Η αδελφοποίηση πόλεων σαν θεσμός ξεκίνησε με την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, με την ένθερμη υποστήριξη πολιτών και δημάρχων, οι οποίοι αρνήθηκαν να επιτρέψουν να ξαναγίνει η Ευρώπη ένα απέραντο σφαγείο. Η προώθηση αυτού του καινοτόμου θεσμού των αδελφοποιήσεων, αποτέλεσε μία από τις βασικές προτεραιότητες του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Δήμων (όπως ονομαζόταν τότε) το 1951, ενώ στη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, η αύξηση του αριθμού των αδελφοποιήσεων ήταν αξιοσημείωτη.
Πιο συγκεκριμένα, στην εποχή μας, οι αδελφοποιήσεις μπορούν να συνάπτονται μεταξύ των πόλεων που έχουν κοινά χαρακτηριστικά ή ενδιαφέροντα. Όπως επί παραδείγματι, οι ιστορικές συνδέσεις ή οι κοινές προκλήσεις που επιθυμούν να αντιμετωπίσουν. Μέσω των αδελφοποιήσεων, οι πόλεις μπορούν να ανταλλάσσουν επισκέψεις αξιωματούχων, καλλιτεχνών, επιστημόνων, αθλητών και πολιτών. Ταυτόχρονα, να οργανώσουν κοινές εκδηλώσεις, να συμμετάσχουν σε προγράμματα συνεργασίας σε διαφορετικούς τομείς όπως στον τουρισμό, στην ανταλλαγή γνώσεων και εμπειριών ή σε θέματα αστικής και αγροτικής ανάπτυξης. Επιπλέον, με αυτές τις πόλεις μπορούν να υπάρξουν ανταλλαγές τοπικών σωματείων και συνεταιρισμών με σκοπό την γνωριμία, την συνεργασία και την επίλυση κοινών προβλημάτων.
Παράλληλα, μέσω των αδελφοποιήσεων και των ειδικών σχέσεων των Μεγάρων με άλλες πόλεις του εξωτερικού, δημιουργείται ένα ευρύ δίκτυο που θα αναδεικνύει την πόλη μας. Έτσι λοιπόν, θα θεμελιωθεί μια πολιτική εξωστρέφειας, με τα Μέγαρα να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Η πολιτική αυτή για να εδραιωθεί πρέπει να χαίρει ευρείας αποδοχής από την κοινωνία, γι’ αυτό χρειάζεται μια εκστρατεία πειθούς και πληροφόρησης. Πολύ πιθανόν να υποθέσει κάποιος ότι όλα αυτά που αφορούν την αρχαία μεγαρική ιστορία ανήκουν στο παρελθόν. Είναι μεγάλο λάθος, γιατί όπως αποδεικνύεται με βάση τους ιστορικούς δεσμούς προκύπτουν συνεργασίες που προωθούν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι καιρός να στραφούμε πέρα από τα σύνορα μας και να προχωρήσουμε σε συχνότερες επαφές με άλλους πολιτισμούς. Τα Μέγαρα είχαν συνολικά 20 αποικίες με τις περισσότερες να βρίσκονται πέρα από τα σύνορα της χώρας μας, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα.
Αναλυτικότερα:
Ελλάδα
1)Μέγαρα Θεσσαλίας (Μαγνησία).
2) Μέγαρα Μολοσσίδος (Θεσπρωτία).
3) Μενεβρία (μετονομάστηκε σε Μεσηβρία) Αλεξανδρούπολη.
Ιταλία
- Ηράκλεια Μινώα, η σύγχρονη ονομασία της είναι Εράκλια Μινώα.
- Μέγαρα Ύβλαια, ανήκει στον Δήμο Αουγκούστα (το 2002 έγινε αδελφοποίηση με τα Μέγαρα).
- Σελινούς (Σελινούντε Σικελίας).
Τουρκία
1) Αστακός (Ιζμίτ).
2)Η ονομαστή πόλη Βυζάντιο (Κωνσταντινούπολη).
3) Ηράκλεια η Ποντική (Ερεγκλι, Τουρκία).
4) Μέγαρα του Πόντου, Ινέπολη (Ινεμπολού).
5)Σηλυβρία (Σηλυβρί).
6)Χαλκιδών (Καντίκιοϊ).
7) Χρυσούπολη (Ουσκάνταρ).
8) Δωρις, αποικία Δωριέων προερχόμενων από την Επίδαυρο, Μέγαρα και Τροιζήνα. Η σημερινή ονομασία είναι η περιοχή μεταξύ Μπόντρουμ και Αττάλειας.
Ρωσία
Ηράκλεια Ταυρική (Σεβαστούπολη).
Ρουμανία
Καλλάτις, σήμερα βρίσκεται βυθισμένη στην θάλασσα ήταν κοντά στη Μανγκάλια-Κωστάντζα.
Κροατία
Μέγαρα Ιλλυρίας (Δαλματικές ακτές).
Τυνησία
Μέγαρα Καρχηδόνος (Μάρσα).
Συρία
Μέγαρα Συρίας (Αλ Μπάρα).
Βουλγαρία
Μεσημβρία (Νεσσεμπάρ)
Εν κατακλείδι, διαπιστώνουμε ότι τα Μέγαρα μέσα από τις αρχαίες αποικίες τους αποκτούν τριηπειρωτική παρουσία. Γεγονός που προσδίδει στα Μέγαρα μια πιο οικουμενική διάσταση. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, να δώσουμε περισσότερη έμφαση στις αδελφοποιήσεις των πόλεων ως ένα όχημα για μεγαλύτερη εξωστρέφεια και ανάπτυξη. Οι επαφές με διαφορετικά έθνη και κουλτούρες θα δώσουν ώθηση στην πολυπολιτισμικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, θα διατηρήσουμε την σπουδαιότητα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και με κλειδί την συνεργασία θα προχωρήσουμε πολλά βήματα προς τα εμπρός.
Διπλάρας N. Ευάγγελος
Διεθνολόγος & Πολιτικός επιστήμονας
Υποψήφιος Τοπικός Σύμβουλος στην κοινότητα των Μεγάρων με τον συνδυασμό «ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ για τον πολίτη» με τον Υποψήφιο Δήμαρχο Μεγάρων-Νέας Περάμου τον Παναγιώτη Μαργέτη.