Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Ο άνθρωπος που έχει μέσα του το Θεό και ακολουθεί τις παραδόσεις, προκόβει στη ζωή του, γιατί γίνεται αποφασιστικός, δημιουργικός και εργατικός. Έτσι είμαστε οι περισσότεροι Μεγαρίτες, αλλά ΜΟΝΟ ως άτομα, γιατί ως σύνολο δυστυχώς, άστα να πάνε!
Αυτό ίσως φαίνεται παράλογο αλλά δεν είναι. Για παράδειγμα, βάλτε τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίξουν μαζί, χωρίς ένα μαέστρο να τους συντονίζει και το αποτέλεσμα θα είναι κακό. Είναι γνωστή επίσης η διαπίστωση ότι «τα οργανωμένα κουνούπια, νικάνε τα ανοργάνωτα λιοντάρια».
Χωρισμένοι λοιπόν οι Μεγαρίτες και από τα κόμματα, αλλά και απογοητευμένοι από τους πολιτικούς και τις υποσχέσεις τους, αδιαφορούν για τα κοινά, προπάντων οι νέοι. Είμαστε δηλαδή ανοργάνωτοι, γι’ αυτό και καθόλου αποτελεσματικοί στις διεκδικήσεις. «Ζήτησε πολλά για να πάρεις λίγα», έλεγαν οι παππούδες μας, αλλά εμείς ζητούσαμε λίγα από τις κυβερνήσεις και γι’ αυτό δεν παίρναμε ΤΙΠΟΤΑ το ωφέλιμο για την περιοχή μας. Αντίθετα, η κεντρική εξουσία φρόντιζε να μας φέρνει έργα, που μας υποβάθμισαν, όπως το στρατιωτικό αεροδρόμιο, που κατέχει έκταση μεγαλύτερη από αυτή που χρειάζεται, το πεδίο βολής πυροβολικού, τη Ρεβυθούσα και άλλα. Είναι λοιπόν γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες, δεν υπάρχει «πνεύμα συνεργασίας» και ο καθένας το βιολί του! Πολλοί πιστεύουν ότι φταίει η τηλεόραση, γιατί οι συμπολίτες μας καθηλώνονται με τις ώρες μπροστά στη μικρή οθόνη κι έτσι απομονώνονται. Άλλοι πάλι πιστεύουν, ότι φταίει ο εγωισμός μας, που γίνεται εμπόδιο στη συνεργασία. Ο εγωισμός βέβαια είναι ελάττωμα, αν και μερικοί τον μπερδεύουν με την υπερηφάνεια, που είναι προτέρημα. Ο εγωισμός «φουσκώνει» τους ανόητους, όπως ο αέρας τα μπαλόνια, που πιστεύουν ότι δεν έχουν ανάγκη κανένα και τραβάνε το δικό τους δρόμο. Έτσι φτάσαμε να παίζει ο καθένας το βιολί του και το δικό του τραγούδι, με αποτέλεσμα να γίνεται μόνο… θόρυβος!
Η επικοινωνία λοιπόν και η συνεργασία έγινε προβληματική, γιατί τα παλιά συνθήματα, όπως το «ισχύς εν τη ενώσει», όχι μόνο ξεχάστηκαν, αλλά και τα έχουν αλλάξει. Για παράδειγμα, το απόφθεγμα το πατριωτικό «αμύνεσθαι περί πάτρις», έγινε αμύνεσθαι για την… πάρτη σας!
Επίσης, άμα βρεθείς σε παιδικό πάρτυ, θα εντυπωσιαστείς με το γεγονός ότι τα παιδιά τα μικρά δεν παίζουν μεταξύ τους, όπως άλλοτε. Παίρνει το καθένα από ένα παιχνίδι και παίζουν χωριστά. Σήμερα, οι μεγάλες παρέες ανδρών και γυναικών έχουν εκλείψει. Όσοι έχουν κάποια ηλικία, άνω των εξήντα και… βάλε, θυμούνται με νοσταλγία τα ανεπανάληπτα γλέντια σε σπίτια με το κέφι, τους χορούς και τα τραγούδια γιατί τότε τραγουδούσανε. Τώρα ακούνε μόνο και «κουνιούνται» σαν… κουδουνίστρες, αντί να χορεύουν. Όταν χορεύουν, προτιμούν το τούρκικο τσιφτετέλι, που μας το δίδαξαν οι γύφτισσες. Και μη χειρότερα!