Συνέντευξη με τον Έφορο της ΝΕΜ Βασίλη Σάλτα
[quote]«Το ότι πέσαμε από την Α’ ΕΣΚΑΝΑ μας βγαίνει σε καλό»[/quote]
Μια ακόμα αθλητική σαιζόν αρχίζει, δύσκολη οικονομικά για όλα τα σωματεία, δύσκολη και μετά τον υποβιβασμό της ΝΕΜ.
Μιλήσαμε με τον έφορο της ομάδας μπάσκετ της πόλης μας Βασίλη Σάλτα.
«Είναι σαφώς άδικο, μας είπε αρχικά, να δίνω εγώ συνέντευξη και όχι ο Θανάσης, ο Χρήστος, η Πόλυ ή κάποιο από τα άλλα παιδιά του ΔΣ που δίνουν καθημερινό αγώνα για το σωματείο. Επειδή θεωρώ αδύνατο όμως να «ψήσετε» π.χ. το Θανάση ή το Χρήστο και επειδή εκτιμώ πως έχετε δίκιο πως πρέπει να πούμε δυο πραγματάκια, γι αυτό και το τολμώ. Για να πούμε όμως την αλήθεια, άλλοι βασικά τραβάνε το κάρο!».
Μετά τον περσινό υποβιβασμό αλλάζουν φέτος οι στόχοι της ομάδας;
Εντελώς! Πιστεύω πως σε πολλές περιπτώσεις ό, τι δεν κατανοούν οι άνθρωποι, έρχεται η ίδια η φύση και δίνει λύσεις.
Αποδεικνύεται πως μας έπεφτε πολύ η Α΄ ΕΣΚΑΝΑ. Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, θα μπορούσε η ομάδα να σωθεί. Όλες οι ομάδες που κινδύνευαν πήραν μία, δύο κάποιες τρεις «βοήθειες». Εμείς κινδυνεύαμε λιγότερο από όλους και τελικά πέσαμε εμείς… Μη πούμε τίποτα παραπάνω γιατί θα πάει αλλού η κουβέντα…
Το θέμα λοιπόν είναι ότι τελικά πέσαμε. Και φαίνεται αυτό να μας βγαίνει σε καλό. Στόχος τα τελευταία χρόνια πάντα ήταν και είναι να φτάσει ο σύλλογος σε σημείο να στηρίζεται στα δικά του τα παιδιά. Δεν είναι δυνατόν αυτό να μη γίνεται σε ένα σύλλογο με ακαδημίες 200 παιδιών! Όσο ακούγεται σωστό και εύκολο να ξέρετε πως τόσο τελικά δύσκολο είναι.
Για ιστορικούς λόγους να θυμίσω πως όταν υπήρξε πριν 3 χρόνια το σημερινό ΔΣ, ο στόχος ήταν ένας και μόνος. Να ανεβάσουμε τα παιδιά του εφηβικού στην ανδρική ομάδα και όπου πάει! Πήραμε ένα θεωρητικά εξαιρετικό προπονητή (με καριέρα στην Α2) για να δουλέψει με τους μικρούς και με υπομονή να περιμένουμε τα όποια αποτελέσματα. Ενώ ξεκινήσαμε με ενθουσιασμό σε λίγες ημέρες, μας ζήτησε, ένα ψηλό, 1 κοντό και δύο ημίψηλους!!! Και έφυγε λέγοντας πως θα ξαναγυρίσει μόλις τους πάρουμε, έχοντας προπληρωθεί μάλιστα!!! Αυτό σας το αναφέρω για να καταλάβετε πόσο μεγάλη διαφορά έχει η θεωρία από την πράξη…
Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν άνθρωποι σε όλα τα επίπεδα να στηρίξουν τέτοια εγχειρήματα. Και φυσικά να πούμε ότι οι πάντες τρελαίνονται για τους τίτλους και τις επιτυχίες. Στην μετριότητα και στις ήττες είναι ελάχιστοι αυτοί που είναι εκεί! Ξαναλέω σε όλα τα επίπεδα.
«Φέτος έχει επιλεγεί η ιδανική συνταγή»
Και φέτος τι αλλάζει;
Νομίζω πως έχει επιλεγεί η ιδανική συνταγή. Ένας προπονητής (Μάνος Παπαδόπουλος, ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα μπάσκετ) που πιστεύει στους νέους αθλητές και δουλεύει με αυτούς, ένας κορμός από καλούς παίκτες και εξαιρετικούς χαρακτήρες και ταλαντούχα νέα παιδιά με κέφι για δουλειά και στόχους. Στο πρωτάθλημα πρέπει υποχρεωτικά να παίζει στην πεντάδα ένας «μικρός».
Εννοείται πως θα παίζουν μόνο τα δικά μας νέα παιδιά. Έχουμε την τιμή να έχουμε στο ανδρικό τμήμα τον Ανδρέα το Δασκαλούδη, ένα καταπληκτικό μπασκετμπολίστα με βαρύ βιογραφικό σε μεγάλες κατηγορίες και σε ιστορικές ομάδες, με ένα αδαμάντινο χαρακτήρα και με μεγάλη αγάπη για τα νέα παιδιά και το άθλημα. Και όχι μόνο αυτόν… Επαναλαμβάνω, μην τα έχετε εύκολα όλα αυτά. Χρειάζεται πολύ δουλειά και υπομονή από όλους. Θα φάμε σίγουρα και τα σκαμπίλια μας αλλά νομίζω τελικά τα παιδιά θα δικαιωθούν και θα μας δικαιώσουν και όλους.
Θα σας φανεί περίεργο αλλά φέτος δεν θέλουμε το πρωτάθλημα! Αν είναι να έρθει καλώς να ‘ρθει αλλά δεν είναι ο βασικός στόχος αυτός. Γιατί πάλι θα αρχίσουμε να κόβουμε χρόνο από τους μικρούς, να στηριζόμαστε μόνο στους μεγάλους και να επιδιώκουμε τη νίκη με κάθε κόστος.
Νομίζω όμως, πως η μεγάλη μας τομή είναι στις ακαδημίες του συλλόγου. Ο κόουτς Παπαδόπουλος ανέλαβε και την επιμέλεια και οργάνωση των τμημάτων υποδομής του συλλόγου, οπότε βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τους προπονητές όλων των τμημάτων που από εφέτος είναι όλοι διπλωματούχου προπονητές μπάσκετ (μέλη ΣΕΠΚ). Τα προπονητικά προγράμματα έχουν φτιαχτεί ώστε σε όλα τα τμήματα να υπάρχει κοινή φιλοσοφία και συνέχεια. Δηλαδή το κάθε παιδί μεγαλώνοντας όταν αλλάζει τμήμα θα συνεχίσει στο επόμενο στάδιο του προγράμματος, ώστε κάποια στιγμή όταν φτάσει στα μεγάλα τμήματα να είναι πανέτοιμο να ανταπεξέλθει στις δύσκολες απαιτήσεις. Με πολύ δουλειά τα αποτελέσματα θα φανούν σύντομα.
Μέσα σε αυτή τη δίνη της κρίσης, πώς τα καταφέρνετε στο οικονομικό σκέλος;
Πολύ δύσκολα τα πράγματα. Πάρα πολύ δύσκολα. Εννοείται πως το μπάτζετ έχει μειωθεί πολύ και πλέον μιλάμε με άλλα δεδομένα. Υπάρχουν όμως κάποιοι άνθρωποι που ευτυχώς κρατάνε καλά και έχουμε τη συμπαράστασή τους. Να είμαστε ειλικρινείς, χωρίς αυτούς κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να υπάρξει και κανένα όραμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί. Ξεκάθαρα πράγματα!
Οι εποχές που οι παίχτες έπαιζαν με ελβιέλα και αυτοσχέδια καλάθια, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Χρειάζονται χρήματα. Πολλά ή λίγα, πάντως χρειάζονται. Τι να πω για τους αδερφούς Κώστα και Χρήστο Φάνη (MEGARA RESINS); Ό, τι και να πω είναι λίγο. Δεν εκφράζεται με λόγια η προσφορά τους στο σωματείο. Άνθρωποι αγνοί και καθαροί με μια εξαγωγική κυρίως εταιρεία που διδάσκει επιχειρηματικότητα σε αυτές τις εποχές, που έχει τόσους συμπολίτες εργαζόμενους και που πάντα, μα πάντα είναι εκεί για το σύλλογό μας (και ως γνωστόν όχι μόνο για αυτόν). Θέλουμε πολλές σελίδες για να περιγράψουμε τις κοινωνικές δράσεις αυτών των ανθρώπων. Αθόρυβα και σεμνότατα, μόνο δίνουν. Δεν συνεχίζω γιατί πιθανόν κακό τους κάνω και όχι καλό. Έχουν επιλέξει το δρόμο της ανιδιοτελούς προσφοράς χωρίς φανφάρες και πολλά λόγια και καλό θα ήταν αυτό να το σεβαστούμε.
Για την οικογένεια Μαρτίνου; Βραβεύσαμε πέρσι την κα Γεωργία Μαρτίνου και όταν κλήθηκε να πάρει την πλακέτα και είδε τα παιδιά να έχουν κατακλείσει τις εξέδρες με τις εμφανίσεις με τα χρώματα του συλλόγου, συγκινημένη είπε λίγα λόγια που άγγιξαν μέχρι και τις πέτρες. Απλά ταπεινά και αθόρυβα και η οικογένεια αυτή είναι πάντα δίπλα μας. Και πολλοί άλλοι που σε αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες είναι μονίμως δίπλα στο σύλλογο. Ο Θανάσης ο Καρυλάκης, ο Θοδωρής ο Κούρσος, η Vodafone και αρκετοί άλλοι. Αλλά και οι γονείς των παιδιών και πολλοί συμπολίτες. Με τα διαρκείας, με τις εκδηλώσεις, με εισφορές κλπ.
Έχει κόπο αλλά ο Θανάσης ο Ζάλης πάντα τα καταφέρνει στο τέλος!!! Βαρύ φορτίο μεν , τα καταφέρνει δε! Και όχι μόνο τώρα. Κρατάει πολλά χρόνια (καμιά 20ετία!) αυτή η κολόνια! Και όλα τα υπόλοιπα παιδιά φυσικά βοηθάνε.
Με το κ. Ζάλη πως είναι οι σχέσεις σας;
Πολιτικά εννοείται; Ο ένας στην ανατολή και ο άλλος στη δύση! (γέλια)
Πέρα από το χιούμορ, τον Θανάση τον εκτιμώ βαθιά. Είμαι πολλά χρόνια στα αθλητικά δρώμενα και έχω κάνει σε συμβούλια με προέδρους ανθρώπους με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Να ξέρετε πως ο σημαντικότερος ρόλος του προέδρου είναι να είναι εκεί στα δύσκολα και να παίρνει τα μεγάλα φορτία και τις ευθύνες και όχι να τις μοιράζει και να προσπαθεί μονίμως να βγαίνει λάδι. Όχι στη θεωρία, στην πράξη! Ο ένας ήταν ο Τάσος ο Σάλτας (στο Βύζα) και ο άλλος είναι ο Θανάσης ο Ζάλης.
Ο Θανάσης λοιπόν πάντα στα δύσκολα βάζει τους ώμους του και δίνει λύσεις. Έχει μια μαγική συνταγή εκεί που φαίνεται ο γκρεμός τελικά ο Θανάσης να βρίσκει γέφυρες. Και μη ξεχνάτε ποτέ πως ο μεγάλος παράγοντας κρίνεται στο χρόνο. Για ένα μήνα πιθανόν οι περισσότεροι να ήταν οι καλύτεροι σε κάποιο τομέα. Το θέμα δεν είναι να είσαι για ένα μήνα ή ένα εξάμηνο κάπου καλός και χρήσιμος. Ο σύλλογος έχει συνέχεια και οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν ποτέ. Η ΝΕΜ έχει την ευλογία να έχει ανθρώπους στο ΔΣ που έχουν αφιερώσει χιλιάδες ώρες και έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές αθλητών. Υπάρχουν αλήθεια λόγια να μιλήσεις για την προσφορά του Χρήστου Μουστάκα ή της Πόλυς Κολλιαλή; Ή του Γιάννη του Μουστάκα παλιότερα; Να μην αδικήσω τα υπόλοιπα άτομα του ΔΣ. Όλοι κάνουν καλή δουλειά και να πούμε πως σαφώς προσφέρουν περισσότερα από εμένα. Δεν το λέω από ταπεινολογία. Ανέφερα τους παραπάνω γιατί έχουν πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια ανιδιοτελούς προσφοράς! Χρειάζονται όμως κι άλλοι. Τα μέτωπα είναι πολλά και οι παράγοντες είναι ερασιτέχνες. Μη το ξεχνάμε ποτέ αυτό! Για να είναι ως ένα σημείο και λίγο χόμπι καλό θα ήταν οι δουλειές να μοιράζονται και να μην γίνονται κατάρα στους λίγους.
«Η Συγχώνευση με την Ένωση έγινε βιαστικά»
Συνέχεια ακούγονται φήμες για συγχώνευση με την Ένωση Νέας Περάμου – Μεγάρων και πως η ΝΕΜ είναι διαρκώς απέναντι.
Μεγάλο θέμα και επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια παραπάνω. Κατ αρχήν συγχώνευση έγινε πριν λίγα χρόνια. Συγχωνεύτηκαν ο ΜΕΓΑΡΑ ΦΣ με την ΝΈΑ ΠΕΡΑΜΟ και προέκυψε η ΕΝΩΣΗ ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ ΜΕΓΑΡΩΝ. Παρότι θεωρώ πως οι προθέσεις των ανθρώπων τότε πιθανόν να ήταν καλές, τελικά το εγχείρημα απέτυχε παταγωδώς! Γιατί έγινε βιαστικά χωρίς να προβλεφθούν ούτε τα στοιχειώδη. Έτσι στην ουσία σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τα Μέγαρα έμειναν εντελώς απ έξω και επειδή η φύση κατευθείαν κλείνει τα κενά, μεγάλωσε η ΝΕΜ και έφτασε σήμερα να υπάρχουν στα τμήματά της πάνω από 200 αθλητές. Αν ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας να δούμε γιατί απέτυχε η συγχώνευση θα πάρουμε απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα. Κατ αρχήν να πούμε πως δεν υπάρχει περίπτωση μια ομάδα να κατεβάσει στα πρωταθλήματα 2 εφηβικά, 2 παιδικά κοκ. Δηλαδή να υπάρξουν ακαδημίες και στις δύο πόλεις. Απαγορεύεται δια ροπάλου! Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο απλά είναι εντελώς άσχετοι.
Επομένως δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν τα νιάτα των δύο πόλεων σε μια ομάδα. Ας το καταλάβουν όλοι καλά αυτό! Ούτε φυσικά οι γονείς μπορούν να τρέχουν τα παιδιά τους για προπόνηση στην άλλη πόλη, με τόσες υποχρεώσεις που έχουν πλέον τα παιδιά και οι γονείς. Επομένως αμέσως αμέσως βγαίνει το συμπέρασμα πως όσες συγχωνεύσεις και να γίνουν σαν την προηγούμενη, νομοτελειακά πάντα στην πόλη που δεν θα υπάρχουν παιδοεφηβικά ή θα γιγαντώνεται μια υπάρχουσα άλλη ομάδα ή θα γεννιέται μια καινούργια. Και άντε πάλι από την αρχή. Δεν είμαι εναντίον μιας ας το πούμε συγχώνευσης. Όχι όμως τόσο ομάδων, όσο παραγόντων που υπάρχει μεγάλο έλλειμμα αριθμητικά. Και φυσικά για να μην διασπόνται τα χρήματα των χορηγών σε πολλές ομάδες, αλλά αυτό να γίνεται προγραμματισμένα και με άποψη. Δηλαδή τα σωματεία να συνεχίσουν να υπάρχουν ως έχουν (ούτε αλλαγή καταστατικών στην ουσία δεν χρειάζεται) στις ακαδημίες τους και στα παιδοεφηβικά τους και το ένα ανδρικό να παίρνει τους καλύτερους ντόπιους αθλητές και με λίγες προσθήκες να προχωράει μπροστά και η άλλη ομάδα να παίζει το ρόλο του φυτωρίου, ένα είδος μεταεφηβικού, ώστε να ψήνει τα παιδιά για την άλλη ομάδα. Προσωπική μου άποψη είναι η «μεγάλη» ομάδα να έχει βασική έδρα τα Μέγαρα για πληθυσμιακούς και μόνο λόγους. Δηλαδή ένα κεντρικό συμβούλιο και για τις δύο ομάδες και από εκεί και πέρα τοπικοί έφοροι για την κάθε ομάδα. Για να μη πολυλογούμε. Μόνο αν γίνουν όλα άριστα αξίζει το κόπο να προχωρήσεις σε συγχωνεύσεις. Αλλιώς το να κάνεις τα σωματεία πειραματόζωα και να διαλύεις κάθε λίγο και λιγάκι από ένα και να φτιάχνεις άλλο είναι τουλάχιστον ανεύθυνο, μη πω τίποτα χειρότερο. Η ΝΕΜ λοιπόν σε όποιες κουβέντες έχουν γίνει παλιότερα είχε τις απόψεις της και αυτές μονίμως στήριζε. Ούτε τίποτα λιγότερο, ούτε τίποτα περισσότερο. Σαφώς πάντως και δεν είναι ώριμα τα πράγματα ακόμα και στις δύο πόλεις και στους δύο συλλόγους.
Και για όλους αυτούς που οραματίζονται συγχωνεύσεις για τίτλους, εθνικές κατηγορίες κλπ έχω πάντα ένα κλασικό ερώτημα. Τι είναι καλύτερα, κάθε χρόνο το ανδρικό σου με επαγγελματίες παιχταράδες να παίρνει από ένα πρωτάθλημα που αυτό σημαίνει τουλάχιστον τριπλασιασμό κάθε χρόνο των εξόδων (πόσο θα αντέξει οικονομικά;) ή π.χ. να καταφέρεις με σαφή και ελεγχόμενο προϋπολογισμό το παιδικό σου ή το εφηβικό σου μονίμως να είναι στους πρωτεύσαντες; Και μια φορά π.χ. στα 5 χρόνια μια καλή φουρνιά να ανεβάσει και το ανδρικό τραίνο;
Υπάρχουν ελλείψεις σε αθλητικούς χώρους, υποδομές κλπ;
Κοιτάξτε, υπάρχουν αλλά αν θέλουμε να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους τα Μέγαρα δεν είναι και ουραγοί στους αθλητικούς χώρους. Ένα κλειστό γήπεδο της προκοπής, καινούργιο χρειάζεται. Το «Αλέκος Σάλτας» τα έχει φάει τα ψωμιά του. Και ανακαίνιση να του κάνεις δεν έχει εξέδρες και αυτό είναι μεγάλο θέμα. Το νέο κλειστό δίπλα στο 8ο σχολείο δεν έχει παρκέ και άλλες βασικές ελλείψεις. Καινούργιο γήπεδο και τρέχει η στέγη όταν βρέχει! Στα ντουζ δεν έχουν κατασκευασθεί στοιχειώδεις ρύσεις και τα νερά κάνουν λίμνη! Μη μπω και σε άλλες πολλές λεπτομέρειες… Κρίμα πάντως γιατί γενικώς είναι ένα στολίδι. Αν θα μπει παρκέ και επισκευασθούν οι ατέλειες θα είναι ένα πραγματικό αθλητικό κόσμημα. Και το κλειστό στο Γυμνάσιο που έχει να συντηρηθεί εδώ και χρόνια θα μπορούσε να δώσει λύσεις. Υπάρχει βέβαια και το μόνιμο διαχρονικό πρόβλημα με τις ώρες που παίρνουν τα σωματεία τους αθλητικούς χώρους. Όποιος έχει σωματείο έστω και με δύο, τρεις αθλητές, σε οποιοδήποτε άθλημα, και πολλές φορές χωρίς να συμμετέχει καν σε πρωτάθλημα θέλει ώρες στους κλειστούς χώρους άθλησης. Αυτά να ξέρετε δεν υπάρχουν αλλού! Πουθενά! Σε ολόκληρο τον Πειραιά κάνουν οι περισσότερες ομάδες προπονήσεις σε ανοιχτά γήπεδα. Στα κλειστά προπονούνται μόνο οι ομάδες που συμμετέχουν στα εθνικά πρωταθλήματα και μάλιστα με απόλυτη ιεραρχία. Ούτε πολιτικοί, ούτε παρεμβάσεις, ούτε φωνές, ούτε τίποτα. Λύση πάντως θα δώσουν και τα ανοιχτά γήπεδα για όλες τις ομάδες. Δεν είναι δυνατόν να ζούμε στη χώρα με 200 ημέρες ηλιοφάνειας και να μη θέλει κανένας να προπονείται σε ανοιχτό! Τα τρία βέβαια ανοιχτά του σταδίου είναι σε άθλια κατάσταση και τελευταίως χρησιμοποιούνται και από τσιγγάνους για ποδόσφαιρο… Ας μη συνεχίσουμε καλύτερα. Προς Θεού πάντως, να τονίσω πως τα παραπάνω δεν αποτελούν μπηχτές για το φίλο το Γιώργο το Σακκελαρίου που έδωσε μάχες και δεκάδες ώρες προσφοράς στους αθλητικούς χώρους. Ένας κούκος όμως συνήθως δεν φέρνει μόνος του την άνοιξη. Το προσπάθησε όμως πολύ. Του αξίζουν συγχαρητήρια. Αν τελικά είναι η Γιάννα η Ρήγα με τη νέα διοίκηση υπεύθυνη, θεωρώ δεδομένη την επιτυχία της και την άψογη συνεργασία με όλα τα σωματεία. Καλή επιτυχία πάντως σε όποιον επιλεγεί. Θα είμαστε σαφώς στο πλευρό του για όπου μπορούμε να βοηθήσουμε.
Έχετε να πείτε κάτι άλλο για να κλείσουμε;
Με σεβασμό στα άλλα σωματεία για μένα η ΝΕΜ σήμερα είναι το μεγάλο σωματείο μπάσκετ που εκπροσωπεί ΟΛΗ τη πόλη!!! Έχουν μπει οι βάσεις για κάτι καλό και νομίζω πως όλοι όσοι αγαπάνε το μπάσκετ πρέπει να έρθουν δίπλα στο σύλλογο και να τον στηρίξουν.
Να έρθουν κατ αρχήν κοντά οι παλιοί μπασκετικοί παράγοντες που ξέρουν και γνωρίζουν και μπορούν να βοηθήσουν, να έρθουν νέοι παράγοντες με κέφι και όραμα, να αγκαλιάσει ο κόσμος αυτή τη φετινή ομάδα με τους τόσους νέους μεγαρίτες και νεοπεραμιώτες αθλητές και κυρίως να έρθουν κοντά οι γονείς των παιδιών των ακαδημιών.
Παίξαμε με μια πειραιώτικη ομάδα πέρσι στο προ μίνι και μέτρησα 24 αυτοκίνητα γονέων που έφεραν τα παιδιά τους για να παίξουν με την ομάδα μας!!! Πραγματικά ζήλεψα! Για φανταστείτε να είχαμε εμείς κάτι αντίστοιχο. Να έπαιζαν τα παιδιά μας στα τουρνουά της ΕΣΚΑΝΑ, του Εσπέρου, του Πανιωνίου! Τώρα με το ζόρι, με τη βοήθεια του Δήμου στα λεωφορεία, και συνήθως με έναν έφορο ήρωα συμμετέχουμε μόνο στα επίσημα της ΕΣΚΑΝΑ που είναι για λίγους μήνες. Να πούμε την αλήθεια.
Δεν υπάρχει ιδιαίτερη αθλητική παιδεία στην πόλη σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Σε άλλες πόλεις βλέπει πέραν των σωματείων, σοβαρό σχολικό αθλητισμό, με σχολικά πρωταθλήματα, με εκδηλώσεις και τόσα άλλα ωραία πράγματα. Εδώ αν τολμήσει και τα αναφέρει κάποιος θα τον περάσουν για τρελό… Κάνω έκκληση λοιπόν σε όλους να έρθουν κοντά στην οικογένεια της ΝΕΜ, σ αυτή τη πραγματικά ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ και σίγουρα δεν θα απογοητευθούν.
Σας ευχαριστώ πολύ!