Γράφει ο Χρυσόστομος Δ. Σύρκος
Την περασμένη Κυριακή 8 Μαΐου 2022, ημέρα της εορτής του προστάτου τους Αγίου Ιωάννου Θεολόγου και Ευαγγελιστού, επέλεξαν τα μέλη του Προοδευτικού και Πολιτιστικού Συλλόγου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» της συνοικίας «Μελί» της πόλης μας, σε συνεργασία με τον Δήμο Μεγαρέων, να κηρύξουν την έναρξη των επετειακών εκδηλώσεων του Συλλόγου για την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Μικρασιατική Καταστροφή (1922-2022).
Η εκδήλωση της έναρξης έγινε στην αίθουσα του Συλλόγου σε κλίμα κατάνυξης και φορτισμένο από μνήμες των αξέχαστων πατρίδων.
Από την στιγμή της έναρξης με την έπαρση της επετειακής σημαίας με την συνοδεία της Φιλαρμονικής του Δήμου μας, υπό την διεύθυνση του αρχιμουσικού κ. Σπύρου Μπερδελή, ως την λήξη της με τα Μικρασιάτικα φιλέματα, έκπληκτοι και εντυπωσιασμένοι παρακολουθούσαμε ένα ακρόαμα περιωπής μέσα σε ένα χώρο που πλαισιωνόταν από εικαστικά έργα της συλλογής της οικογένειας Χρήστου και Πόλυς Κολλιαλή.
Η όλη εκδήλωση είχε αριστοτεχνική δόμηση και καταπληκτική αλληλουχία από δομητή με γνώσεις και ταλέντο. Οι δρώντες επί της σκηνής συνέθεταν, δημιουργούσαν και εμείς υπό το κράτος της επιβλητικής παρουσίας των εκτεθειμένων έργων της συλλογής Κολλιαλή, απορροφούσαμε τα ακούσματα εκστασιασμένοι.
Η πρόεδρος του Συλλόγου κ. Ελευθερία Καλαϊτζή με μια εμπνευσμένη προσλαλιά εξέθεσε συνοπτικώς τα της Μικρασιατικής οδύνης.
Ο Δήμαρχος της πόλης μας κ. Γρηγόρης Σταμούλης στον χαιρετισμό του έδωσε τόνο αισιοδοξίας τονίζοντας ότι οι Μικρασιατικές πατρίδες δεν είναι χαμένες, αλλά αλησμόνητες και αλύτρωτες.
Οι ηθοποιοί κ.κ. Γεράσιμος Μιχελής και Πέτρος Ξεκούκης καθώς και η συμπολίτισσά μας κ. Κατερίνα Δέσκου και ο συμπολίτης μας κ. Γιάννης Μωραΐτης απήγγειλαν, με καταπληκτική ορθοφωνία, λογοτεχνικά κείμενα και ποιήματα επιφανών Μικρασιατών και ποιητών. Κείμενα, επιμελώς και ευστόχως επιλεγμένα, που φόρτισαν την ατμόσφαιρα από συγκίνηση, αλλά και υπερηφάνεια, αφού μας υπενθύμισαν ότι ο ξεριζωμός της Μικρασιατικής ελληνικής φύτρας χάρισε στην κυρίως Ελλάδα κοσμογονική αναγέννηση στα γράμματα και τις τέχνες.
Η κ. Σεμίνα Μανέτα με τη γεμάτη μέταλλο και μουσικότητα φωνή της απέδωσε νοσταλγικά τραγούδια, ως μονωδός και συνεπίκουρος με χορωδούς της χορωδίας του Λυκείου Ελληνίδων.
Η απόδοση των τραγουδιών έγινε υπό τους ήχους μουσικών οργάνων που χειρίζονταν επιδέξιοι χειριστές και του πιάνου που χειριζόταν η κ. Ρένα Χατζοπούλου – Μάνταλου.
Όλα αυτά τα αρίστως δομημένα είχαν φυσικά δομήτρια, αρχιτέκτονα την κ. ΠΟΛΥ ΚΟΛΛΙΑΛΗ.
Συγχαίροντας τους συντελεστές της θαυμάσιας αυτής της ακουστικής και οπτικής πανδαισίας ευχόμεθα καλή συνέχεια των εκδηλώσεων, για να αφυπνιστούμε προβληματιζόμενοι από τα λάθη του παρελθόντος που δημιούργησαν καταστροφές.
Οι διχόνοιες να αποτελέσουν παρελθόν και όλοι μαζί ενωμένοι και ομονοούντες να πορευθούμε οδόν ανόδου και ευημερίας.
Ώστε να μην βρεθούν ποιητές του μέλλοντος να γράψουν:
«Η διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθ’ ενός χαμογελάει
«παρ’ το», λέγοντας, (και συ)»
Διονύσιος Σολωμός: Ύμνος στην Ελευθερία
Και
«ανήμπορη η παλληκαριά
του αγίου αγώνα εστάθη
να διώξει τους δρακόντους
τα άγρια πάθη»
Ανδρέας Κάλβος