*Του Γιώργου Κώτσηρα
Η χώρα μας τα τελευταία πέντε χρόνια, τα οποία έχουν χαρακτηριστεί από δύσκολες στιγμές για την κοινωνία και την αγορά, έχει ήδη αλλάξει 5 Κυβερνήσεις, έχει διεξάγει 5 εκλογικές διαδικασίες συμπεριλαμβανομένων των Ευρωεκλογών, ένα Δημοψήφισμα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δείχνει σύντομη προσφυγή στις κάλπες εκ νέου. Εν τω μεταξύ, έχουν μεσολαβήσει ανασχηματισμοί και πλείστες όσες αλλαγές γενικών γραμματέων, διοικητών κλπ. Δυστυχώς, όμως, μια χώρα η οποία τελεί σε αυτήν την συνεχή πολιτική ένταση και της οποίας η διοικητική δομή είναι σε τέτοιο μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από τις πολιτικές εξελίξεις, είναι αδύνατον να κυβερνηθεί. Για όσους στοιχειωδώς γνωρίζουν το πως λειτουργεί (ή θα έπρεπε να λειτουργεί) η διοίκηση, καθώς και την άμεση επιρροή μιας ορθά και σταθερά οργανωμένης διοικητικής δομής με την αγορά, είναι ευκόλως αντιληπτό ότι η συνεχής αλλαγή σε όλα τα επίπεδα εν μέσω πρόωρων εκλογών, δημοψηφισμάτων, ανασχηματισμών και αντιπολιτευτικών πρακτικών απολύτως στείρων, δεν οδηγεί πουθενά. Η πρότασή μου είναι η περαιτέρω διασφάλιση της τετραετούς θητείας της εκάστοτε Κυβέρνησης (εκτός από πραγματικά εξαιρετικές περιστάσεις), καθώς και η πρόβλεψη θητείας (στο πρότυπο των Ανεξάρτητων Αρχών) σε συγκεκριμένες γενικές γραμματείες των οποίων ο ρόλος είναι κομβικός για τη λειτουργία και τη σταθερότητα της χώρας (βλ. ενδεικτικά Γεν. Γραμματεία εσόδων-φορολογικής πολιτικής) και των οποίων η συνεχής αλλαγή στη διοικητική δομή και τα πρόσωπα οδηγεί στην απόλυτη αποδιοργάνωση και υπολειτουργία. Αν δεν αντιληφθούμε έστω και τώρα «στις καθυστερήσεις» ότι δίχως πολιτική σταθερότητα και οργανωμένες δομές διοίκησης, η χώρα θα βρίσκεται μόνιμα σε τέλμα και άγονες και άνευ ουσίας αντιπαραθέσεις, θα βρισκόμαστε σε ένα συνεχές αδιέξοδο.
Η πολιτική σταθερότητα, όμως, θα πρέπει να συνδυαστεί και με ένα σαφές και με άμεσα χαρακτηριστικά αναπτυξιακό «σοκ» για να κινηθεί η αγορά. Έχουν ειπωθεί πολλά σε σχέση με το ζήτημα αυτό, αλλά δυστυχώς η ως άνω περιγραφείσα συνεχής πολιτική αναστάτωση αλλά και πολιτικές εσφαλμένης, συχνά, κατεύθυνσης δεν έχουν προσφέρει ευεπίφορο έδαφος για τη δημιουργία συνθηκών μακρόπνοων σχεδιασμών. Η πρότασή μου είναι να υπάρξει μια πολιτική αναθέρμανσης της αγοράς του ακινήτου με άμεσα οφέλη για την αγορά. Ειδικότερα, θα πρέπει να δοκιμασθεί η απαλλαγή από όλα τα φορολογικά βάρη για χρονικό διάστημα τεσσάρων ετών σε όσους επιχειρήσουν να κατασκευάσουν νέο ακίνητο. Με τον τρόπο αυτό θα κινητοποιηθούν στην αγορά εκατοντάδες επαγγέλματα που είναι άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένα με το ακίνητο, ενώ θα επενδυθούν και χρήματα που υπάρχουν αλλά οι κατοχοί τους φοβούνται την επένδυσή τους λόγω της οικονομικής και φορολογικής ανασφάλειας. Με τον τρόπο αυτό, θα «πέσει» φρέσκο χρήμα στην αγορά και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας θα επανεργοποιηθεί προσφέροντας και έσοδα στα δημόσια ταμεία, ενώ δεν θα υπάρξει βλάβη στον κρατικό προυπολογισμό από την μελλοντική φορολογική απαλλαγή, καθόσον θα πρόκειται για μελλοντικές επενδύσεις και κατασκεύες και όχι για υφιστάμενες.
Η χώρα μας έχει πολλά θετικά δεδομένα, αλλά και πλείστες όσες παθογένειες. Αν δεν αντιληφθούμε έστω και τώρα ότι δεν πάει άλλο με την επένδυση στο ψέμα, στην εύκολη λύση και στη στείρα διαχειριστική αντιπαράθεση, το μέλλον προβλέπεται ακόμα πιο οδυνηρό. «Ναι» στην ιδεολογική αντιπαράθεση, αλλά «ναι» και στην στοιχειώδη συνεννόηση σε θέματα κοινής λογικής. Ειδάλλως, πάντα θα επιβραβεύεται ο εκάστοτε «ψεύτης» σε όλα τα επίπεδα…