Νέο βιβλίο του Γιάννη Γκίνη με τίτλο “Η Μουσική και οι Μουσικοί στα Μέγαρα”
“Η πολυετής ιστορία του τόπου και η λαογραφία μας είναι δυνατόν να βοηθήσουν την τουριστική ανάπτυξη του τόπου”
Ο πρώην Αντιδήμαρχος Γιάννης Γκίνης, ειδικός συνεργάτης του Δημάρχου Μεγαρέων Γρηγόρη Σταμούλη, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Ενημέρωση” μιλάει για το νέο του βιβλίο «Η Μουσική και οι Μουσικοί στα Μέγαρα»
Ο Γιάννης Γκίνης είναι πασίγνωστος στα Μέγαρα τόσο από την δημοσιογραφική του καριέρα αλλά και από την πολυετή ανάμιξή του με τα κοινά είτε ως Αντιδήμαρχος επί 16 χρόνια δίπλα στον αείμνηστο Δήμαρχο Μεγαρέων Γιώργο Καστάνη-Λιάντρο, είτε ως πολιτευτής της Νέας Δημοκρατίας, αφού ήταν δύο φορές υποψήφιος Βουλευτής στην Περιφέρεια Αττικής στις εθνικές εκλογές του 2000 και του 2004.
Επίσης εκτός από την ενασχόλησή του με τα κοινά έχει αναπτύξει πλούσια συγγραφική δράση με τα βιβλία του «Ήθη κι έθιμα των Μεγάρων», «Μέγαρα, μία πόλη μία ιστορία», «Τουριστικός οδηγός Μεγάρων & Νέας Περάμου», «Πολιτικά και άλλα», «Στιχοιωμένα λόγια»(ποιήματα) και «Πάμε Μέγαρα».
Το τελευταίο του βιβλίο («Πάμε Μέγαρα») ήταν η αφορμή για να προβληθούν τα Μέγαρα μέσα από την παραγωγή τηλεοπτικής εκπομπής που παρουσιάζει ο Μουσικολαογράφος Χρήστος Μυλωνάς «Από τόπο σε τόπο», κάθε Κυριακή από το κανάλι της Βουλής.
Αλλά ας δούμε τι μας είπε ο ίδιος:
«Το καλοκαίρι εν μέσω της πανδημίας δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον παλαιό γνώριμο και φίλο Χρήστο Μυλωνά ο οποίος μου είπε ότι έπεσε στα χέρια του ένα δικό μου βιβλίο («Πάμε Μέγαρα»), τον εντυπωσίασε το περιεχόμενό του και ήθελε να κάνει ένα αφιέρωμα στα Μέγαρα.
Ενημέρωσα τον Δήμαρχο Μεγαρέων Γρηγόρη Σταμούλη, ο οποίος με σχετικό έγγραφό του, ζήτησε από το κανάλι της Βουλής να εγκρίνει την παραγωγή αυτής της εκπομπής και μάλιστα επειδή το 2022 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή κι είναι έτος αφιερωμένο από τον Δήμο Μεγαρέων στον Μικρασιατικό Πολιτισμό, ζήτησε να γίνει ξεχωριστή εκπομπή για το Μελί και την Νέα Πέραμο.
Ήδη τα γυρίσματα για το αφιέρωμα στα Μέγαρα ολοκληρώθηκαν και η εκπομπή θα προβληθεί κάποια Κυριακή του Γενάρη και σύντομα θα γίνουν τα γυρίσματα για το αφιέρωμα στις αλησμόνητες πατρίδες, Μελί και Νέα Πέραμο.
Αυτή η επαφή με τον Χρήστο Μυλωνά και η συνεργασία με τους τοπικούς λαογραφικούς φορείς ήταν η αιτία για να ασχοληθώ με τη συγγραφή του νέου μου βιβλίου με τίτλο «Η μουσική και οι μουσικοί στα Μέγαρα».
Αφορμή ήταν η στενή συνεργασία που είχαμε για την προετοιμασία των γυρισμάτων της εκπομπής με τον συμπολίτη μουσικό Θανάση Μαργέτη και τον τραγουδιστή Σπύρο Μπερδελή.
Αληθινά εκτίμησα τις τεράστιες προσπάθειες που κάνουν, τους κόπους και τις θυσίες θα τολμούσα να πω που υφίστανται από πάντα αλλά ιδιαίτερα τώρα τον καιρό της πανδημίας οι Μουσικοί, όλοι όσοι ασχολούνται με την μουσική (τραγουδιστές, οργανοπαίκτες, οργανοποιοί και ψαλτάδες), και είπα κάποιος πρέπει να καταγράψει όλους αυτούς τους ανθρώπους της μουσικής λαϊκής παράδοσης, όλους αυτούς τους ανθρώπους που είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά φροντίζουν για τη διασκέδασή μας.
Το έβαλα στο μυαλό μου κι άρχισα να γράφω. Κάποια στιγμή όταν έφτασα σε σημείο που το υλικό που είχα συγκεντρώσει έφτανε για να εκδοθεί το βιβλίο ζήτησα από τον κ. Θανάση Μαρτίνο, Διοικητή του Αγίου Όρους, Δωρητή κι Ευεργέτη, επίτιμου δημότη Μεγαρέων, την κάλυψη εξόδων για την εκτύπωση του βιβλίου με θετική ανταπόκριση κι εκφράζω από εδώ Αλέκα ευγνώμονες ευχαριστίες για την ευγενική του χορηγία.
Παράλληλα με το βιβλίο διαπίστωσα ότι χρειάζεται να υπάρχουν και ηχητικά ντοκουμέντα που θα συμπληρώσουν το συγγραφικό μου πόνημα.
Έτσι λοιπόν καταπιαστήκαμε μαζί με τον Θανάση Μαργέτη να φτιάξουμε κι ένα CD με τραγούδια σχετικά με την ύλη του βιβλίου.
Πράγματι τελειώσαμε κι αυτή τη δουλειά η οποία είναι σπουδαία και ήδη κυκλοφόρησε σήμερα διπλό CD με τα τραγούδια που ερμηνεύονται από Μεγαρίτες τραγουδιστές και τραγουδίστριες με τίτλο «Μεγαρίτικοι μουσικοί θρύλοι 1950-2021».
- τι περισσότερο θα μπορούσαμε να μάθουμε γι’ αυτό το τελευταίο βιβλίο;
- Δεν θα σας πω τι άποψη έχω εγώ για το περιεχόμενο του συγκεκριμένου βιβλίου. Θα σας πω τι γράφει κάνοντας την τιμή να προλογίσει το βιβλίο ο γνωστός Μουσικολαογράφος Χρήστος Μυλωνάς.
Σε μια εποχή σαν τη σημερινή που λόγω της παγκοσμιοποίησης απειλεί με εξαφάνιση, πολλά στοιχεία από την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά μας, υπάρχουν ευτυχώς ακόμα Έλληνες, Χριστιανοί και πατριώτες που παράγουν πολιτισμό και υπηρετούν με αγάπη, με πάθος θα έλεγα, γνώση κι ανιδιοτέλεια την πατρίδα μας με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Ένας από αυτούς είναι κατά κοινή ομολογία ο Χρήστος Μυλωνάς, ο ερευνητής της λαϊκής παράδοσης, ο οποίος συνεχίζει το τεράστιας αξίας έργο του πατέρα του Παναγιώτη Μυλωνά, κάθε Κυριακή μεσημέρι, 12 με 2, στο Κανάλι της Βουλής, που κάθε εβδομάδα σπάει όλα τα ρεκόρ τηλεθέασης, ταξιδεύοντας σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, θυμίζοντας τις ρίζες μας, την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, τα ήθη και τα έθιμά μας, την ιστορία και την λαογραφία, με απόλυτο σεβασμό στην λαϊκή παράδοση κι αναδεικνύοντας παράλληλα αυτήν την ωραία πατρίδα που θέλουμε να ονειρευόμαστε ενώνοντας όλους τους Έλληνες όπου υπάρχουν ομογενείς χτίζοντας μια γέφυρα με την πατρίδα και ειλικρινά αισθάνομαι την ανάγκη και την υποχρέωση να τον επαινέσω δημόσια, να τον συγχαρώ και να τον ευχαριστήσω για όσα έχει κάνει προκειμένου να προβληθούν τα Μέγαρα πανελληνίως και παγκόσμια.
Και δεν σας κρύβω ότι προσωπικά ονειρεύομαι για τα Μέγαρα τη λάμψη του Βυζαντίου.
Το Βυζάντιο είναι το κέντρο του οικουμενικού Ελληνισμού, και τα Μέγαρα που τόσα μας συνδέουν με το Βυζάντιο μπορούν να γίνουν το κέντρο της Ελληνικής λαογραφίας.
Και τούτο μπορεί να το πετύχουμε μέσα από το Κέντρο Μεγαρικών Μελετών, σε συνδυασμό με το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Λαογραφικό Μουσείο και τους τοπικούς λαογραφικούς φορείς με προφανή των ωφέλεια, που θα προκύψει μελλοντικά από την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής μας.
Επενδύοντας μια πόλη στην ιστορία της και την λαογραφία χτίζει βάσεις για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου.
Διαβάστε λοιπόν παρακάτω τι γράφει ο Χρήστος Μυλωνάς για το βιβλίο μου:
«Ο Δημοσιογράφος και Συγγραφέας Γιάννης Γκίνης, γέννημα θρέμμα τής Μεγαρίτικης γης, γαλουχήθηκε από μικρός, μ’ όλες εκείνες τίς αρχές κι’ αξίες, πού αρμόζουν σ’ έναν πραγματικό Ευπατρίδη, όπως, Ήθος, Πίστη, Σεβασμό στους προγόνους κι’ απέραντη αγάπη για την ιδιαίτερή του Πατρίδα, πού είναι εκείνη, πού τον ενέπνευσε, για ν’ ανακαλύψει μέσα του, ένα κρυφό και σπάνιο ταλέντο. Αυτό τής Συγγραφής.
Απόδειξη ότι, όλα σχεδόν τα συγγραφικά του έργα, έχουν ως Θέμα τους, τα Μέγαρα και τίς «προεκτάσεις» τους, πού με την γραφίδα του, κέρδισαν στις μέρες μας, την αίγλη πού δικαιούνταν, ως αντίδωρο, τής πανάρχαιας Κληρονομιάς τους.
Διαβάζοντας λοιπόν κανείς, τόσο τα παλαιότερα συγγράμματα τού Γιάννη, όσο και το τωρινό, εύκολα διαπιστώνει, πώς η αγάπη για τον τόπο του, είναι πέρα από «αισθήσεις, διανοήσεις και βλέψεις εξουσίας…» Είναι όπως λέμε, “όραμα καρδιάς” και το απόσταγμα αυτής τής αγάπης, είναι κατά κοινή ομολογία, ότι πιο εύγευστο μελωδικά και πνευματικά έχει παραχθεί, τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν μου προκάλεσε λοιπόν εντύπωση, το γεγονός ότι και το παρόν βιβλίο του, πού κλήθηκα με ιδιαίτερη τιμή να προλογίσω, με τίτλο, «Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ», έχει ως θέμα του τα Μέγαρα, την Μουσική τους Παράδοση και τούς σπουδαίους ντόπιους μουσικούς κι’ ερμηνευτές, που γράφουν χρόνια τώρα, την δική τους Ιστορία..
Παράλληλα, ο Γιάννης, με την χαρακτηριστική σεμνότητα πού τον διακρίνει, ζητά την επιείκειά μας, γιατί προσεγγίζει όπως λέει, ένα θέμα, που αν και αγαπά πολύ, δεν το κατέχει επιστημονικά..
Κι’ όμως Αγαπητέ Γιάννη, είσαι υπερβολικά….“άτυφος” (ταπεινός), αφού ακριβώς εδώ, κρύβεται η επιτυχία τού Βιβλίου Σου (!)
Σ’ αυτή δηλαδή την αντίφαση…
Γιατί συνήθως την Ιστορία, δεν την γράφουν οι πρωταγωνιστές της, αλλά εκείνοι, πού είναι έξω απ’ αυτήν και μπορούν να την δουν χωρίς παρωπίδες, αναζητώντας την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, με δίκαιο και αντικειμενικό τρόπο, μακριά από παραποιήσεις και προχειρότητες.. Όταν διαθέτουν δε και το χάρισμα τής πένας (όπως εν προκειμένω),τότε η επιτυχία, είναι δεδομένη..
Διαβάζοντας λοιπόν το Βιβλίο τού Γιάννη Γκίνη, επειδή έχει να κάνει με το γνωστικό μου αντικείμενο, προσπάθησα ν’ αφήσω για λίγο στην άκρη, την δεδομένη αγάπη κι’ εκτίμηση μου στο πρόσωπο τού Συγγραφέα και να είμαι, όσο πιο αντικειμενικός γίνεται, γιατί όταν προσεγγίζουμε θέματα, πού άπτονται της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς, δεν συγχωρούνται λάθη…..
Δεν Σάς κρύβω δε, πώς εντυπωσιάστηκα, γιατί βρήκα πράγματα, πού μόνο ένας ειδικός ερευνητής, πού υπηρετεί για δεκαετίες πιστά την Εθνική μας Μουσική, θα μπορούσε να γράψει..
Για παράδειγμα, ο Γιάννης, μάς δίνει απ’ την αρχή, τον Ορισμό και τον Κανόνα τής Παράδοσής μας, αποδεικνύοντας έμπρακτα, πώς η έρευνά του, είναι προς την σωστή κατεύθυνση και μάς λέει ουσιαστικά ότι:
«Το Δημοτικό μας τραγούδι, δεν είναι έργο ενός ανθρώπου και μιας εποχής, αλλά έργο πολλών ανθρώπων και πολλών γενεών».
ΕΥΓΕ Γιάννη!! Γιατί πράγματι, τα παραδοσιακά μας τραγούδια, δεν έχουν συνθέτη και στιχουργό, αλλ’ αντίθετα, δημιουργός και συνθέτης τους, είναι ό ίδιος ο λαός μας κι’ από «στόμα σε στόμα», ταξίδεψαν ίσαμε σήμερα, με μια μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων και παραλλαγών, πού συνθέτουν, οι διάφορες περιοχές τού Ελληνισμού, γι’ αυτό και δικαίως λέμε πώς, αποτελούν κτήμα Εθνικό. Είναι δηλαδή μία επιτόπιος και πολυχρόνιος διαδοχική πείρα.
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι, απ’ την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας, ο χορός, δεν ήταν μια μεμονωμένη τέχνη, αλλά συνδυαζόταν πάντοτε, με την Μουσική και την Ποίηση.
Κι’ εδώ, αξίζει να θυμηθούμε, αυτό πού έλεγε ό Πλάτωνας, για την σημασία των Χορών, πού ανάλογα με τον χαρακτήρα τους, τούς χώριζε, σέ Πολεμικούς και σέ Θρησκευτικούς, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι: «Το κατά φύσιν πηδάν, είθισται (το συνηθίζει δηλαδή), πάν ζώον (χοροπηδάνε τα ζώα).
Το δε ανθρώπινον όμως, αίσθησιν λαβόν τού ρυθμού, εγέννησέ τε και έτεκεν, την Όρχησιν». Ο άνθρωπος δηλαδή,έχοντας αίσθηση τού ρυθμού, γέννησε τον χορό κι’ αυτή είναι κατά τον Πλάτωνα, η μεγάλη διαφορά του απ’ τα ζώα.
Για μάς τώρα σήμερα τούς Έλληνες, ό χορός και το τραγούδι, ήταν, είναι και θα είναι για πάντα, ένα πανανθρώπινο αγαθό και η συνέχεια τής Φυλής μας.
Έτσι, συμπερασματικά, καθετί σύγχρονο, που γράφεται, τραγουδιέται και χορεύεται, στις μέρες μας, δεν είναι δημοτικό τραγούδι, αλλά “δημοτικοφανές” και “φτιαχτό” κι’ αποτελεί καθαρά προσωπική δημιουργία και τίποτα παραπάνω.
Κλείνοντας αυτό το αληθέστατο εγκώμιο, τής σπουδαίας Συγγραφικής εργασίας τού Γιάννη Γκίνη, θα έλεγα πώς ο Συγγραφέας, καταφέρνει και μπολιάζει έντεχνα, το Μουσικό χθες, στο σήμερα τού τόπου του, δημιουργώντας σπουδαίες προοπτικές για το αύριο, ενώ αναδεικνύει σέ πρωταγωνιστές, όλους εκείνους τούς “αφανείς” ήρωες, πού χρόνια τώρα, κρατούν ζωντανή και διασώζουν, την μουσικοχορευτική και μουσικοποιητική παράδοση των Μεγάρων, στην αυθεντική μορφή της.
Παράλληλα όμως, πέτυχε το δυσκολότερο, αφού κατάφερε να συνδυάσει αρμονικά, την Ιστορία των Μεγαρέων, με την φιλομουσία τους, γεγονός πού καθιστά το βιβλίο του, μοναδικό στο είδος του και είναι σίγουρο πώς, θ’ αποτελέσει πολύτιμη παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές, αλλά και την βάση, για μελλοντικές μελέτες και καταγραφές.
Όσο δε για τον λατρευτό μου Γιάννη, νομίζω ότι, από’ δω και πέρα, δίπλα στους διακριτικούς τίτλους του Δημοσιογράφου και Συγγραφέα, που υπηρετεί διαχρονικά με αίσθημα ευθύνης, πρέπει επάξια να προστεθεί κι’ εκείνος του Λαογράφου!».
Το βιβλίο είναι έτοιμο, εκτυπώθηκε και κυκλοφορεί τις προσεχείς ημέρες από τις εκδόσεις Νάστου.
Ευχόμαστε το βιβλίο σου αγαπητέ Γιάννη να είναι καλοτάξιδο.
Προσωπικά επειδή έζησα όλη την διαδικασία για να κυκλοφορήσει αυτό το βιβλίο γνωρίζοντας τα κείμενα που έχει γράψει ο Γιάννης Γκίνης παρουσιάζοντας τους πρωταγωνιστές του με γλαφυρότητα συνιστώ σε όλους να σπεύσουν να το προμηθευτούν γιατί αληθινά είναι ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουν όλοι, να μάθουν οι νεώτεροι και οι πιο παλιοί να θυμηθούν, γεγονότα, γλέντια, τραγούδια και πρόσωπα που είτε ζουν ανάμεσά μας και προβάλλουν τη μουσική μας παράδοση, είτε έχουν φύγει αφήνοντας ως παρακαταθήκη το έργο τους.