Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Ζούμε στην εποχή των δήθεν μεγάλων οραμάτων, όμως στην πραγματικότητα μεγάλης αβεβαιότητας, ανασφάλειας αλλά και διαφθοράς. Το περίεργο είναι ότι απέναντι σε αυτή την ηθική κατρακύλα, έχουμε μια παρατεταμένη σιωπή πολλών πνευματικών ανθρώπων.
Τα κανάλια κάθε βράδυ προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με ειδήσεις και με σχόλια, που προκαλούν με τις υπερβολές τους τον πανικό. Για παράδειγμα πριν από μήνες μας φόβιζαν με τον Έμπολα, πριν από λίγα χρόνια με την «νόσο των πτηνών» και πιο παλιά με τις «τρελές αγελάδες». Δηλαδή ο ανταγωνισμός των καναλιών έφερε τις υπερβολές στις ειδήσεις και τελικά έκανε τον κόσμο ΑΔΙΑΦΟΡΟ.
Συνηθίσαμε επομένως να ακούμε κάθε μέρα για διαφθορά, για ανεργία, για βία, σαν κάτι το φυσιολογικό! Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να μην αντιδρούμε και να αδιαφορούμε.
Το χειρότερο είναι που κόψαμε τις γέφυρες με το παρελθόν, γι’ αυτό η κατάρρευση της κοινωνίας είναι πολύ κοντά και δε ντρεπόμαστε, ούτε ανησυχούμε.
Οι περισσότεροι νέοι και νέες αδιαφορούν για την πολιτική και τα κοινά. Το έχουν ρίξει στο ξενύχτι κάθε βράδυ. Στην περίπτωση που δε βγουν έξω και μείνουν στο σπίτι, πάλι ξενυχτάνε μπροστά στον υπολογιστή τους ή στην τηλεόραση. Όταν βγαίνουν, γυρίζουν τα χαράματα. Αυτό βέβαια δεν είναι φυσιολογικό, ούτε προοδευτικό.
Αντίθετα είναι οπισθοδρομικό, αφύσικο και βλάπτει την υγεία. Το χειρότερο είναι ότι δεν πίνουν χυμούς φρούτων όταν ξενυχτάνε, αλλά διάφορα ποτά και «σφηνάκια», για να κάνουν κεφάλι βαρύ και ασήκωτο, από τη ζαλάδα.
Στις άλλες χώρες της Ευρώπης, την ώρα που τα κέντρα διασκέδασης κατεβάζουν ρολά, εδώ… ανοίγουν!
Για παράδειγμα στο Παρίσι το μεγαλύτερο κέντρο διασκέδασης είναι το «Μουλέν ρουζ», που σερβίρει φαγητό μέχρι εννέα και μισή το βράδυ και κλείνει μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα!
Σε ΟΛΕΣ τις χώρες του κόσμου, Κίνα, Ρωσία, ΗΠΑ και στα ευρωπαϊκά κράτη, κλπ. στις οκτώ το πρωί οι δρόμοι τους έχουν μεγάλη κίνηση, γιατί ο κόσμος πάει στις δουλειές του. Στα Μέγαρα την ίδια ώρα οι περισσότεροι αλλάζουν… πλευρό στο κρεβάτι τους. Στα λιγοστά καταστήματα, που ανοίγουν στις εννέα, βαράνε μύγες, όχι μόνο λόγω κρίσης, αλλά γιατί οι λιγοστοί πελάτες τους δεν ξύπνησαν ακόμη. Κατά τις οκτώ και δέκα στους δρόμους των Μεγάρων συναντάς ηλικιωμένους που πηγαίνουν στους μικροβιολόγους να τους μετρήσουν τη χοληστερίνη. Κατά το μεσημέρι, όταν θα έπρεπε να γυρίζουν οι περισσότεροι σπίτι από τη δουλειά τους, πηγαίνουν κάποιοι για τον πρωινό καφέ τους. Το φραπεδάκι τους όπως το λένε με το καλαμάκι, ή το «φρέντο» τους.
Για να μην είμαστε άδικοι, ασφαλώς και υπάρχουν νέοι και νέες, που ξυπνάνε νωρίς για να πάνε στη δουλειά τους αλλά είναι λίγοι. Μη μου πείτε ότι φταίει η ανεργία, γιατί τα παλιά χρόνια ξύπναγαν χαράματα και όλο κάτι πάλευαν στο χωράφι, στο αμπέλι ή στο σπίτι τους.
Όταν έβγαινε ο Ήλιος, στο κρεβάτι έβρισκε μόνο τα μωρά και τους αρρώστους. Τώρα την ανατολή του Ηλίου τη βλέπουν λιγοστοί και οι… ξενύχτηδες!
Συνάντηση με αναγνώστη
Τη Δευτέρα που μας πέρασε, 27 Ιουλίου, συνάντησα έναν ηλικιωμένο συμπολίτη φίλο μου. «Πού πηγαίνεις τόσο πρωί;» τον ρώτησα. «Να ανάψω ένα κερί στον Άγιο Παντελεήμονα, εδώ στους Άγιους Μάρτυρες» απάντησε και μου εξήγησε ότι σαν σήμερα το 1953 έγινε «παύση πυρός» και τελείωσε ο πόλεμος στην Κορέα. «Έτσι, ανήμερα του Αγίου Παντελεήμονα κάθε χρόνο ανάβω ένα κερί στη χάρη Του, γιατί γλιτώσαμε πολλά παλικάρια τότε με το τέλος των μαχών». Αυτά μου είπε ο συμπολίτης και συμπλήρωσε με καμάρι. «Έχω και τρία μετάλλια ανδρείας από εκείνο τον πόλεμο!».
Τον αποχαιρέτησα προβληματισμένος, αν έπρεπε να λάβουμε μέρος σε έναν πόλεμο τότε εκτός Ελλάδος, που άρχισε 25/06/1950 και τελείωσε 27/07/1953.
Αν έπρεπε να στείλουμε τότε στρατό στην Κορέα είναι μια άλλη Ιστορία και υπάρχουν αντίθετες απόψεις. Αυτό που παραδέχονται και συμφωνούν ΟΛΟΙ, είναι ότι οι Έλληνες και ανάμεσά τους πολλοί Μεγαρίτες, έσπευσαν στο κάλεσμα της πατρίδας και πολέμησαν ηρωικά, όπως πάντα.
Τιμή και δόξα λοιπόν στους Έλληνες εκείνους.
Με την ευκαιρία να υπενθυμίσουμε, ότι ο Άγιος Παντελεήμων ήταν γιατρός και θεράπευε χωρίς να παίρνει λεφτά.
Έτσι, πλήθος κόσμου πήγαινε στον Άγιο για θεραπεία, γι’ αυτό «κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα» λέει ο λαός μας.