[quote]
ομφαλοσκόπηση η [omfaloskópisi] Ο33 : η ενέργεια του ομφαλοσκοπώ. 1. (σπάν.) η ομφαλοσκοπία1. 2. (μτφ.) η επικέντρωση όλου του ενδιαφέροντος ενός ανθρώπου στον εαυτό του με αποτέλεσμα να αδρανεί ή να αδιαφορεί για τον κοινωνικό του περίγυρο.
[/quote]
(η εικόνα του άρθρου μπορεί να απεικονίζει εμένα, κάθε φορά μετά τις εκλογές, όταν βλέπω τη συνέχεια αυτού που ψήφισα, ή κάθε Έλληνα ψηφοφόρο)
Είχα καιρό να γράψω, μάλλον δεν με συγκίνησε τίποτα φοβερό. Ούτε έγινε τίποτα που να ήθελα να σχολιάσω.
Είμαστε σε μια στάση αναμονής, φάση “περιμένω στην ουρά να πάρω τα λεφτά” ως χώρα, και με ταμείο μείον ως δήμος απ’ ό, τι καταλαβαίνω, όλον αυτόν τον καιρό.
Αυτό όμως που είναι οξύμωρο σε όλον αυτόν τον τραγέλαφο που λέγεται ελληνική πραγματικότητα που ακροβατεί στα άκρα πάντα είναι ότι ενώ στο γενικό πλάνο καταρρέει, στο ατομικό “ζωάρα” που λέει κι ο λαός.
Είμαστε ο καθένας στον κόσμο του.
Για παράδειγμα, ανεργία φουλ και ταυτόχρονα με τις πρώτες ζέστες όλοι καταφέραμε να βγάλουμε τις πρώτες selfie στην παραλία. Αναρωτιέσαι πώς.
Για παράδειγμα, μας ενώνουν μεγάλα κοινωνικά θέματα, όπως το “μπούλινγκ”, η παιδική κακοποίηση, η εγκληματικότητα των Ρομά, αλλά μέχρι ένα στάτους.
Για παράδειγμα, γίνεται μία προσπάθεια, αποσπασματική-νομίζω το απόλυτο χαρακτηριστικό μας, πάντα ως “εκεί”, ένα “τσαφ”, ίσα να γίνει μια εντύπωση ότι κάτι αλλάζει.
Ψήφισες ρε Έλληνα να φύγει η δεξιά, να φύγει ο ένας που έφαγε, να φύγει ο άλλος που έβαλε δικό του.
Πήρες ελπίδα.
Και τι έχεις τώρα; Βλέπεις κάτι;
Τα πάντα χωρίς προοπτική, χωρίς ολοκληρωμένη στρατηγική, χωρίς σχέδιο. Σε κρατικό και τοπικό επίπεδο. Το ρωτάω εκεί που πρέπει να γίνει και παίρνω γενικές κι αόριστες απαντήσεις. Αυτό το έχω γράψει αρκετές φορές.
Και είναι αυτό που δυστυχώς, λυπάμαι, μας λείπει ρε Ελλάδα.
Μας λείπει.
Κι εκεί που λες ότι, έλα, τι ωραίο κλίμα έχουμε, να σου, μία τα κρύα, μία η πολλή η ζέστη.
Κι αναρωτιέσαι, μας το πήρανε κι αυτό…
κάτι δικά της γράφει η Αλέκα Σταματιάδη
