Η 20η Νοεμβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού. H Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989, τέθηκε σε ισχύ στις 2 Σεπτεμβρίου του 1990 και προσέφερε ένα νέο ορισμό για την παιδική ηλικία, βασισμένο στα ανθρώπινα δικαιώματα. H χώρα μας επικύρωσε την Σύμβαση αυτή στις 2 Δεκεμβρίου του 1992 με τον νόμο 2101/92, ενώ αξίζει να σημειωθεί, πως μέχρι και σήμερα έχει επικυρωθεί από 191 χώρες εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Σομαλίας.
Η Σύμβαση αυτή, υπήρξε ο προάγγελος για σημαντικές προόδους στην πραγμάτωση των δικαιωμάτων των παιδιών στην επιβίωση, την υγεία και την εκπαίδευση μέσω της παροχής των στοιχειωδών αγαθών και υπηρεσιών. Επιπλέον συνέβαλε στην αναγνώριση της ανάγκης να δημιουργήσουμε ένα προστατευτικό περιβάλλον για να θωρακίσουμε τα παιδιά απέναντι στην εκμετάλλευση, την κακοποίηση και τη βία.
Και όταν αναφερόμαστε στα δικαιώματα των παιδιών, δεν εστιάζουμε μόνο στο δικαίωμα για εκπαίδευση, υγειονομική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά σε όλο εκείνο το φάσμα δικαιωμάτων που επιτρέπουν στο παιδί μια υγιή και καθ’ όλα θετική και ομαλή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη σύμφωνα με το ηλικιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται. Αναφερόμαστε δηλαδή σε δικαιώματα που είναι συνυφασμένα με την παιδική ηλικία, όπως η απαγόρευση στην παιδική εργασία, το δικαίωμα του παιδιού για ελεύθερο χρόνο, το δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην ιατρική περίθαλψη όπως αναφέρθηκε και παραπάνω. Ακόμα, το δικαίωμα των παιδιών για ίση μεταχείριση, υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας του χωρίς προσβολές, ξύλο κι άλλες ακατάλληλες-πλέον-παιδαγωγικές-αλλά επιτρεπτές έως κάποιους αιώνες πριν-μεθόδους, η ελεύθερη έκφραση της γνώμης τους όπως κάθε λογικό-κατά τον Αριστοτέλη-ον έχει δικαίωμα σε αυτό, και άλλα πολλά. Πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως πως ανεξάρτητα την ηλικία που έχει ο κάθε άνθρωπος, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, τα οποία αποκτούμε από την πρώτη μέρα της ζωής μας…την ημέρα της γέννησης μας.
Παρόλα αυτά, τα δικαιώματα πάνω από ενός δισεκατομμυρίου παιδιών παραβιάζονται επειδή αποστερούνται μία ή περισσότερες από τις βασικές υπηρεσίες που απαιτούνται για να επιβιώσουν, να μεγαλώσουν και να αναπτυχθούν. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, όταν ακούγαμε ή διαβάζαμε κάτι τέτοιο, το μυαλό μας αμέσως «έτρεχε» σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, που οι άνθρωποι εκεί στερούνται πλήρως των δικαιωμάτων τους, όπως είναι αυτό στη ζωή. Στις χώρες αυτές, τα παιδιά βρίσκονται στην δικαιοδοσία των γονιών ή ακόμα και της κοινότητας τους αντίστοιχα και υποβάλλονται σε απάνθρωπα πράγματα, όπως οι γάμοι ανήλικων, γάμοι ανήλικων με ενήλικες. Ενώ το πιο απάνθρωπο-βασανιστικό έθιμο που γίνεται ακόμα και σήμερα στις χώρες αυτές είναι η κλειτοριδεκτομή, ο ακρωτηριασμός δηλαδή των γεννητικών οργάνων των κοριτσιών έως 12 χρονών, με σκοπό να εξασφαλίσουν την «καθαρότητα» του κοριτσιού στο σύζυγο, αποφεύγοντας έτσι την μοιχεία. Αυτό αποτελεί αυτόματα παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κοριτσιών και γυναικών, παραβιάζοντας το δικαίωμα στην υγεία, την σωματική ακεραιότητα και την ασφάλεια, δικαιώματα που περιλαμβάνονται τόσο στη Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όσο και στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στον εφησυχασμό της συνείδησης. Από τα παραπάνω λοιπόν, βλέπουμε ότι η έννοια των δικαιωμάτων των παιδιών εν όψει 21ου αιώνα, δεν υφίσταται καν!
Όμως και σήμερα, η οικονομική κρίση που εδώ και κάτι χρόνια έχει μπει ενεργά στην καθημερινότητα μας, οδηγεί σε στέρηση δικαιωμάτων των παιδιών, σε θέματα τροφής, ρουχισμού και ασφαλούς διαβίωσης. Όταν ακούμε και βλέπουμε γύρω μας παιδιά των οποίων οι γονείς πλήττονται από την ανεργία, να μην έχουν το ελάχιστο χρηματικό ποσό στο σχολείο για το φαγητό τους, ή ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και τους δίνεται φαγητό-κολατσιό από το σχολείο σαν βοήθεια, τότε αυτόματα η έννοια δικαιώματα σε μια αναπτυσσόμενη χώρα παύει να υφίσταται και αναιρείται.
Πολλοί είναι οι φορείς που δραστηριοποιούνται σε εγχώρια, αλλά και σε παγκόσμια εμβέλεια για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων των Παιδιών. Χαρακτηριστικά να αναφερθεί Ο Συνήγορος του Παιδιού, η Unicef, όπου μέσα από εκστρατείες ενημέρωσης, εκθέσεις και έρευνες συνηγορούν, προστατεύουν και αναδεικνύουν τα Δικαιώματα των Παιδιών.
Σε όλες τις περιπτώσεις τα παιδιά αποτελούν το μέλλον της κάθε κοινωνίας, της κάθε χώρας και για αυτό τους αξίζει το καλύτερο. Η δίκη μας εξέλιξη οδηγεί αναπόφευκτα στην δική τους…Για αυτό και δεν αξίζει να τους δώσουμε ένα κόσμο κατεστραμμένο και κατακερματισμένο!!!
20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
