετικά με την τηλεκπαίδευση τα πάω πολύ καλά, μας είπε Μαθητής της Β Γυμνασίου. Η κατάσταση αυτή είναι πρωτόγνωρη και είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε μάθημα, έστω με αυτό τον τρόπο. Με επηρεάζει ότι κάποια παιδιά κάνουν πάρα πολύ φασαρία και ότι απαντάνε σε ερωτήσεις των καθηγητών με τη βοήθεια του ίντερνετ κι όχι με την κρίση και τις γνώσεις τους, άρα αυτό είναι άδικο για εμάς που διαβάζουμε. Η συνεργασία μου με τους καθηγητές είναι καλή, αλλά με ενοχλεί η συμπεριφορά των συμμαθητών μου. Παρόλα αυτά δεν μου έχουν δημιουργηθεί κενά, καθώς οι καθηγητές τα εξηγούν πάρα πολύ καλά. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι όταν θα επιστρέψουμε στο σχολείο θα προγραμματιστούν πάρα πολλά διαγωνίσματα και θα έχουμε ένα μικρό θέμα με το χρόνο και τις επαναλήψεις».
Ο Κωνσταντίνος Μ. Μαθητής της Α Λυκείου μας επεσήμανε ότι «Σίγουρα πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση για εμάς τους μαθητές, ωστόσο προσωπικά δεν με έχει επηρεάσει τόσο στο μαθησιακό, όσο και στον ψυχολογικό τομέα. Πέραν τούτου όμως, μου χει λείψει το δια ζώσης μάθημα, το οποίο είναι αναντικατάστατο, αλλά και οι καθηγητές μου, με τους οποίους έχουμε μια εξαιρετική συνεργασία όλο αυτό το διάστημα και κυρίως οι συμμαθητές μου. Ελπίζω όταν επιστρέψουμε στο σχολείο οι συνθήκες να έχουν αλλάξει προς το καλύτερο, σίγουρα θα έχω τον φόβο μήπως κολλήσω, όμως θα τηρώ όλα τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης. Θεωρώ πως η πλειοψηφία των συμμαθητών μου θα φερθεί ώριμα στο θέμα και θα τηρήσει κι αυτή ευλαβικά όλα τα μέτρα προφύλαξης».
«Όλη αυτή η κατάσταση μου φαίνεται πρωτόγνωρη και πραγματικά εύχομαι να μην ζήσω ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο, όμως είμαι υπέρ της τηλεκπαίδευσης και μπορώ να πω ότι με βολεύει κιόλας καθώς είμαι στην άνεση του σπιτιού μου και εξοικονομώ αρκετό χρόνο, επειδή όλα είναι διαδικτυακά και δεν χρειάζεται να μετακινηθώ κάπου, λέει χαρακτηριστικά η Δανάη Α. μαθήτρια Α’ Λυκείου.
Η συνεργασία μου με τους καθηγητές έχει μείνει ακριβώς η ίδια δεν έχει αλλάξει τίποτα, παρόλα αυτά η σχέση μου με τους συμμαθητές μου είναι διαφορετική, αφού δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά αστεία και να ανταλλάξουμε απόψεις μεταξύ μας. Παρά το γεγονός όμως ότι μου αρέσει αυτός ο τρόπος εκπαίδευσης, για την επιστροφή μου στο σχολείο φοβάμαι αρκετά γιατί κάποιοι από τους συμμαθητές μου δεν τηρούν τα μέτρα και θα είναι επικίνδυνο για την υγεία μου. Προσωπικά δεν έχω κάποιο κενό καθώς διαβάζω κανονικά και δεν κάνω διακοπές όπως πολύ θεωρούν. Οι καθηγητές έχω να παραδεχτώ ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να μην μας δημιουργηθούν κενά. Το θετικό μήνυμα που θέλω να δώσω σε όλους είναι να έχουμε υγεία, χαρά, η οποία χρειάζεται σε αυτές τις δύσκολες μέρες και αγάπη».
«Μου αρέσει πάρα πολύ η τηλεκπαίδευση και με έχει βολέψει αρκετά, εφόσον δεν χρειάζεται να σηκώνομαι νωρίτερα, για να ετοιμαστώ και να πάω στο σχολείο, δεν σπαταλάω άσκοπα χρόνο για την μετακίνηση μου και επίσης δεν με ενοχλεί η πλάτη μου από τη βαριά τσάντα που κουβαλάω κάθε μέρα στο σχολείο, αναφέρει η Σωτηρία Α., μαθήτρια της Α’ Λυκείου. Είπα όλα αυτά τα θετικά για να υποστηρίξω την άποψη ότι δεν θέλω να ανοίξουν τα σχολεία, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι δεν θέλω να «ξεβολευτώ» αλλά φοβάμαι να επιστρέψω, αφού οι περισσότεροι από τους συμμαθητές μου δεν τηρούν τα μέτρα και είναι πολύ πιθανό το να κολλήσω. Η σχέση μου με τους καθηγητές έχει παραμείνει ίδια με κάποιους αλλά και με κάποιους άλλους έχει χειροτερέψει, γιατί δεν μπορούν να δείξουν κατανόηση σε κάποια τεχνικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά τη διάρκεια της ημέρας, ειδικότερα στα τεστ που υπάρχουν προβλήματα είτε με τη αποστολή φωτογραφιών είτε με αδυναμία της σύνδεσης».
Η Μαρία Τ., Μαθήτρια Α Λυκείου, μας είπε ότι «Η κατάσταση που επικρατεί με την τηλεκπαίδευση είναι σίγουρα δύσκολη και κουραστική και από την πλευρά των μαθητών και των καθηγητών. Ίσως το κυριότερο πράγμα που ενοχλεί τον κάθε μαθητή κατά τη γνώμη μου, είναι η πολύωρη καθημερινή ασχολία με τον η/υ, ενώ παράλληλα η συνεργασία καθηγητών και μαθητών δεν μπορεί να είναι απόλυτα ειλικρινής και εμπιστευτική. Οι μαθητές επίσης συναντάνε δυσκολίες στην κατανόηση των μαθημάτων, αφού όλα γίνονται μέσω υπολογιστή. Επιπρόσθετα υπάρχουν πολλές φορές προβλήματα με το δίκτυο, τα οποία εμποδίζουν την πρόσβαση στα μαθήματα. Το να γυρίσουμε στο σχολείο δεν είναι απόλυτα ασφαλές όσον αφορά την εξάπλωση του ιού, ωστόσο πλέον η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να συνεχιστεί για μεγάλο ακόμα χρονικό διάστημα. Φυσικά υπάρχουν πολλοί νέοι που δεν πιστεύουν στον κορονοϊό και γι’ αυτό αρνούνται να τηρήσουν τα μέτρα προστασίας. Παρόλο που βρισκόμαστε σε καραντίνα οι μαθητές εξακολουθούν να πιέζονται από την πλευρά των μαθημάτων λόγω διαγωνισμάτων και τεστ και δεν σημαίνει ότι έχουν άπλετο ελεύθερο χρόνο.»
«Η όλη κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη και πιεστική, λέει η Νέλλη Τ. μαθήτρια Β Λυκείου, διότι είναι κάτι πρωτόγνωρο και πολύ κουραστικό. Η συνεργασία με τους καθηγητές δεν είναι καθόλου ίδια, διότι δεν υπάρχει συνεννόηση λόγω του πανικού που επικρατεί με τα διαγωνίσματα και τον τρόπο αξιολόγησης μας όσον αφορά του βαθμούς του τετραμήνου. Με τους συμμαθητές συνεργασία δεν έχει χρειαστεί να υπάρξει και πιστεύω ευτυχώς λόγω της κατάστασης διότι από μακριά η συνεργασία φαίνεται να είναι ήδη πολύ δύσκολη και μόνο με τους καθηγητές που είναι ανάγκη και απαιτείται. Δεν φοβάμαι να γυρίσω στο σχολείο διότι πιστεύω πως τα μέτρα θα είναι αρκετά αυστηρά ώστε να μην υπάρξει καμία πιθανότητα κινδύνου. Σίγουρα όταν γυρίσουμε στο σχολείο θα υπάρχουν και τα άτομα τα οποία δεν θα συνεργάζονται όπως υπήρχαν και πριν οπότε καλό θα ήταν να τηρούμε εμείς επί 2 φορές τα μέτρα για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Η συμβουλή μου είναι ότι πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα ανοίξουν τα σχολεία και καλό θα ήταν να μην υπάρχουν ακόμα αυτοί οι αντιρρησίες, οι οποίοι δεν συνεργάζονται με τα μέτρα και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία αρκετών».
(Οι συνεντεύξεις παραχωρήθηκαν και δημοσιεύονται με τη συναίνεση των γονέων).