Γράφει ο Στέλιος Γκίνης[clear]
Ζούμε στην εποχή της ανευθυνότητας και …της αναρμοδιότητας, αφού οι περισσότεροι ρίχνουν τις ευθύνες τους ο ένας στον άλλον. Κανένας αρμόδιος και πουθενά, για να πεις το παράπονό σου.
Σωστός πολίτης και υπερήφανος είναι όποιος δεν καταδέχεται ούτε ρίχνει στις πλάτες των άλλων τα δικά του λάθη, ούτε ξεπέφτει «στων δειλών τα παρακάλια και τα παράπονα». Αποδέχεται δηλαδή τις ευθύνες του και επιχειρεί να διορθώσει τα λάθη του.
Οι προηγούμενες γενιές, πιστές στα πατροπαράδοτα, είχαν ήθος και αξιοπρέπεια. Έζησαν και πάλεψαν για Λευτεριά και για Δικαιοσύνη σε σκληρές συνθήκες φτώχειας, σκλαβιάς και πολέμων. Ήξεραν να ξεχωρίζουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα, όπως και τα σοβαρά από τα αστεία. Είχαν κάνει «τα βουνά κάμπους» με την προκοπή τους. Σοβαροί εκεί που έπρεπε και όταν έπρεπε, αλλά τους άρεσαν τα πειράγματα και τα «καλαμπούρια», δηλαδή τα αστεία.
Ο Σουσαρίων, ο αρχαίος Μεγαρίτης, ήταν ο πρώτος, που τα αστεία πειράγματα των κωμαστών, τα συστηματοποίησε και έτσι έγινε ο πατέρας της κωμωδίας. Κωμαστές ήσαν κάτοικοι μιας κώμης όπως η κώμη Τριποδίσκος Μεγάρων, κοντά στο σημερινό Μάζι, όπου κατοικούσε ο Σουσαρίων.
Όταν κατέβαιναν στα Μέγαρα να πουλήσουν τα προϊόντα τους, μεθούσαν και καθώς επέστρεφαν στην Κώμη, έλεγαν διάφορα αστεία, που ο Σουσαρίων τα έκανε κωμωδία.
Ανέκαθεν στους συμπολίτες μας αρέσανε τα αστεία, τα πειράγματα και οι φάρσες. Στις συντροφιές τους και στις μεγάλες παρέες, διασκέδαζαν όχι μόνο με τραγούδια και χορούς, αλλά και με διηγήσεις αστείων περιστατικών. Μερικές από τις φάρσες κυκλοφορούσαν και εκτός Μεγάρων, όπως το 1934, που έγραψε ο Αθηναϊκός Τύπος μια φάρσα συμπολίτη μας.
Στις αρχές του 1934 όταν Δήμαρχος ήταν ο γιατρός ο Μιχόπουλος, έγινε μια μεγάλη πλημμύρα στα Μέγαρα.
Σε πολλές τοποθεσίες είχαν σχηματιστεί λίμνες και βάλτοι. Σε μια τέτοια τοποθεσία κοντά στο Μοναστήρι του Αγίου Ιεροθέου ένας συμπολίτης μας ο Κυριάκος ο Πάνος που είχε βγει για κυνήγι συνάντησε ένα… τέρας! Το πυροβόλησε, αλλά εκείνο δεν έπαθε τίποτα. Έμοιαζε με κροκόδειλο έλεγε στους φίλους του ο Κυριάκος. Το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα Μέγαρα. Ο παπα-Πέτρος της μονής, υποσχέθηκε αμοιβή 5.000 δραχμές σε όποιον σκοτώσει το τέρας. Τελικά κατέφθασαν δημοσιογράφοι από την Αθήνα και πήραν συνέντευξη από τον Κυριάκο, που ομολόγησε ότι ήταν φάρσα και δεν υπήρχε κανένα τέρας. Οι εφημερίδες των Αθηνών (Καθημερινή 2-10-1934) δεν δημοσίευσαν ότι ήταν φάρσα η εμφάνιση του τέρατος. Οι συμπολίτες τότε όχι μόνο δε θύμωσαν με τη φάρσα του Κυριάκου αλλά και γελούσαν με το πάθημά τους.
Άλλοτε λοιπόν οι Μεγαρίτες ξεχώριζαν τα σοβαρά από τα αστεία και η συμπεριφορά τους ήταν ανάλογη.
Η σημερινή γενιά τα έχει κάπως μπερδέψει. Εάν δε συνέλθει, τότε θα αφήσει πίσω της έναν κόσμο χωρίς αξίες και χωρίς άξιους, που επικοινωνούν μεταξύ τους με ηλεκτρονικά μηνύματα σε ένα «εικονικό» περιβάλλον αφύσικο και ψυχρό!