του Αθανασίου Ν.Υψηλάντη*
Η έννοια της “ισορροπίας” παντού γύρω μας (μικρόκοσμος-μακρόκοσμος), περιέχει τη Δράση-Αντίδραση. Στην Οικονομία, η ισορροπία επέρχεται με τη Χρέωση-Πίστωση. Στον τεκμηριωμένο λόγο, στις διαπραγματεύσεις, με την Πρόταση- αντιΠρόταση.
Παρότι έφυγα από την πόλη μου στα δεκαοκτώ για σπουδές, παρότι κατοικώ στην Πρωτεύουσα, η αγάπη για τη γενέτειρα και η αμελητέα απόσταση, με φέρνουν αδιάλειπτα στα Μέγαρα. Από τα φοιτητικά χρόνια θυμάμαι, ένα ερωτηματικό διακατείχε τη σκέψη μου. Το ίδιο ακριβώς ερωτηματικό, τόσα χρόνια μετά , σα να μην πέρασε μια μέρα: Τι φταίει και … “Τις πταίει”που η πόλη δεν προοδεύει , δεν πάει μπροστά; Αν εξαιρέσουμε κάποιες αξιόλογες προσπάθειες των τελευταίων ετών, με τις οποίες προβάλλονται τα τοπικά προϊόντα, καμμία άλλη κίνηση δε λαμβάνει χώρα, για αναζήτηση και υλοποίηση καινοτόμων ιδεών. Είμαι πεπεισμένος ότι ιδέες και προτάσεις, υπάρχουν στα μυαλά πολλών, όμως δε δημιουργούνται οι συνθήκες, για παρουσίασή τους, σε διαφορετικά επίπεδα.
Γιατί τα Ιστορικά Μέγαρα, με την πλεονεκτική τους θέση στο χώρο, το μοναδικό παραλιακό μέτωπο και με αυτή την πληθώρα των αγαθών που παράγουν, δε μπορούν να ξεκολλήσουν από τα ίδια και τα ίδια; Γιατί η αγορά, είναι στην εντατική με μηχανική υποστήριξη, ως χρονίως ασθενής; Γιατί τα μαγαζιά και οι κόποι έχουν ημερομηνία λήξης;
Οι έξυπνοι απαντούν βιαστικά: “Είμαστε κοντά στην Αθήνα”. Λάθος! Είμαστε έτσι γιατί δεν αλλάζουμε, δε ρισκάρουμε, ζούμε με το φόβο, ΄΄τι θα πουν οι άλλοι΄΄και μεγαλώσαμε με καταναγκασμούς. Δεν είμαστε θετικά κείμενοι σε σκέψεις και εισηγήσεις για καινοτομίες. Πως εκδηλώνεται αυτό; Με την απόλυτη αντίφαση! Θαυμάζουμε οτιδήποτε ξένο, στα ταξίδια και τις επισκέψεις, ενώ εμείς οι ίδιοι παραμένουμε άκρως οπισθοδρομικοί.
Δεν προτίθεμαι να παραθέσω αριθμούς και οικονομικές έρευνες. Αν κοιτάξουμε αλλού στην Ελλάδα, παρόμοιες χωροταξικά πόλεις, κοντά και αυτές σε πρωτεύουσες νομών, θα δουμε διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης της επιχειρηματικότητας. Προφανώς, η οικονομική κρίση στη χώρα, έφερε τα πάνω κάτω και στην παρούσα παρακμιακή κατάσταση της Ελληνικής πραγματικότητας, κάθε οικονομική απόφαση δυσχεραίνεται στο πολλαπλάσιο. Αλλά στα Μέγαρα, πόλη και περιοχή με υπεραξία συνέβαινε και συμβαίνει πάντα το εξής “παράδοξο”: Δεν ανανεώνεται ποτέ το αγοραστικό κοινό, δε μπαίνει ξένο χρήμα στις συναλλαγές, πάντα λέγαμε και λέμε “όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι”. Το κύριο χαρακτηριστικό μας; Μόνιμος αρνητισμός και δυσανεξία σε όλα. Καμμία επεξεργασία νέων ιδεών από ανθρώπους που έχουν ταξιδέψει, έχουν δει και προτείνουν. Ας γίνουμε ρεαλιστές, έτσι όπως επιτάσσουν οι καιροί και τα νέα δεδομένα, παγκόσμια και Ελληνικά. Όλα αλλάζουν με ταχύτητες φωτός, το μυαλό πρέπει να ακολουθεί, ο πολύ ρομαντισμός και τo “όχι σε όλα”, δε συνάδουν με τις απαιτήσεις του σήμερα.
Αυτονόητο είναι, πως είμαστε ΟΛΟΙ αντίθετοι στην Υποβάθμιση της περιοχής , αναφερόμενος στο πρόσφατο θέμα της έρευνας- δημιουργίας ορυχείων εξόρυξης κοιτασμάτων βωξίτη στη Μεγαρίδα. Οι λόγοι είναι γνωστοί και οι επιπτώσεις έχουν αναλυτικά παρουσιαστεί , από έγκριτους συμπολίτες επιστήμονες. “Μία γροθιά” αντίθετοι, σε οτιδήποτε απειλεί τη δημόσια υγεία και καταστρέφει το περιβάλλον.
Όμως είναι καιρός, ακόμη και τώρα που οι ευκαιρίες είναι λιγότερες, σταθμίζοντας τα νέα δεδομένα, να αντί-Προτείνουμε. Σε κάθε ΟΧΙ να αντιπαραθέσουμε ένα ΝΑΙ, μία αντί-Πρόταση με συγκατάθεση στο νέο , στο καινούργιο. Να αδράξουμε τις όποιες ευκαιρίες. Να σταματήσουν τα Μέγαρα, να είναι πάντα καθυστερημένα. Να αλλάξουν μορφή και νοοτροπία. Να κάνουν τη διαφορά!
Η χώρα και κατ’επέκταση η περιοχή μας, δεν έχει βαριά βιομηχανία. Πρόσφορος χώρος για επενδύσεις, με ελάχιστο επιχειρηματικό ρίσκο, είναι πλέον ο Τουρισμός και ότι έχει σχέση με αυτόν: Εναλλακτικές μορφές τουρισμού -θαλάσσιος τουρισμός, τουρισμός υπαίθρου, αθλητικός τουρισμός, ψυχαγωγικά και θεματικά πάρκα, πάρκα περιπέτειας, πάρκα ομοιωμάτων (miniature parks). Δεν αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί στην Ανατολική Αττική, γίνονται Τουριστικές επενδύσεις , ενώ στη Δυτική Αττική σχεδόν καμία; Θα μπορούσαν στην ακτογραμμή της Βαρέας, να προσελκυστούν ιδιωτικά κεφάλαια, εφάμιλλα με εκείνα που επενδύονται σε πολλά νησιά; Ναι, τα Μέγαρα είναι περιοχή, που θα μπορούσε να φιλοξενήσει αυτά τα είδη τουρισμού.
Η ανάδειξη πλέον της χώρας σε διαμετακομιστικό (transit) κόμβο επιτάσσει την ανεύρεση περιοχών ,για το στρατηγικό σχεδιασμό και ανάπτυξη του τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας (Logistics) των επιχειρήσεων. Είναι γεγονός ότι η ανάπτυξη της εφοδιαστικής αλυσίδας, γίνεται μοχλός μετάβασης, από τη χωροταξική αναρχία, στην οργάνωση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Αυτό είναι αποτέλεσμα της αυξανόμενης ζήτησης των επιχειρήσεων, να έχουν διαθέσιμα τα αγαθά που χρειάζονται, σε κατάλληλο χρόνο και ποσότητα , για τη διαδικασία της παραγωγής είτε για τη μεταπώληση, πάντα με στόχο τη μέγιστη ικανοποίηση των πελατών τους. Ναι, στα Μέγαρα, υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας εταιριών Logistics.
Ακόμη, η φοιτητική παρουσία ανά την Ελλάδα, είναι κινητήρια δύναμη οικονομικής δραστηριότητας. Σε πόλεις όπου υπάρχουν τμήματα Ανωτάτων και Ανωτέρων Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, οι αγορές είναι προφανώς σε καλύτερη θέση. Με ποιά κίνητρα, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας ακόμη αποκεντρωμένος χώρος μάθησης, που θα επιφέρει έσοδα στην τοπική οικονομία; Έχουμε υποδομές; Έχουμε χωροταξικό σχεδιασμό; Έχουμε δρόμους , πλατείες; Πόσο θυμό προκαλεί στους διερχόμενους επισκέπτες, η περιφερειακή οδός μέσα στα Μέγαρα για το Αλεποχώρι και γιατί παραμένει για αρκετά χρόνια αναξιοποίητος, ο χώρος του σταθμού των τρένων;
Γιατί Κύριοι της Διοίκησης; Φυσικά δε ζητώ απαντήσεις. Ούτε θα μπορούσαν να καταλογισθούν ευθύνες σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Η απραξία βαρύνει όλο το παρελθόν και ελπίζω να μη συνεχιστεί στο μέλλον. Όταν αναφέρομαι σε απραξία δεν εννοώ την καθημερινή προσπάθεια των διοικούντων, για την εύρυθμη λειτουργία. Αναφέρομαι στο “νέο αέρα” που ποτέ δε φύσηξε πάνω από τα Μέγαρα.
Με πλήρη γνώση της σημερινής οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα, των ανύπαρκτων χρηματοδοτήσεων και των ψυχολογικών επιπτώσεων στους πολίτες, αλλά με πίστη στη δυναμική και στο όνομα της πόλης που γεννήθηκα, κατέθεσα αυτές τις αντί-Προτάσεις , απέναντι στο σκούρο φόντο του Βωξίτη. Η σημερινή Δημοτική αρχή, έχει ακόμη χρόνο να επιλέξει ανάμεσα στην πεπατημένη της παλιάς και αποδεδειγμένα άχρηστης νοοτροπίας, ή στο ξεκίνημα της υλοποίησης νέων ιδεών. Ο Δήμαρχος είναι μεθοδικός μπορεί να σχεδιάσει, να επιμείνει και να επιτύχει. Τα μέλη της Δημοτικής αρχής, είναι νέοι άνθρωποι, πρέπει να προσφέρουν και θα το κάνουν. Η πόλη διαθέτει αξιόλογο επιστημονικό προσωπικό με μοντέρνα γνώση. Πρέπει να αλλάξουμε. Δεν απομένει, παρά μία πιό… open minded συγχρονισμένη προσπάθεια .
(*)ο Αθανάσιος Ν. Υψηλάντης , είναι Οικονομολόγος/ τ. Marketing Manager στην Ολυμπιακή Αεροπορία