“..Είπεν ο λαός μου: το δίκαιο που μου δίδαξαν έπραξα και ιδού αιώνες απόκαμα, ν΄απαντέχω γυμνός έξω από την κλειστή θύρα της αυλής των προβάτων… Τότες αυτοί που κατέχουνε τα πολλά, ν΄ακούσουνε τέτοιο τρίξιμο ,τρόμαξαν. Επειδή το κάθε σημάδι καταλιπώς γνωρίζουνε και ,συχνά ,μίλια μακριά διαβάζουνε το συμφέρον τους. Παρευθύς λοιπόν το πέδιλα τα΄απατηλά ποδέθηκαν…………Ασηκώστε το χέρι σας και μαζίσας εμείς, και φροντίδα δική μας η φωτιά και το σίδερο. Σπιτικά μη φοβάστε, φαμελιές μη λυπάστε, και ποτέ σε γιού ή πατέρα ή μικρού αδερφού τη φωνή ,πίσω μην κάνετε…….. Και βαδίζανε καταπάνου στον ένα ο άλλος, μη γνωρίζοντας ο ένας τον άλλο. Και σημάδευε κατά πατέρα γιός και κατ΄αδερφού μικρού ο μεγάλος. Που πολλά σπιτικά πομείνανε στη μέση, και πολλές γυναίκες απανωτά δύο και τρείς φορές μαυροφορεμένες…
Ο. Ελύτης ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
Με την Αλβανία ,την Κατοχή και την Αντίσταση οι Έλληνες έκαναν τη δεύτερη απόπειρα του αυτοσεβασμού τους. Μετά την πρώτη των νέων χρόνων τους, εκείνη την άτυχη του ’21. Την Άνοιξη του 1941, η Ελλάδα βρήκε μιαν αναπάντεχη άνοιξη, ξαναβρέθηκε μετά από αιώνες μόνη με τον εαυτό της. Κατακτημένη αλλά ελεύθερη, υπήρχαν βέβαια οι Γερμανοί, αλλά μ’ηπως δεν υπήρχαν και οι Τούρκοι; Την Άνοιξη του ’41 η Ελλάδα χωρίς να το ξέρει, μπήκε σε μια συναρπαστική περιπέτεια, που μπορούσε να την ξαναγυρίσει στην Ελλάδα. Τα φασιστοειδή, η αεριτζίδικη δυναστεία και οιμ ρακοσυλλέκτες της μειοδοσίας τρυπώνουν στ΄Αγγλικά πλοία και ξεχειλώνουν στην Αίγυπτο, κουβαλώντας, όπως μας θυμίζει αηδιασμένος ο Σεφέρης, κλαμμένο χρυσάφι και χρεόγραφα της ξενοκίνητης μειονότητας. Το βαυαρέζικο κράτος των εισηγμένων αστώς, των εισαγομένων φωταδιστών, της ετεροκίνητης πολιτικής κοινωνίας. Η διάλυση της μεταξικής αλητείας, μέσα (ειρωνεία) από την γερμανική κατοχή, οδήγησε σε μια προσωρινή αφασία το σύνολο των αστικών τερτιπιών, που είχαν μπολιάσει για 110 χρόνια την Ελλάδα. Στρατός, δικαστήρια, δίκαιο, θεσμοί συναλλαγής, και κυρίως τα δρώντα πρόσωπα ή είχαν λακίσει ή είχαν χρεοκοπήσει. Έμανε η Ελλάδα επιτέλους μόνη, με την γερμανική κατοχή, που όλοι μυρόζονταν ότι θα είχε αργά ή γρήγορα την γνωστή τύχη των στρατών κατοχής: κακή. ΕΜΕΝΕ ΛΟΙΠΟΝ Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ, ΕΦΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΚΑ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑ, ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ, ΤΟΥ ΦΟΡΑΤΖΗ. ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΙ ΒΟΥΝΙΣΙΟΙ ΟΙ ΚΑΜΠΙΣΙΟΙ, ΟΙ ΘΑΛΑΣΙΝΟΙ ΜΟΝΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΙΣ ΑΡΧΓΟΝΕΣ, ΠΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΙΧΕ ΘΙΞΞΕΙ Η ΒΑΥΑΡΟΚΡΑΡΤΙΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΙ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΠΡΟΣΓΥΓΕΣ , ΣΤΙΒΑΡΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ <<ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ>> ΤΗΣ ΚΑΘ΄ΗΜΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΣΤΗΣ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ, ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Εμειναν οι κάτοικοι της νεότερης ελλαδικής Ελλάδας με την καθημερινή γεύση της <<γεροντομαζωξης>> και των προσωπθκών θεσμών, που διέπουν την διάρκεια του ΚΟΙΝΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Ο νόμος του αστικού δυτικού κράτους είχε σπάσει. Πως έμειναν οι Έλληνες επιτέλους μόνοι; ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΟΝΟΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥΣ,ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΑΦΡΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΚΑΤ΄ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΝ ΘΕΛΗΜΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΒΓΑ ΕΝΩΠΙΟΣ ΕΝΩΠΙΩ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΗΣΤΙΑΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΙΤΗΤΕΥΕΙ, ΠΟΥ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΚΤΗΜΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΑΓΓΑΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΕΡΓΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ, ΠΟΥ ΕΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΩΝΕΙ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΚΙΩΜΕΝΟΥΣ . ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΜΑΤΩΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ. ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΡΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΛΗΤΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΗΣ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΟΝΟΙ , ΟΠΛΙΤΕΣ- ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΗΓΟΡΙΑΣ ,ΤΗΣ ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΦΑΣΑΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ. ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΣ. <<ΕΙ ΓΑΡ ΜΕΤΑ ΝΟΜΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΡΑ ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΕΘΑΝΕ>>, Ετσι δεν είναι; Θα τα βρούμε ή δεν θα τα βρούμε μόνοι μας . Λογοδοτώντας στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΑΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ , Ή ΟΧΙ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΩΝΤΑΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΜΗΜΑΤΑΡΧΗ ΑΛΦΑ .
Οι Έλληνες όμως δεν τα κατάφεραν να μείνουν μόνοι. ΕΧΑΣΑΝ. Γιατί ,και ποιοι είναι οι φταίχτες; Το γιατί δεν το ξέρει κανείς, ανήκει στην τραγωδία. Γιατί η Ιφιγένεια, γιατί η Ιοκάστη; Φταίμε όλοι, άλλος λίγο και άλλος πολύ. Φταίνε και οι ξένοι, άλλος λίγο, άλλος πολύ, ανάλογα με την δύναμή του, αλλά αυτοί τη δουλειά τους κάνουνε, άρα δεν φταίνε. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΤΑΙΞΑΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΧΑΣΑΜΕ.
Λ. ΜΠΙΣΤΑΡΑΚΗΣ