Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Στη ζωή μας συμβαίνουν αλλαγές, που είναι άλλες προς το καλύτερο και άλλες προς το χειρότερο.
Αλλαγές έχουμε στη δουλειά μας, στο σπίτι μας, στα… κιλά μα. Τις αλλαγές προς το χειρότερο προσπαθούμε να τις αποφύγουμε, αλλά δεν μπορούμε όλες. Τα γεράματα, για παράδειγμα, δε γίνεται να τα εμποδίσουμε και δυστυχώς, τα νιάτα γυρίζουν πίσω μόνο στις… αναμνήσεις μας.
Μερικοί άντρες και πολλές γυναίκες , που δεν μπορούν να χωνέψουν ότι γέρασαν και είναι φυσικό να αλλάζουν , κάνουν μπότοξ, λίφτινγκ και ντύνονται νεανικά. Όταν ανεβαίνουν σκαλοπάτια και ανηφοριές τότε τα χρόνια τους βγαίνουν στη φόρα, γιατί αργούν και βογκάνε.
Άμα παριστάνεις κάτι άλλο από αυτό που είσαι στην πραγματικότητα και δεν είσαι ηθοποιός, τότε είσαι ΔΗΘΕΝ και όχι αυθεντικός, αληθινός, είσαι κάλπικος.
Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι δήθεν χωρίς αρχές, που παριστάνουν τους ηθικούς και τους άμεμπτους, για να καλύπτουν τις ανομίες τους! Στο αστυνομικό δελτίο υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων, που συλλαμβάνονται.
Οι άνθρωποι όλων των καταστάσεων, είναι μια άλλη κατηγορία δήθεν, που προσαρμόζονται με ευκολία στις αλλαγές των πολιτικών στην εξουσία και βρίζουν εκείνους, που κολάκευαν μέχρι χθες, όσο είχαν δηλαδή την ανάγκη τους. Είναι συμφεροντολόγοι, γλύφτες και συκοφάντες.
Υπάρχει μια κατηγορία γυναικών δήθεν ,που στα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί. Είναι οι δήθεν …οσίες!
Είναι χαμηλοβλεπούσες και παριστάνουν τις ντροπαλές, αλλά στην πραγματικότητα… ξεσαλώνουν κρυφά , όταν βρουν την ευκαιρία .
Ίσως για τις ανύπαντρες να υπάρχουν κάποια ελαφρυντικά, αλλά τι να πεις για τις λίγες ευτυχώς, παντρεμένες τις δήθεν πιστές ?
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμη ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ πολλοί με στέρεες αρχές, ήθος και αξιοπρέπεια. Αυτοί είναι που διασώζουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της μεγαρικής κοινωνίας και βοηθούν στην ανοδική πορεία της ζωής, γιατί είναι πιστοί και πιστές στα πατροπαράδοτα. Οι πρόγονοί μας είναι οι ρίζες μας και εμείς τα κλαδιά τους. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε αυτή τη σχέση, γιατί όπως λέει ένα παλιό παραδοσιακό τραγούδι:
«Δεν πρέπει τα κλαδιά τις ρίζες να ξεχνάνε
γιατί άμα οι ρίζες μαραθούν
και τα κλαδιά χαμένα πάνε».
Ο κόσμος συνεχώς αλλάζει, αλλά όχι και οι ηθικές αξίες. Κανένας δε λέει ότι σήμερα, στα τέλη του 2017, πρέπει να φοράμε πουκαμίσες και να κυκλοφορούμε καβάλα σε γαϊδουράκια, όπως οι παππούδες μας! Έντιμοι όμως εργατικοί και φιλότιμοι πρέπει να παραμείνουμε, όπως εκείνοι.
Ναι λοιπόν στις αλλαγές και στην προσαρμογή μας σ’ αυτές , αρκεί να μην είναι αντίθετες με τις ηθικές αξίες. Σε περιόδους σκλαβιάς , οι πρόγονοί μας είχαν διατηρήσει το στητό βάδισμα και τον αέρα του ελεύθερου πολίτη. Ένιωθαν δηλαδή αιχμάλωτοι και όχι σκλάβοι. Έλεγαν τότε στους δήθεν, που «έγλυφαν» τους κατακτητές: «Άμα σερνόσαστε σαν τα σκουλήκια, γιατί παραπονιέστε που σας πατάνε;». Έτσι μιλούν οι αυθεντικοί και οι ατόφιοι.