Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η ζωή μας δεν είναι μια πορεία από το τίποτα στο πουθενά, αλλά μια διαδρομή προς το φως, με ανηφόρες, κατηφόρες και βαρετά ισιώματα.
Είναι γνωστό, ότι όλου του κόσμου οι σοφοί, προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμη να λύσουν το μυστήριο της ζωής. Όμως η ζωή δεν είναι ένα μυστήριο για να το λύσεις, αλλά για να το χαρείς! Και τη ζωή για να χαρείς, πρέπει να έχεις υγεία, που αν τη χάσεις, τρέχεις στο γιατρό να σε βοηθήσει να γίνεις καλά. Συνήθως θα σου συστήσει ο γιατρός, κάποια χάπια να πάρεις για να αποκατασταθεί η υγεία σου. Καλά θα κάνεις να ακολουθήσεις τις οδηγίες του γιατρού και να κλείσεις τα αφτιά σου στις συμβουλές του φίλου ή του γνωστού σου, για κάποια θαυματουργά… γιατροσόφια με βότανα! Βέβαια ο γιατρός, που θα εμπιστευθείς, θα πρέπει να έχει δίπλωμα και να μην είναι κομπογιαννίτης, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι, όπως διαβάζουμε στον Τύπο.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έκαναν την εμφάνιση τους οι κομπογιαννίτες, δηλαδή πρακτικοί γιατροί, που η καταγωγή τους ήταν από τα Γιάννενα. Κομπογιαννίτης ήταν δηλαδή αυτός, που με μάγια και βότανα, θεράπευε τις αρρώστιε.Φορούσαν ένα μακρύ μανδύα σαν ράσο με άσπρο γιακά και φέσι με φούντα μαύρη μεγάλη. Καβάλα σε άλογο κυκλοφορούσαν και με τον υπηρέτη τους πεζή να διαλαλεί την άφιξη στην πόλη του σπουδαίου γιατρού! Έδιναν αλοιφές για τις πληγές και βότανα για τις αρρώστιες . Οι άνθρωποι τότε δεν ήσαν κουτοί, αλλά γιατροί δεν υπήρχαν. Τι να κάνουν; Αναγκαστικά κατέφευγαν στους κομπογιαννίτες και στα γιατροσόφια τους. Σήμερα αυτό δε δικαιολογείται.
Ένας διάσημος κομπογιαννίτης εκείνης της εποχής ήταν ο Ν. Παρθένης, από τα Γιάννενα. Θεράπευε και τους… ερωτευμένους! Όσοι και όσες υπέφεραν γιατί είχαν μεγάλο καημό, που είχαν απορρίψει τον έρωτά τους, αναλάμβανε ο κομπογιαννίτης να τους θεραπεύσει με μια… χυλόπιτα! Τους έφτιαχνε δηλαδή μια χυλόπιτα από στάρι και μπαχαρικά, που την έψηνε στο φούρνο. Τους έλεγε να φάνε τη χυλόπιτα αυτή και τίποτε άλλο, επί τρεις μέρες. Νηστικοί λοιπόν, για τρεις μέρες, με ένα κομμάτι αυτής της ….μαγικής δήθεν χυλόπιτας μόνο το πρωί, το νου τους είχαν στο φαγητό και ξεχνούσαν την απόρριψη. Σήμερα γι΄αυτό λέμε ότι αυτός «έφαγε τη χυλόπιτα», όταν απορρίψουν τον έρωτά του.
Στα χρόνια του Μεσαίωνα κυκλοφορούσαν «μαγικές» συνταγές, που θεράπευαν διάφορες αρρώστιες! Σήμερα, όταν τις διαβάζουμε σε χειρόγραφα, γελάμε. Να μια τέτοια συνταγή: «Για πάθηση του δεξιού ματιού, πάρε το δεξί μάτι βατράχου, περιτύλιξέ το σε μεταξωτό πανί, κάμε το φυλαχτό και ας το φορεί ο άρρωστος. Αν είναι άρρωστο το αριστερό του μάτι, τότε πάρε το αριστερό μάτι του βατράχου!».
Σήμερα αυτά φαίνονται αστεία. Και όμως! Για δες, γύρω σου, πόσες… ξεματιάζουν τα παιδιά τους και τους γνωστούς τους, όταν αδιαθετήσουν.
Πριν από λίγες δεκαετίες, όταν κρυολογούσαν τους «έπαιρναν βεντούζες και κοφτές». Έβαζαν δηλαδή στην πλάτη του αρρώστου το ζεστό ποτήρι, για να φουσκώσει το δέρμα σαν… το καρβέλι στο φούρνο και με… ένα ξυραφάκι μετά το έσχιζαν σε τομές παράλληλες! Ευτυχώς αυτή η βάρβαρη συνήθεια ξεχάστηκε, γιατί η Ιατρική προόδευσε.