Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μεγάρων, έπειτα από εισήγηση του Δημάρχου Παναγιώτη Μαργέτη, ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Δήμου Μεγαρέων ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος.
(Στη φωτογραφία αρχείου ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος με τον αείμνηστο Καθηγητή και τότε Πρόεδρο Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μεγάρων Στέλιο Γκίνη και μέλη της λέσχης ανάγνωσης)
Ο Τίτος Πατρίκιος, ο κατά κοινή ομολογία σημαντικότερος εν ζωή νεοέλληνας ποιητής, όπως ανέφερε στην εισήγησή του ο Δήμαρχος Μεγαρέων, γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου.
Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των Γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον ΆηΣτράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην EcolePratique des HautesEtudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, όταν όμως επιβλήθηκε η δικτατορία, αναγκάστηκε να καταφύγει ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967.
Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό “Ξεκίνημα της Νιότης”, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο “Χωματόδρομος”.
Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού “Επιθεώρηση Τέχνης” από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του, ενώ το 2008 με το βραβείο ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη Ακαδημίας Αθηνών.
Στις 28 Νοεμβρίου 2000 ήταν ένας από τους δώδεκα Έλληνες ποιητές που έλαβαν μέρος στον «Κύκλο Ελληνικής Ποίησης» που διοργάνωσε το Theatre Moliere, Maison de la Poesie στο Παρίσι. Το 2001 ήταν ανάμεσα στους συγγραφείς που επελέγησαν να εκπροσωπήσουν τη σύγχρονή ελληνική λογοτεχνία στην «53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης», όπου η Ελλάδα ήταν τιμώμενη χώρα. Το 2008 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Το 2013 του απονεμήθηκε το Διεθνές βραβείο Ποίησης στην Ιταλία (LericiPea), που είναι το παλαιότερο και πιο σημαντικό βραβείο της χώρας. Στις 14 Μαρτίου 2023 αναγορεύθηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
Η σχέση του Τίτου Πατρίκιου με τα Μέγαρα
Ο Τίτος Πατρίκιος προσεκλήθη το 2013 στα Μέγαρα από τη Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μεγάρων, σε μια εκδήλωση-αφιέρωμα στο έργο του. Ενθουσιάστηκε από το αφιέρωμα και ζήτησε να επαναληφθεί για να φέρει γνωστούς του να το παρακολουθήσουν. Η εκδήλωση επαναλήφθηκε έναν μήνα αργότερα και ο Τίτος Πατρίκιος ήρθε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη μαζί με γνωστούς λογοτέχνες, δημοσιογράφους και ανθρώπους των γραμμάτων.
Από τότε, ο ποιητής έγινε φίλος της Λέσχης και ανταποκρίθηκε θετικά σε ακόλουθες προσκλήσεις της για να συμμετάσχει σε εκδηλώσεις της: προλόγισε το μυθιστόρημα του δημοσιογράφου Μηνά Βιντιάδη το 2015 και το αφιέρωμα στο έργο του Τάσου Λειβαδίτη το 2019. Έχει αναφερθεί στο έργο που γίνεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Μεγάρων σε πολλές εμφανίσεις του, όπως σε εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Για το διαρκές ενδιαφέρον του και την ανιδιοτελή αγάπη του για τον Δήμο μας, προτείνω στο σώμα την λήψη ομόφωνης απόφασης, για την ανακήρυξη του κ. Τίτου Πατρίκιου, ως επίτιμου Δημότη του Δήμου Μεγαρέων.