Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Δεν πρέπει να λέμε σε όλους τις στενοχώριες μας, γιατί οι μισοί θα αδιαφορήσουν και οι άλλοι μισοί θα …χαρούν! Επίσης δεν πρέπει να λέμε αυτά που ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι ξέρουμε, αλλά μόνο ΟΣΑ γνωρίζουμε πολύ καλά. Άμα λέμε ανακρίβειες, γινόμαστε αναξιόπιστοι.
Ο κόσμος συνεχώς αλλάζει, δε μοιάζει με το χθες και αν λες πως δεν πειράζει, πολύ σε νοιάζει κι ας μην το λες! Η ζωή μας είναι μια γέλιο και μια δάκρυ. Το μέλλον ανήκει στα νιάτα, ενώ το παρελθόν με τις αναμνήσεις στους ηλικιωμένους και γι’αυτό τους αρέσει να διηγούνται ιστορίες παλιές από τη ζωή τους, ξανά και ξανά.
Οι σημερινοί νέοι και νέες, δεν είναι τόσο ανεύθυνοι όσο νομίζουν οι ηλικιωμένοι. Αντίθετα οι περισσότεροι είναι πιο ειλικρινείς, με πνεύμα ανήσυχο, ανοιχτό και νεωτερικό. Κατηγορούμε τους νέους ότι δεν ξέρουν την ιστορία μας και τις παραδόσεις μας, αλλά δε φταίνε γιατί ξέρουν αυτά που εμείς τους διδάξαμε .Έχουμε κακή εκπαίδευση, γι αυτό δεν έχουμε… παιδεία! Τα νιάτα της πατρίδας μας είναι φιλότιμα και υπερήφανα, γι΄αυτό όταν «πιέζονται» από ανάγκη, τότε δείχνουν την αξία τους.
Υπάρχει η ΑΛΛΗ όψη της Ελλάδας που παραμένει άγνωστη, γιατί δε φωτίζεται και γι’αυτό δε φαίνεται.
Δεν είναι η Ελλάδα μια χώρα της διαφθοράς, της κακομοιριάς, της κακογουστιάς και της λεγόμενης «αρπαχτής». Είναι περίεργο, που με ιδιαίτερο ζήλο τα ΜΜΕ, έτσι παρουσιάζουν τη χώρα μας, δηλαδή σαν μπουζουκιστάν. Στο περιθώριο, υπάρχει και η άλλη Ελλάδα του μόχθου, της νοικοκυροσύνης, της δημιουργίας στη δουλειά, στην τέχνη και στην επιστήμη. Υπάρχουν σήμερα Έλληνες καλλιτέχνες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και επιστήμονες, όπως ο Χρήστος Ζερεφός, ο Θ. Τάσιος, που είναι και οι τρεις ,επίτιμοι Δημότες Μεγάρων με διεθνείς διακρίσεις και δοξάζουν την πατρίδα μας.
Όσοι βρίσκονται κοντά στους νέους μας, διαπιστώνουν τη μεγάλη επιθυμία τους για ένα λόγο τονωτικό και ενθαρρυντικό. Προσμένουν οι νέοι και οι νέες μας μέσα στην κρίση, ένα μήνυμα ελπίδας για μια καλύτερη ζωή, εξευγενισμένη με ανώτερο περιεχόμενο. Φαίνεται καθαρά στα μάτια τους, ότι αναζητούν οράματα, γιατί οι καρδιές τους πονούν για «φωτεινά» και πραγματικά ινδάλματα και όχι σαν αυτά, που τους προσφέρουν «χύμα» κάποιοι που τα τυλίγουν σε χρυσόχαρτα και σελοφάν.
Οι νέοι μας λαχταρούν, περισσότερο από όσο νομίζουν μερικοί, για κάθε τι πραγματικά καλό και για ινδάλματα να τους οδηγήσουν σε κάτι ωραιότερο και ευγενέστερο.
Υπάρχει λοιπόν στην πατρίδα μας ΑΛΛΗ όψη, αλλά είναι αθέατη γιατί παραμένει στο σκοτάδι. Εκεί υπάρχουν πολλά και θαυμαστά πρότυπα. Μεγάλου κύρους επιστήμονες, ερευνητές, καλλιτέχνες, κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες, που το κράτος τους αγνοεί. Υπάρχει επίσης ο καταπληκτικός απόδημος Ελληνισμός! Έχουν αναδειχθεί ανάμεσά στους ξενιτεμένους Έλληνες, όχι μόνο οικονομικοί παράγοντες, αλλά και ηγέτες χάρη στις ελληνικές αρετές και αξίες, όπως το φιλότιμο και το μεράκι.
Ευτυχώς δεν είναι ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ στην πατρίδα μας κι ας φαίνονται έτσι. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και πάντα ξημερώνει μια καινούργια μέρα, που ελπίζουμε να είναι πιο καλή.