Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Μια φορά και έναν καιρό, κατοικούσαν στα Μέγαρα μόνο Έλληνες, προκομμένοι, χαρωποί, καλοσυνάτοι και όχι σκυθρωποί και γκρινιάρηδες, όπως τώρα. Ούτε καταθέσεις είχαν στις τράπεζες, ούτε περίμεναν να ζήσουν από μισθούς και συντάξεις! Άνθρωποι δηλαδή ελεύθεροι, που δεν είχαν εξαρτήσεις, γιατί ήταν αγρότες και ζούσαν ΜΟΝΟ από τη γη τους. Τότε λοιπόν όλοι, λίγο πολύ, εξασφάλιζαν από την παραγωγή τους κάθε χρόνο το ψωμί, το λάδι τους, το κρασί τους. Σε μια γωνία της αυλής τους, είχανε λίγες κότες για τα αυγά τους και μια κατσίκα για το γάλα τους.
Μια φορά λοιπόν και έναν καιρό, οι Μεγαρίτες παρέμεναν πιστοί στα πατροπαράδοτα, στις ηθικές αξίες, γι’ αυτό και ήταν άξιοι. Αποστρέφονταν τη χυδαιότητα, τη «γκλαμουριά», την αποχαλίνωση, γιατί ήσαν αυστηροί κριτές. Επί αιώνες διατηρούσαν τα ΙΔΙΑ έθιμα.
Τρεις γενιές πριν από τον τρωικό πόλεμο, οι γυναίκες των Μεγάρων, φορούσαν μια «βασιλική» στολή, «αφάβρωμα» όπως την έλεγαν και ήταν ίδια με της βασίλισσας ΑΒΡΩΤΗΣ, της συζύγου του Βασιλιά των Μεγάρων Νίσου, που ήταν αδελφός του Αιγαία, βασιλιά των Αθηνών. Στους αιώνες που πέρασαν από τότε και μέχρι τις αρχές του περασμένου αιώνα, η στολή δεν έχασε τη λάμψη της. Η νέα ονομασία όμως της επίσημης ενδυμασίας των γυναικών, που ήταν και νυφικό τους, έγινε κατιφένια.
Η ονομασία κατιφένια, είναι από την Αραβική λέξη κατιφέ, που θα πει βελούδο, όπως και το λουλούδι «κατιφές» με πέταλα σαν βελούδο.
Κατιφένια λοιπόν είναι τα «βελούδινα», όπως πράγματι είναι το ζιπούνι. Η «μπόλια» και ο τρόπος που τη φοράνε, δεν διαφέρει από το πέπλο της αρχαίας Ελληνίδας.
Στο ζιπούνι, δηλαδή στη ζακέτα της τοπικής μας ενδυμασίας, υπάρχουν σχέδια κεντημένα με χρυσή κλωστή και με πούλιες. Αυτά τα σχέδια παριστάνουν μαργαρίτες, και ανεμώνες.
Οι μαργαρίτες συμβολίζουν τη γονιμότητα και την αγάπη, καθώς και το νέο ξεκίνημα στη ζωή, όπως είναι ο γάμος, γι’ αυτό τις κεντούσαν στο ζιπούνι της νύφης. Και σήμερα στους στολισμούς των γάμων διαλέγουν και προτιμούν τις μαργαρίτες. Ας μην ξεχνάμε και το μάδημα της μαργαρίτας από τους ερωτευμένους με το ερώτημα «μ’ αγαπά; Δεν μ’ αγαπά»;». Εάν είναι μονά τα πέταλα, βγαίνει το μ’ αγαπά.
Η άγρια ανεμώνα, είναι σύμβολο της Αφροδίτης της αρχαίας Θεάς του έρωτα. Στην ποδιά της στολής, είναι κεντημένα σταφύλια και πολλές πούλιες.
Τα σταφύλια συμβολίζουν την ευτυχία, χαρές και γλέντια, αφού από αυτά βγαίνει το κρασί, ποτό του Διονύσου αρχαίου Θεού του γλεντιού.
Το ζυμωτό σταρένιο ψωμί «κατσουλέρι» το έστελναν ως πρόσκληση σε γάμο, και ήταν στολισμένο με πέρδικες και κατσουλιέρηδες, γι’ αυτό το έλεγαν έτσι.
Η πέρδικα ήταν, κατά την αρχαία παράδοση, μια πολύ όμορφη νύφη, που τη ζήλεψε η Ήρα για τα θέλγητρά της και την γκρέμισε από την Ακρόπολη. Η θεά Αθηνά όμως τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε στο πουλί πέρδικα.
Ο κατσουλιέρης είναι ο κορυδαλλός με το λοφίο στο κεφάλι του, σαν περικεφαλαία, που εμείς λέμε κατσούλα. Ήταν ο αρχαίος πολεμιστής ο άντρας της πέρδικας. Κόρυ έλεγαν την περικεφαλαία στα χρόνια του Ομήρου, γι’ αυτό κορυδαλλός το πουλί με κόρυ στο κεφάλι του, ο κατσουλιέρης , που συμβολίζει το γαμπρό, ενώ η πέρδικα τη νύφη.
Μια φορά και έναν καιρό, ΟΛΑ είχαν το συμβολισμό τους και την αξία τους. Τώρα τα κάναμε ΟΛΑ ΙΣΙΩΜΑ.
ΣΑΝ ΑΣΤΡΑΠΗ
Μια φίλη αναγνώστρια μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε να κατέβω στη Βαρέα να δω το νερό που τρέχει από σπασμένο αγωγό και χύνεται στη θάλασσα . Πράγματι πήγα και είδα το νερό που έτρεχε . ” Το έχω αναφέρει πολλές φορές ,αλλά δεν το φτιάχνουν ” είπε η κυρία.
Μου έκανε εντύπωση το γεγονός και τηλεφώνησα στον Δήμαρχο να του μεταφέρω το παράπονο το δικαιολογημένο της συμπολίτισσας .
Μέσα σε λίγες ώρες η βλάβη είχε αποκατασταθεί ! Ο Δήμαρχος σαν αστραπή έκανε αυτό που η τεχνική Υπηρεσία της ΔΕΥΑΜ έπρεπε να είχε κάνει από τη στιγμή που αναφέρθηκε η βλάβη .Ένα μεγάλο μπράβο στον Δήμαρχο και λυπάμαι που δεν μπορώ να πω το ίδιο και στην αρμόδια υπηρεσία της ΔΕΥΑΜ.