Φίλε Γιάννη Δρίτσα,
Ο λόγος σου εν είδει παραληρήματος, κυλάει από το ένα ζήτημα στο άλλο, χωρίς τάξη και σειρά, αμπελοφιλοσοφώντας πότε για «πρίγκηπες και βασιλοπούλες», πότε για «μαγικά πηγάδια» και πότε για την Μπανγκόγκ (!), πετώντας την μπάλα στην εξέδρα και καλύπτοντας, κατ’ αυτόν τον τρόπο ή την ματαιοδοξία σου ή την θέληση του υψηλού προστάτη και κηδεμόνα σου. Ή μήπως και τα δύο ταυτόχρονα;
Ό,τι και να συμβαίνει όμως, πρέπει να καταλάβεις, πως από το γράφω για να γράφω και να αυτοθαυμάζομαι, μέχρι το γράφω γιατί έχω κάτι σημαντικό να δηλώσω υπάρχει τεράστια διαφορά, που εσένα σου διαφεύγει.
Γι’ αυτό και το σχόλιο μου (και των άλλων παιδιών του «ΤΩΡΑ») για σένα είναι: «πορεύσου εν ειρήνη και γράφε ό, τι θες. Εμείς δεν θα τσιμπήσουμε…».
Ευχαριστώ για την φιλοξενία