του Αποστόλη Πάνου
Ο άσος του Παναθηναϊκού και γιος του Κανέλλου Παπαγιάννη ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ πρωταθλητής Ευρώπης, μιλά στην «Ε» για άγνωστες πτυχές της καριέρας του
Είναι γνωστό πως το μπάσκετ είναι στο DNA του Έλληνα. Μπορεί να λένε πως το ποδόσφαιρο είναι ο «βασιλιάς των σπορ», ωστόσο το μπάσκετ είναι το άθλημα που ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση μας καλύτερα, δίχως αμφιβολία. Με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1987 οι περισσότεροι από εμάς αρχίσαμε να ασχολούμαστε με την «πορτοκαλί» μπάλα. Ήταν το έναυσμα για ν’ αλλάξει ανεπιστρεπτί η μοίρα του Έλληνα μπασκετμπολίστα και του αθλήματος στην χώρα μας. Ένας απ’ τους συμπολίτες μας που «πάτησε» πάνω σ’ αυτήν την μεγάλη κατάκτηση και έπαιξε μπάσκετ στις ομάδες της περιοχής μας και όχι μόνο για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια ήταν ο Κανέλλος Παπαγιάννης. ΑΟΜ, ΝΕΜ και Μέγαρα Φ.Σ. οι ομάδες που στήριξε κυρίως και βοήθησε τόσα χρόνια. Η ενασχόληση του Κανέλλου με το μπάσκετ, είχε ρίξει τον… σπόρο και στον απόγονο του. Ο Γιώργος Παπαγιάννης, ένα ανεπτυγμένο παιδί που πάντα ακολουθούσε τον μπαμπά στους αγώνες (αλλά και στα ωραία- ξέγνοιαστα, σαν ανάμνηση όλων μας, τραπέζια των ομάδων μετά το τέλος των αγώνων στην ΕΣΚΑΝΑ στην δεκαετία του 90’) δεν θα μπορούσε να πάρει διαφορετικό δρόμο. Ξεκίνησε την καριέρα του απ’ την ΝΕΜ και στην συνέχεια πέρασε από Ολυμπιακό, Περιστέρι, το γυμνασιακό αμερικανικό πρωτάθλημα και πλέον τον Παναθηναϊκό. Μέλος από μικρή ηλικία των Εθνικών ομάδων, έκανε και κάνει αυτό που αγαπά σαν άθλημα όσο τίποτε άλλο.
Φέτος, μετά από αρκετά χρόνια προσπάθειας και εμπειριών τα κατάφερε. Μαζί με τους συμπαίκτες του έφθασαν στην κορυφή της Ευρώπης επικρατώντας της Τουρκίας στο πρωτάθλημα κάτω των 18, δίνοντας χαρά σε όλους του Έλληνες που περνούν δύσκολες στιγμές. Η «μικρή» Εθνική είχε την πληρότητα και τα «εργαλεία» για να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι η διοργάνωση έγινε εντός έδρας, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με την προηγούμενη «χρυσή» γενιά που στέφθηκε πρωταθλήτρια στον Πύργο πριν από επτά χρόνια, το καλοκαίρι του 2008. Μέσα από αυτή την πορεία αναδείχθηκε ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ, που ακούει στο όνομα – του ήδη ύψους 2.17 – Γιώργου Παπαγιάννη.
Ο σέντερ της εθνικής αποτελεί ένα «εθνικό κεφάλαιο» για το μπάσκετ με τον αναγκαίο αστερίσκο. Χρειάζεται πολλή δουλειά για να αλλάξει επίπεδο αλλά έχει όλες τις προδιαγραφές. Κατ΄ αρχήν έχει το κορμί για να υποστηρίξει μια μεγάλη καριέρα. Δεύτερον και σημαντικότερο. έχει μεν κτυπητές ατέλειες στο παιχνίδι του (και πώς να μην είχε άλλωστε σ’ αυτή την ηλικία) αλλά με δεδομένο ότι οι ψηλοί ωριμάζουν σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου έχει και τεράστια πλεονεκτήματα. Τρέχει πολύ καλά το γήπεδο για το ύψος του, η τεχνική του είναι πολύ καλή και έχει εξαιρετικό συγχρονισμό στο ριμπάουντ και στα μπλοκ. Θέματα που έχουν να κάνουν με τις κινήσεις, τα τελειώματα του στην επίθεση και την ενδυνάμωση του κορμιού του, μπορεί να τα λύσει στη διαδρομή αρκεί να δουλέψει σκληρά. Κάτι που άλλωστε το γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος.
Για τον Παπαγιάννη η απόφαση να μείνει στον ΠΑΟ φέτος το καλοκαίρι και να μην δοκιμάσει την τύχη του στο κολεγιακό ήταν κομβικής σημασίας. Το ίδιο και η σεζόν που έρχεται. Το κολεγιακό στην ουσία το ξεχνάει αφού πλέον θα παίξει επαγγελματικά, άρα το επόμενο βήμα είναι το ΝΒΑ. Επειδή τέτοια κορμιά παικτών εμφανίζονται στο ελληνικό μπάσκετ μια φορά κάθε 15-20 χρόνια ο Παπαγιάννης δεν είναι μόνο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό αλλά για όλο το άθλημα στην Ελλάδα. Με τον μεγάλο Σάσα Τζόρτζεβιτς πλέον προπονητή των «πρασίνων» μπορεί να δουλέψει ακόμη περισσότερο και σιγά-σιγά να γίνει ο παίκτης που θέλει.
Ο ίδιος ( μικρό παιδί γαρ) έπαθε ένα… πολιτισμικό σοκ μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού, απ’ τα ελληνικά ΜΜΕ που έκαναν το παν για μια του κουβέντα. Από τις απαντήσεις και την στάση του, όμως, φάνηκε η ωριμότητα της σκέψης του, αλλά και οι απαιτήσεις που πλέον έχει παραπάνω απ’ τον εαυτό του. Για τον Γιώργο Παπαγιάννη , πάντως, αυτή η επιτυχία έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Για το πώς κατάφερε να κάνει περήφανους όχι μόνο την οικογένεια του, αλλά και την πόλη μας μίλησε στην «Ε», αναφέροντας άγνωστες πτυχές της μέχρι τώρα πορείας του. Και τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Γ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗΣ: «ΤΟ… ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΑΠ’ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ»
Όπως ήταν φυσικό, η κουβέντα μας ξεκίνησε απ’ το ερέθισμα που τον έκανε ν’ ακολουθήσει αυτή την διαδρομή.
«Το μικρόβιο μπήκε από όταν παρακολουθούσα τον πατέρα μου απ’ την εξεδρα. Σταμάτησε το μπάσκετ στα 44 του χρόνια και πλέον στην οικογένεια πήρα την θέση του εγώ. Θυμάμαι πολύ καλά που πήγαινα στα γήπεδα και τον παρακολουθούσα και το μόνο που ήθελα ήταν να παίξω κι εγώ μπάσκετ», μας τόνισε αρχικά ο Πρωταθλητής πλέον Ευρώπης με την Εθνική Εφήβων, που δεν παρέλειψε τόσο ν’ αναφερθεί στην πόλη μας, αλλά και τις επιλογές που έκανε μέχρι να καταλάβει τι του αρέσει πιο πολύ.
ο Γιώργος Παπαγιάννης, με την οικογένειά του, και το κύπελλο
«Ξεκίνησα στην πόλη μου τα Μεγαρα στην Νεανική Εστια Μεγάρων όταν ήμουν εννιά ετών. Πριν έκανα καράτε. Απ’ ότι ξέρω ήμουν υπερκινητικός και γι’ αυτό έψαχναν οι γονείς μου να κάνω κάτι για να καταναλώνω ενέργεια και βέβαια για να μπορούν να… ηρεμούν κι αυτοί. Κάποια στιγμή είχα παρατήσει το μπάσκετ και πήγαινα μόνο καράτε, αλλά ζήλεψα απ τον μικρό μου αδερφό Μηνά, ο οποίος κοιμόταν και ξυπνούσε με μια μπάλα στο χέρι. Ξαναξεκίνησα στην ΝΕΜ περίπου στα 12 μου χρόνια κι εκεί πάρθηκε η απόφαση. Ο πατέρας μου μετά από συζήτηση με τον κουμπάρο μας Θωμά Νίκου, ο οποίος πλέον είναι βοηθός του Πρίφτη στον Άρη, αποφάσισε ότι πρέπει να μετακομίσω από τα Μέγαρα και την ΝΕΜ σε μια πιο μεγάλη ομάδα, διότι έπαιρνα συνεχώς ύψος και έπρεπε ν’ ακολουθήσω καλύτερο πρόγραμμα », υπογράμμισε περιγραφικά ο 17άχρονος σέντερ. Η συνέχεια όμως δεν ήταν καθόλου εύκολη όπως μας εξηγεί.
«ΧΡΩΣΤΑΩ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗ»
«Έτσι και έγινε. Πήγα στα μίνι του Ολυμπιακου, όπου έπαιξα δυο χρόνια .Μετά μετακόμισα στο Περιστερι με προπονητή τον Αργύρη Πεδουλάκη, στον οποίον χρωστάω πολλά για την μέχρι τώρα πορεία μου. Μ’ έβαλε να παίξω πρώτη φορά στα 14,5 μου χρόνια εναντίον της τωρινής μου ομάδας, τον Παναθηναϊκό. Την δεύτερη χρονιά στο Περιστέρι με προπονητή τον Κ. Κουστένη δεν πήρα ευκαιρίες και μπορώ να πω ότι δεν με δούλεψαν σωστά. Ωστόσο εκείνη την περίοδο εμφανίστηκε ο κ. Μανούσος Μανουσελης, τέτε προπονητής της Εθνικής Εφήβων να μου κάνει ατομικές προπονήσεις στην Βούλα, προκειμένου να κερδίσω το χαμένο έδαφος» . Και κάπου εκεί λοιπόν, άρχισε το… νερό να μπαίνει στο αυλάκι. «Εκείνο το καλοκαίρι με την Εθνική Εφήβων πήραμε το χάλκινο μετάλλιο στην Ουκρανία, όπου είχε βγει και πάλι στην καλύτερη πεντάδα του Πανευρωπαϊκού. Το συγκεκριμένο καλοκαίρι αποφάσισα ότι ήθελα να δω τι πάει να πει Αμερική αν και είχα προτάσεις τόσο απ’ την τωρινή μου ομάδα, όσο και απ’ την Ρεάλ Μαδρίτης. Μου είχαν γίνει προτάσεις από τρία σχολεία και τελικά πήγα στην Φιλαδέλφεια. Δεν θα πω ότι κέρδισα πολλά από το μπάσκετ που παιζόταν εκεί, αλλά σίγουρα ωρίμασα σαν άνθρωπος. Σε όλες τις αποφάσεις μου, άλλωστε, η οικογένεια μου με στήριζε με το παραπάνω. Το 2014 έπαιξα με την Εθνική Εφήβων στο Πανευρωπαϊκό στο Ικόνιο της Τουρκίας που πήραμε την τέταρτη θέση, καθώς χάσαμε από τους Κροάτες στον μικρό τελικό.
«ΟΡΟΣΗΜΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΙΟ»
Σειρά είχε το υψηλότερο επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός και η Ευρωλίγκα, μεγάλες εμπειρίες για ένα παιδί που έκανε ουσιαστικά τα πρώτα του επαγγελματικά μπασκετικά βήματα.
«Το 2014-15 με βρίσκει στην τωρινή μου ομάδα τον Παναθηναϊκή. Ήταν μια καλά χρονιά για μένα γιατί κέρδισα εμπειρίες κοντά σε μεγάλους παίκτες όπως οι Διαμαντίδης, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης, Γκιστ, Γιάνκοβιτς κτλ .Έμαθα πως λειτουργεί μια μεγάλη ομάδα και ευχαριστώ τον κ. Δημήτρη Γιαννακόπουλο που με έφερε σ’ αυτόν τον μεγάλο σύλλογο. Φθάνουμε στο σήμερα με την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Κυπέλλο. Μια ιδιαίτερη στιγμή για μένα και την οικογένεια μου, την οποία ευχαριστώ πολύ που με στηρίζουν. Με αφορμή τα όλα όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω κάποιους, που ίσως από την μέθη της νίκης δεν το έκανα τις προηγούμενες ημέρες. Την οικογένεια μου, τους προπονητές που με βοήθησαν έως τώρα στην καριέρα μου .Τους κ.κ. Πεδουλάκη, Μανουσελη, Νικου, Μανωλοπουλο, Παπαδοπουλο (Εφηβικο Παναθηναϊκού ), τον τεχνικό της Εθνικής Ηλία Παπαθεοδωρου και τον ατζέντη μου Μάριο Ολύμπιο».
Εμείς απ’ την πλευρά μας, του ευχόμαστε να γίνει ένας απ’ τους μεγαλύτερους Έλληνες αθλητές και σίγουρα ο κορυφαίος που θα εκπροσωπεί την πόλη μας τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα του αφιερώνουμε κάποιες κουβέντες απ’ την Ιθάκη το Κ.Π. Καβάφη, που αλήθεια είναι πως ταιριάζουν… γάντι στην δική του περίπτωση.
«….Να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει…».