Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
(δημοσιεύθηκε στην έντυπη Ε, στις 3.05.2018)
Την περασμένη Δευτέρα στην κεντρική πλατεία, καμαρώσαμε τις Μεγαρίτισσες με τα κατηφένια τους, που πήγαιναν τα λουλουδένια στεφάνια στους αρραβωνιαστικούς τους, κατά το έθιμο. Είναι ένα έθιμο δηλαδή «ζωντανό» και όχι αναπαράσταση κάποιου παλιού εθίμου.
Ο Μάης είναι ο μήνας των λουλουδιών. Ο καιρός αρχίζει να σταθεροποιείται και από τα μέσα του μήνα, εδώ στην Αττική, είναι καλοκαίρι. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν σπεύσει στις παραλίες, για τα πρώτα τους μπάνια. Είναι οι βιαστικοί. Άλλοτε καλωσόριζαν το Μάη στην εξοχή και τραγουδούσαν: «Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή».
Τα τριαντάφυλλα τώρα μοσχοβολούν πιο έντονα, το ίδιο τα νυχτολούλουδα και τα γιασεμιά. Ο καθαρός αέρας της εξοχής και ο λαμπρός ήλιος στον καταγάλανο ουρανό των Μεγάρων σε αναζωογονεί. Ο αγώνας όμως της ζωής, το άγχος και η καθημερινότητα δε σου επιτρέπουν τέτοιες απολαύσεις. Έτσι ξεχνάς το μήνα των λουλουδιών και θυμάσαι το μήνα των υποχρεώσεων!
Ας θυμηθούμε όμως τι έκαναν οι πρόγονοί μας κάθε Πρωτομαγιά. Οι γυναίκες ξυπνούσαν, όπως κάθε μέρα, πριν από τα χαράματα. Έτσι και ανήμερα της Πρωτομαγιάς , με το φως του Αυγερινού , οι Μεγαρίτισσες μάζευαν στις φούχτες τους δροσοσταγόνες, από τα φύλλα των λουλουδιών της αυλής τους και με αυτές έπλεναν το πρόσωπό τους, για να έχουν τη δροσιά των δροσοσταλίδων, όλο το χρόνο! Οι άντρες επίσης με το ξημέρωμα, πήγαιναν σε όλες τις τοποθεσίες που είχαν καλλιεργήσει. Έκοβαν εκεί ένα στάχυ με το κοτσάνι του, από κάθε χωράφι που είχανε σπείρει, κι έτσι σχημάτιζαν ένα μάτσο με στάχυα. Έβαζαν στη μέση ένα αγκάθι κι ένα σκόρδο, για το… μάτι του εχθρού τους και κρέμαγαν αυτό το μάτσο με τα στάχυα στην αυλόπορτα του σπιτιού τους. Αυτός ήταν τότε ο Μάης. Τον άφηναν εκεί μέχρι στις 24 Ιουνίου, που τα κορίτσια «άνοιγαν» τον κλήδονα με τα ριζικά τους και τον έκαιγαν.
Οι αρραβωνιασμένες κοπέλες έφτιαχναν μόνες τους ή με τις φίλες τους ένα λουλουδένιο στεφάνι την παραμονή της πρωτομαγιάς και το έστελναν με μια συγγενή τους στον αρραβωνιαστικό τους. Αργότερα πήγαιναν, όπως τώρα, οι ίδιες με την κουστωδία τους το λουλουδένιο στεφάνι. Η διαδρομή, που ακολουθούσαν από το σπίτι τους μέχρι το σπίτι του αρραβωνιαστικού τους, δεν ήταν η πιο σύντομη, ούτε η πιο συνηθισμένη. Έπρεπε βγαίνοντας η αρραβωνιασμένη από το σπίτι της με το Μάη, να στρίψει δεξιά και πηγαίνοντας όλο δεξιά να φτάσει στο σπίτι του αρραβωνιαστικού της. Έκαναν δεξιόστροφους κύκλους μέχρι να φτάσουν.
Σήμερα σε αυτούς τους κύκλους, βάζουν μέσα την κεντρική πλατεία, όπου τις περιμένει ο Δήμαρχος για τις καθιερωμένες ευχές.
Αυτό το «ζωντανό» έθιμο πρέπει να το διαφημίσουμε και να προσκαλέσουμε ξένους να το θαυμάσουν. Ο τουρισμός φέρνει πλούτο στην πόλη.