γράφει η Αλέκα Σταματιάδη
Οι δημόσιοι χώροι σίγουρα ανήκουν σε όλους, για αυτό λέγονται και “δημόσιοι” (και τι σχέση έχουν με τη λέξη “δήμος”;). Αλλά μπορούν να «χρησιμοποιηθούν»; Και πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους δημόσιους χώρους οι πολίτες;
Αρχικά, μπορούν; Είναι προσβάσιμοι σε όλους; Μπορούν όλοι οι πολίτες να πάνε σε όλους τους χώρους;
Μπορούν να περπατήσουν, να κάτσουν, να «πάρουν μια ανάσα» στους δημόσιους χώρους;
Πάρκα, παιδικές χαρές και ποδηλατόδρομος στη Βαρέα: Ανύπαρκτοι δημόσιοι χώροι για τους πολίτες
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις που πέφτουν κάπως βαρύγδουπες, ήταν η κίνηση του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ο Θέογνις» που πήρε την πρωτοβουλία και οργάνωσε πικ νικ με δράσεις για το περιβάλλον για παιδιά, από την Παιδική Λέσχη Ανάγνωσης και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού, την Κυριακή, στα Πευκάκια.
Ήταν πολλοί οι γονείς που με μεγάλη χαρά πήγαν με τα παιδιά τους να κάτσουν στο γρασίδι, κάτω από τα δέντρα, να κάνουν δραστηριότητες σε ένα –μάλλον-πάρκο, που στέκει εκεί πάντα, στην είσοδο της πόλης, στο άλσος Θεόγνιδος.
Μόνο που τις τελευταίες εβδομάδες, το άλσος Θεόγνιδος δεν είναι τόσο πράσινο, αφού ξεράθηκε το γρασίδι.
Το θέμα της αξιοποίησης του χώρου στα Πευκάκια επανέρχεται κάθε Σεπτέμβριο και κάθε φορά που διοργανώνεται η “Μεγάρων γη” που για δυο-τρεις μέρες μόνο “παίρνει, όπως γράφουμε, το αλσύλλιο ζωή”.
Ακόμα ένας δημόσιος χώρος για αναψυχή που ματαιώνεται είναι και η παραλία της Βαρέας, με ένα μεγάλο κομμάτι του τοιχίου του παραλιακού μετώπου να έχει καταρρεύσει και τα περιβόητα πορτοκαλί κολωνάκια να είναι εν αναμονή έργων.
Πάμπολλες ακόμα οι καταγγελίες συμπολιτών μας, γονέων με παιδιά, για την πολύ άσχημη και κυρίως επικίνδυνη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι παιδικές χαρές.
Το καλοκαίρι όλα αυτά τα σκεφτόμαστε πολύ περισσότερο σε αναζήτηση ανοιχτών χώρων για να περάσουμε ελεύθερο χρόνο, μικροί και μεγάλοι. Η πανδημία, ακόμα, έδωσε άλλο νόημα στους ανοιχτούς χώρους, ως ελεύθερους και δημόσιους, για όλους.
Όταν όμως αυτοί οι χώροι αφήνονται μάλλον στην τύχη τους, –όπως καταγγέλλει συχνά και η αντιπολίτευση στον Δήμο Μεγαρέων-τότε οι πολίτες και κυρίως οι κοινωνικές ομάδες που το έχουν ανάγκη, δεν έχουν διέξοδο, με ευθύνη όσων έχουν στα χέρια τους εξουσίες και ευθύνες.