Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Όλη Δόξα όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει η 25η Μαρτίου 1821! Είναι η μέρα του μεγάλου ξεσηκωμού του Έθνους μας. Αυτός ο ξεσηκωμός των Ελλήνων δεν ήταν κατά ενός καθεστώτος, όπως η Γαλλική επανάσταση, που έγινε πριν ούτε όπως η Ρωσική που έγινε μετά. Δεν ήταν δηλαδή εμφύλιος ταξικός πόλεμος, αλλά ένας πόλεμος του έθνους μας εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι μεγάλη διαφορά αυτή.
Το 1453 η Πόλη έπεσε και ο πόνος του Έθνους μας έγινε πέλαγος, από τους ποταμούς των δακρύων και του αίματος. Το Γένος τότε ορφάνεψε από τους δασκάλους και τους «λογίους», γιατί… διέφυγαν στη Δύση οι περισσότεροι! Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και ας προσπαθούν οι Ιστορικοί να τους δικαιολογήσουν, ότι μετέφεραν τον πολιτισμό μας στη Δύση. Όμως τότε το σκλαβωμένο Γένος, έμεινε στερημένο από τα γράμματα στην αρχή της σκλαβιάς και το σκοτάδι έγινε πιο πηχτο και πιο βαρύς ο ζυγός. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ευτυχώς, γρήγορα οι ναοί παίρνουν την όψη σχολείου και στο φοβισμένο φως του καντηλιού θερμαίνεται πάλι η αποσταμένη ελπίδα. Μέσα στις θολόχτιστες εκκλησιές, στα «φανερά» σχολεία δηλαδή, ακούγεται η ελληνική γλώσσα στους ψαλμούς και στα ευαγγέλια. Οι κληρικοί αναλαμβάνουν τότε την εκπαίδευση των ελληνοπαίδων, γιατί η εκκλησία είχε ανάγκη από αναγνώστες, ψάλτες και ιερείς, που να ξέρουν να διαβάζουν. Έτσι λοιπόν, τα Ελληνόπουλα στους ναούς και στα Μοναστήρια μαθαίνουν όχι μόνο γράμματα, αλλά αποκτούν και εθνική συνείδηση, χαλυβδώνεται η υπομονή τους, φτεροκοπά και λαχταρά η ψυχή τους για λύτρωση και θεριεύει η απόφαση για ΛΕΥΤΕΡΙΑ. Κυλούν αργά τα χρόνια όμως της σκλαβιάς και «άργιε να ‘ρθει» εκείνη η ώρα της λευτεριάς, ενώ πολλά επαναστατικά κινήματα, απέτυχαν.
Όταν λοιπόν ξημέρωσε η μεγάλη και άγια μέρα του ξεσηκωμού, τα παιδιά είχαν γίνει άντρες και έτοιμοι για των υπέρ πάντων αγώνα.
Μερικοί, που παριστάνουν τους ιστορικούς, δηλώνουν με «στόμφο» ότι η επανάσταση δεν ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου, αλλά πιο πριν σε κάποιες πόλεις της σκλαβωμένης πατρίδας μας, ενώ σε άλλες αργότερα. Και ξεχνούν βέβαια, ότι τότε δεν υπήρχαν ούτε τηλέφωνα, ούτε ίντερνετ και δεν ήταν εύκολος ο συντονισμός. Ένα πρόσφατο παράδειγμα: την εξέγερση τους οι φοιτητές, κατά της Δικτατορίας το 1973, δεν την ξεκίνησαν στις 17 Νοεμβρίου, αλλά πολλές μέρες πιο πριν. Στις 17 όμως του μήνα καθιερώθηκε ο εορτασμός της εξέγερσης αυτής. Έτσι και με την καθιέρωση της 25ης Μαρτίου, ως ημερομηνίας εορτασμού έναρξης της επανάστασης του 1821. Λένε επίσης ότι ο Καραϊσκάκης δεν είχε καλούς τρόπους! Έβριζε, λένε οι δήθεν ιστορικοί, τους Τούρκους και μάλιστα με … αισχρόλογα! Δηλαδή κατά την ώρα της μάχης, θα έπρεπε να λέει στους Τούρκους γλυκόλογα; Κατά την απόψή τους , είναι σωστό να σκοτώνεις τον εχθρό, αλλά με … ευγενικό τρόπο! Είναι χρέος μας και καθήκον ιερό να τιμούμε τους ήρωες και τις ηρωίδες, εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες και να μη μας επηρεάζουν οι ανοησίες μερικών, που θέλουν αυτά να τα ξεχάσουμε, για να μη στενοχωρήσουμε τους Τούρκους! Το χρέος μας λοιπόν είναι:
- Να γνωρίσουν οι νεότεροι.
- Να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι ποιοι είμαστε.
Αν θέλουμε να είμαστε και αύριο Έλληνες.