Η φωτιά συνιστά παράγοντα των οικοσυστημάτων που τα βρίσκουμε στο μεσογειακό κλίμα της Ελλάδας. Και εννοούμε το κλίμα στο οποίο ο βροχερός ήπιος χειμώνας εναλλάσσεται μ’ ένα ξερό και ζεστό καλοκαίρι. Το κλίμα αυτό το βρίσκουμε όχι μόνο γύρω από τη Μεσόγειο ,αλλά και στην Καλιφόρνια την Χιλή την Αυστραλία και στη Ν. Αφρική. Στο πευκοδάσος η φωτοσύνθεση προσθέτει κάθε χρόνο ξύλο, ο υπόροφος γεμίζει θάμνους και το έδαφος πευκοβελόνες. Δηλαδή χρόνο με το χρόνο το ξύλο ( ή αλλιώς τα πιθανά καύσιμα) αυξάνονται. Αυτό όμως τι σημαίνει; Σημαίνει ότι όταν έρθει η φωτιά μετά από μερικά χρόνια, όσο αργότερα έρθει τόσο μεγαλύτερες θα είναι οι καταστροφές και δυσκολότερος ο έλεγχος. Αυτά είχε προβλέψει, στις αρχές τις δεκαετίας του 60 ο καθηγητής Μπίσγουελ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ :
«Σε πείσμα της ικανότητας του ανθρώπου να καταπολεμήσει τις πυρκαγιές με τα πιο σύγχρονα μέσα από έδαφος και αέρα καθώς και με τους καλύτερα εκπαιδευμένους πυροσβέστες του κόσμου, ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΔΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ. Οι παραπάνω προσπάθειες και φροντίδες, που κοστίζουν πολύ, για τον έλεγχο των πυρκαγιών, έχουν σαν αποτέλεσμα τη λιγότερο συχνή εμφάνισή τους. Αλλά κατά το μεσοδιάστημα μεταξύ των πυρκαϊών τα καύσιμα συνεχίζουν να συσσωρεύονται, ΟΠΟΤΕ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΣ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΟ.». Δηλαδή ποιο είναι το πρόβλημα; Η ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΥΣΙΜΩΝ. ΑΡΑ Η ΛΥΣΗ, ΝΑ ΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ.
Θα αναφέρω εδώ τρείς δυνατότητες:
α) Να παίρνουμε από το δάσος ξύλα συνεχώς. Να το καθαρίζουμε και να έχουμε ΚΕΡΔΟΣ Σ΄ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΥΛΙΚΑ! Πόση ενέργεια χάνεται με τις πυρκαγιές κάθε χρόνο; Διατί να μην την εκμεταλευτούμε;
Β) Να επιτρέψουμε την ελεγχόμενη βόσκηση μέσα στα δάση, θα έχουμε κέρδος σε κρέας.
Γ) Η τεχνική της προγραμματισμένης φωτιάς. Ας φανταστούμε το πευκοδάσος μας το Φεβρουάριο με δυνατό κρύο. Αν το «καθαρίσουμε» κόβοντας τα χαμηλά κλαδιά και στη συνέχεια βάλουμε φωτιά στο έδαφος , θα παρατηρήσουμε ότι καίγεται σιγά- σιγά και με πλήρη έλεγχο οτιδήποτε εκτός από τα πεύκα, που δεν παθαίνουν τίποτα. Το επόμενο καλοκαίρι όσα τσιγάρα και αν πετάξουμε δεν μπορεί να πάρει φωτιά το δάσος. Δεν είναι θεωρίες έχουν μπεί σ΄εφαρμογή με επιτυχία , τόσο στην Καλιφόρνια, όσο και στην Αυστραλία και τη Νοτιο Αφρική. Ήταν η θεωρία του καθηγητή Μπίσγουελ, ο οποίος ταλαιπωρήθηκε τρομερά από τους αμερικανούς δασολόγους, αλλά σήμερα όλοι αναγνωρίζουν την αυθεντία του και χρησιμοποιούν την προγραμματισμένη φωτιά, μια και έλυσε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα. Πριν μερικά χρόνια, σε μας, είχε απαγορευτεί στους ξυλοκόπους να πουλάνε τα ξύλα από τα δέντρα που είχαν κόψει, τόση βλακεία!!
Πριν προχωρήσω ας μου επιτραπεί, μην αντιστεκόμενος στον πειρασμό, ν΄αναφερθώ σ΄ένα απόσπασμα μιας προτάσεώς μου στους αρμόδιους φορείς πριν μερικά χρόνια: «..την ίδια περίοδο οι απαγορεύσεις στην ξύλευση και η πολιτική της καταστολής οδήγησαν σε συσσώρευση καυσίμων που σύντομα θα οδηγήσουν σε καταστροφές»!! (Ν. Μάργαρης ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ)
Από τα παραπάνω εξηγείται τόσο απλά η φονική πυρκαγιά της Κινέττας. Θυμάμαι το 2008, είχα καλέσει το Μάργαρη στο Δήμο μας για να γίνει μια μελέτη ώστε , να μαζεύουμε όλη την καύσιμη ύλη από τα δάση μας και να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια και τηλεθέρμανση. Ήρθε θυμάμαι ,αλλά…..
Από τη στήλη του Λουκά Μπισταράκη
στην Ε, “Πατριδογνωσία”