Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Ο κόσμος αλλάζει διαρκώς, άλλοτε προς το χειρότερο και άλλοτε προς το καλύτερο, όπως το εκκρεμές. Η ζωή μας δηλαδή είναι μια γέλιο και μια δάκρυ και αν λες πως δεν πειράζει έτσι είναι η ζωή, πολύ σε νοιάζει κι ας μην το λες!
Ο κόσμος άλλαξε λοιπόν και δεν μοιάζει με το χθες. Γι’ αυτό και άμα θα πούμε σε ΟΛΟΥΣ τις στεναχώριες μας, τότε οι μισοί θα αδιαφορήσουν και οι άλλοι θα … χαρούν! Γενικά, δεν πρέπει να λέμε ΟΛΑ όσα γνωρίζουμε, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά ΟΣΑ λέμε, για να μην εκτεθούμε, προπάντων από τους μουλωχτούς…
Μουλωχτός είναι όποιος κάνει κρυφά, εκείνο που βλάπτει ή ενοχλεί τους άλλους. Για παράδειγμα, κρυφά τη νύχτα, βάζει τα σκουπίδια του στην πόρτα του γείτονα! Δεν κάνει επομένως το δίκαιο και ό,τι πρέπει, αλλά το άδικο, γι’ αυτό στα μουλωχτά και κρυφά. Συνήθως οι άνθρωποι αυτοί δεν σε κοιτάζουν κατάματα, γιατί είναι υποκριτές. Ο λαός μας δε συμπαθεί τον μουλωχτό, που τον παρομοιάζει με το … «σιγανό ποτάμι», που θα πρέπει να φοβόμαστε.
Τους μουλωχτούς πρέπει να τους φοβόμαστε, γιατί κρύβουν μέσα τους μεγάλη κακία και είναι γνωστό ότι γεράζουν οι κακοί όχι όμως η … κακία τους! Οι μουλωχτοί είναι επίσης και δειλοί, γι’ αυτό σου παρουσιάζονται σαν «αγγελούδια », μέχρι να βρουν την ευκαιρία για να σου τη φέρουν. Συνήθως αυτοί οι τύποι είναι ευγενικοί, χαμηλων τόνων, χαμογελαστοί και μιλούν χαμηλόφωνα, για να σε ξεγελάσουν.
Ακριβώς αντίθετος χαρακτήρας του «μουλωχτού» είναι ο «καβγατζής», δηλαδή όποιος φανερά κάνει ό,τι και ο μουλωχτός και με το έτσι θέλω. Είναι συνήθως φωνακλάς, εγωιστής, κακότροπος, κοινώς γαϊδούρι.
Σωστός πολίτης όμως είσαι, όταν σέβεσαι τους άλλους και άμα κάνεις πάντα αυτό που πρέπει και όχι αυτό που σου αρέσει. Αυτά όμως είναι θέματα παιδείας και στη χώρα μας, τις τελευταίες δεκαετίες, πολλοί δάσκαλοι και καθηγητές δεν είναι όπως παλιά δημόσιοι λειτουργοί, αλλά υπάλληλοι. Έχουμε λοιπόν εκπαίδευση προβληματική, γι’ αυτό δεν έχουμε σωστή παιδεία. Δε φταίνε οι νέοι, ούτε τα παιδιά που δεν ξέρουν την Ιστορία και τις παραδόσεις μας, αλλά εκείνοι που δεν τους τα έμαθαν. Τα παιδιά δε μαθαίνουν μόνο με τα λόγια, αλλά προπάντων από αυτά που βλέπουν γύρω τους. Δεν πιάνει τόπο δηλαδή η συμβουλή προς τον έφηβο να μην καπνίζει, όταν ο ίδιος ο πατέρας ή ο καθηγητής ανάβει το ένα τσιγάρο πάνω στο άλλο.
Οι περισσότεροι από τους σημερινούς νέους δεν είναι ανεύθυνοι, όπως νομίζουν πολλοί ηλικιωμένοι. Αντίθετα, είναι ειλικρινείς, με ανοιχτό και ανήσυχο πνεύμα. Επίσης είναι υπερήφανοι και φιλότιμοι, γι’ αυτό όταν τους πιέσουν οι ανάγκες, τότε δείχνουν την αξία τους. Στο εξωτερικό, δηλαδή σε χώρες, που το περιβάλλον τους πιέζει και σπανίζουν οι μουλωχτοί και οι καβγατζήδες, οι νέοι μας προοδεύουν και ξεχωρίζουν.
Το μέλλον λοιπόν ανήκει στους νέους, γι’ αυτό και κάνουν όνειρα, ενώ το παρελθόν στους ηλικιωμένους, γι’ αυτό διηγούνται όλο ιστορίες, από τη ζωή τους.
Λένε οι ειδικοί, ότι «μουλωχτοί» γίνονται όσοι καταπιέζονται στη ζωή τους και δε σηκώνουν κεφάλι. Όμως ΜΟΝΟ σε περιόδους σκλαβιάς και όσο διαρκεί αυτή, δικαιολογούνται οι άνθρωποι να αντιστέκονται στα «μουλωχτά», λόγω αδυναμίας, στον κατακτητή. Μόνο τότε δικαιολογούνται οι μουλωχτοί. Επειδή και οι πολιτικοί μας, είναι όπως εμείς με τα ίδια ελαττώματα, περνάνε στα … μουλωχτά νύχτα, τροπολογίες χαριστικές της ντροπής. Επίσης τις αυξήσεις στους φόρους και στα Δημοτικά τέλη. Τι να πείς;
Παράθυρο: Άποψη των Μεγάρων 1919