Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η ελπίδα είναι όπως η άγκυρα του πλοίου, που το σώζει, αλλά και το ακινητοποιεί. Όταν λοιπόν το καράβι της ζωής μας κλυδωνίζεται, η ελπίδα γίνεται άγκυρα. « Κατάργησε την ελπίδα και η ζωή χάθηκε» έλεγε ο Μπάϊρον(Βύρων). Στην καρδιά του ανθρώπου βαθιά, όταν όλα τα άλλα τον έχουν εγκαταλείψει, το τελευταίο αποκούμπι του είναι η ΕΛΠΙΔΑ, ότι ίσως κάτι θα γίνει. Αυτή η ελπίδα σώζει. Δεν αφήνει να παραδοθεί ο άνθρωπος, ούτε και ένας λαός, ένα έθνος, όπως τότε το ελληνικό, μετά την άλωση της πόλης. Η ελπίδα όμως χωρίς αγώνα, μικρή αξία έχει και πολλές φορές μας καταδικάζει, αφού μάταια περιμένουμε και ελπίζουμε στο λυτρωμό μας από τους άλλους μόνο. Αυτή δηλαδή η απραξία, σίγουρα δε θα μας σώσει. Γλυκιά είναι η ελπίδα, γλυκύτατη, αλλά να μη μας ναρκώνει , να μην μας αποκοιμίζει. Αντίθετα, με αγώνα και με ελπίδα για τη νίκη, θα έρθει ο λυτρωμός.
«Συν Αθήνα και χείρα κίνει», έλεγαν οι πρόγονοί μας, δηλαδή ζήτησε βοήθεια, αλλά κούνησε και εσύ τα χέρια σου! Με λίγες κουβέντες, ΚΑΛΗ η ελπίδα, μα λυτρωτής είναι ο ΑΓΩΝΑΣ.
Ο ποιητής Γ. Δροσίνης έγραψε για την ελπίδα και τον αγώνα:
[quote]
«Μη φοβηθείς αυτόν, που στήριξε
στην πίστη απάνω την ελπίδα
τον είδα στη ζωή να μάχεται
και παντ’ ανίκητο τον είδα!»
[/quote]
Η ελπίδα λοιπόν πεθαίνει τελευταία και μετά αρχίζει η δυστυχία.
Η ζωή είναι πόλεμος και όχι μόνο μια μάχη. Δεν είναι βέβαια καλό να χάνεις μάχες, αλλά δεν κρίνεται ο πόλεμος από μια ή δύο χαμένες μάχες. Εκτός εάν εμείς το δεχτούμε αυτό και εγκαταλείψουμε τον αγώνα, σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και παραδοθούμε. Δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις, παρά εκείνες που εμείς εγκαταλείψαμε οριστικά. Εγκαταλειμμένος άνθρωπος είναι μόνο αυτός, που έχει εγκαταλείψει τον εαυτό του. Φοβερές δυνάμεις κρύβονται μέσα μας! Αρκεί η ψυχή μας να μένει «στητή κι ολόρθη», δηλαδή ανυποχώρητη στο κακό.
Ας είμαστε προετοιμασμένοι για όλα στη ζωή. Κανείς δε γεννήθηκε χωρίς να νιώσει πίκρες κι απογοητεύσεις. Όμως δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα και χωρίς δισταγμό να ξανατολμήσουμε. Άμα σε κάτι αποτύχουμε, θα μας συγχωρεθεί, όχι όμως εάν δεν προσπαθήσουμε. Είναι δηλαδή κακό η αποτυχία, χειρότερο όμως κακό είναι να μην αγωνίζεσαι και να μην προσπαθείς να πετύχεις. Οι στόχοι που βάζουμε στη ζωή δεν επιτυγχάνονται πάντοτε, ούτε όλοι οι σκοποί πραγματοποιούνται. Έτσι όμως είναι η ζωή και δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω.
Υποστηρίζεται από πολλούς σοφούς, ότι η σφαίρα της ζωής στριφογυρίζει γύρω από δύο στηρίγματα, το φόβο και την ελπίδα.
Πραγματικά όλοι οι άνθρωποι φοβόμαστε το άγνωστο, δηλαδή τι θα μας ξημερώσει αύριο. Όμως ευτυχώς ελπίζουμε ότι θα είναι καλύτερο από το σήμερα και αγωνιζόμαστε για να το πετύχουμε.