Eπιστολές που λάβαμε
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΔΕΔΕ
Ας μου επιτραπεί η παρέμβαση αυτή η οποία βασίζεται καθαρά στο κοινό περί δικαίου αίσθημα και όχι σε οποιοδήποτε ανίερο πολιτικό παιχνίδι. Άλλωστε δεν συμμετέχω από καμία θέση στις δημοτικές εκλογές άρα δεν έχω κανέναν λόγο να διαδραματίσω κάποιον ρόλο πέραν αυτού του πολίτη, με κάποια ηλικία και με κάποια εμπειρία.
Ίσως η μη συμμετοχή αυτή να μου επιτρέπει την ποιο καθαρή σκέψη έτσι ώστε να μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα που στην αντίθετη περίπτωση να μην μπορούσα να ξεχωρίσω.
Λοιπόν.
Το 1998 έγινε η «αλλαγή» στον δήμο μας με την αντικατάσταση της διοίκησης Καστάνη – Λιάντρου από την διοίκηση Στρατιώτη.
Σε αυτήν την θητεία έγιναν πραγματικές δημοκρατικές αλλαγές οι οποίες ισχύουν βέβαια μέχρι και σήμερα. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, ούτε και θα δώσω συγχωροχάρτι για κανέναν. Δικαιούμαι όμως να δω μόνο τα θετικά της θητείας αυτής, και συγκεκριμένα εδώ θα ασχοληθώ μόνο με τα δυο άτομα που συνέβαλαν στην αλλαγή αυτή, για ευνόητους λόγους σύνταξης αυτού του άρθρου.
Ο ένας είναι ο συγχωρεμένος Ιωάννης Μαργέτης ο οποίος γνωρίζοντας από δημόσια διοίκηση, οργάνωσε στον δήμο μας και για πρώτη φορά εφάρμοσε την μηχανοργάνωσή του.
Ίσως για πολλούς να φαίνεται σαν κάτι το απλό ή σαν κάτι το λίγο, όμως πραγματικά είναι κάτι το πολύ σοβαρό για έναν θεσμό να υπάρχει μηχανοργάνωση και οργανόγραμμα, γιατί έτσι ανεξαρτητοποιούνται σε έναν μεγάλο βαθμό οι υπηρεσίες, από τους πολιτικούς.
Είναι λοιπόν θέμα δημοκρατίας.
Ο άλλος είναι ο Γιώργος ο Μπερδελής, ο οποίος από την πολιτική θέση του οργάνωσε το τμήμα των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου, που εκ της φύσεως του και από την σωστή λειτουργία των, είναι τεράστιας σημασίας για έναν Δήμο. Το απόλυτο όμως για εμένα από όλα αυτά ήταν η ανάθεση της μελέτης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Μεγάρων, οι διαδικασίες της οποίας έγιναν με διαφάνεια και η σύνταξη της μελέτης έγινε με βάση τον νόμο και την επιστήμη. Αυτό μπορώ να το διαβεβαιώσω επειδή ήμουν ο εκπρόσωπος του συλλόγου μηχανικών Μεγάρων και παρακολουθούσα από κοντά όλη την διαδικασία εκπόνησης της μελέτης αυτής (μέχρι το 2005 που ολοκληρώθηκε), η οποία ήταν επίσης από τις πρώτες στην Ελλάδα με τις σύγχρονες προδιαγραφές.
Το Γ.Π.Σ, είναι μια δημοκρατικότατη πράξη για έναν δήμο.
Αυτό που ενώνει λοιπόν αυτούς τους δυο κυρίους είναι: το Δημοκρατικό αποτέλεσμα της εργασίας τους.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.
Αυτό, θα πρέπει να είναι στρογγυλό, δίχως γωνίες και «τακτικισμούς». Με σαφή πολιτική σκέψη που θα λαμβάνει υπόψιν της την ιστορία και κυρίως το βεβαιωμένο δημοκρατικό αποτέλεσμα της εργασίας ενός στελέχους του (με βάση τα πάρα πάνω). Για να είναι πλήρης αυτή η «τράπεζα» θα πρέπει απαραιτήτως να υπάρχουν ΟΛΟΙ.
Είναι γνωστό ότι με τον κο Μπερδελή, διαπροσωπικά και πολιτικά δεν μας συνδέουν οι καλύτερες σχέσεις. Αλλά θεωρώ ότι ο «εξοστρακισμός» του από την τοπική πολιτική ζωή είναι λάθος. Δεν θέλω να «παρακινήσω» κανέναν, ούτε να «ανακατευτώ» σε τακτικές ή ότι άλλο.
Αυτά που προανέφερα όμως είναι ιστορικές αλήθειες, και πιστεύω ότι όταν ένας άνθρωπος σέβεται τον εαυτό του και τις γνωρίζει, θα πρέπει να τις αναδεικνύει, ίσως και υπερβάλοντας, ανεξαρτήτως από τις διαπροσωπικές σχέσεις, ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις που διέρχεται η χώρα μας.
Ο νέος δήμαρχος θα πρέπει να αντιληφθεί ότι έχουμε εισέρθει σε αχαρτογράφητα νερά και πραγματικά ουδείς γνωρίζει που θα καταλήξουμε. Θα πρέπει λοιπόν να εξασφαλίσει την μέγιστη ΗΘΙΚΗ συνοχή και όχι μόνο την πολιτική (ανίερη), που είναι σχετικά απαραίτητη για την εκλογή του.
Οι επόμενοι δήμαρχοι θα εξαναγκαστούν να λάβουν τόσο αντιλαϊκά μέτρα (μειώσεις μισθών, εισπρακτικές τοκογλυφικές τακτικές) που θα τους κάνουν να χάσουν τον ύπνο τους.
Αν έχουν συνείδηση βέβαια και δεν είναι Σταμούληδες.
Στα Μέγαρα, θα ολοκληρωθούν οι συμφωνίες (Βωξίτης, ΧΥΤΥ, Ανεμογεννήτριες κ.α) που έχουν προγραμματιστεί και θα ολοκληρωθεί το σχέδιο του ξεπουλήματος και της ιδιωτικής μας περιουσίας στους τοκογλύφους, μέσω των κατασχέσεων. (βλέπε ελαιώνας).
Όπως και να έχει το θέμα, ο επόμενος Δήμαρχος, θα πρέπει να πάρει μια σοβαρότατη απόφαση: ή την ρήξη με τον λαό ή την στήριξή του.
Γιατί μέχρι στιγμής γινόταν η διασπάθιση της δημόσιας περιουσίας, που μπορείς να την θεωρήσεις (κακώς) κάπως ουδέτερη. Τώρα όμως έχει έρθει η ώρα της ιδιωτικής περιουσίας, όπου οι δημαρχαίοι δεν θα μπορέσουν να βγάλουν την «ουρά τους έξω» (Σταμουλισμός) και θα έρθουν σε σίγουρη ρήξη με τον λαό.
Από το νέο συμβούλιο λοιπόν δεν θα έχει σημασία το ναι, αλλά το ΟΧΙ.
ΔΙΑΛΕΧΤΕ.!!!
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός