Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν «σοφόν το σαφές» και είχαν δίκιο. Μόνο οι παράνομοι προτιμούν τη θολούρα, από τη διαύγεια και τη διαφάνεια.
Οι καθαρές κουβέντες και τα «σταράτα» λόγια, είναι γεμάτα φως και αλήθεια. Αντίθετα, τα μισόλογα και τα μπερδεμένα λόγια, κάτι κρύβουν και συνήθως όχι κάτι καλό, ούτε και κάτι χρήσιμο.
Η κοινωνία μας δεν είναι αγγέλων ούτε οσίων. Ποτέ δεν ήταν. Τη κακή κοινωνική κατάσταση ο Δημόκριτος την αντιμετώπιζε με γέλιο, ενώ ο Ηράκλειτος με στενοχώρια και κλάμα.
Το ποιος είχε δίκιο, το είπε πρώτος ο φιλόσοφος Σενέκας, που έγραψε τα εξής: «Υπηρετεί καλύτερα την κοινωνία αυτός που την περιγελά, παρά αυτός που τη θρηνεί. Εκείνος που την περιγελά, αφήνει μια ελπίδα βελτίωσης, ενώ αυτός που τη θρηνεί την αποκλείει». Με άλλα λόγια, ο Δημόκριτος ήταν πιο αισιόδοξος από τον Ηράκλειτο για το μέλλον της κοινωνίας .
Η κάθε κοινωνία, για να σταθεί όρθια και οι πολίτες για να ζουν ειρηνικά, πρέπει να έχει νόμους, που θα τους σέβονται και θα τους εφαρμόζουν ΟΛΟΙ, χωρίς εξαίρεση. Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει οι νόμοι να είναι διατυπωμένοι με σαφήνεια, για να τους καταλαβαίνουν ΟΛΟΙ και όχι ΜΟΝΟ οι δικηγόροι!
Στην ελληνική Βουλή όμως, εδώ και πολλές δεκαετίες, ψηφίζονται νόμοι με πολλά άρθρα, που κάθε άλλο παρά σαφήνεια έχουν. Οι υπηρεσίες που καλούνται να εφαρμόσουν ένα νέο νόμο δεν μπορούν, γιατί δεν τον καταλαβαίνουν και περιμένουν εγκυκλίους για να τον… εξηγήσουν.
Κάθε νόμο δηλαδή που ψηφίζει η ελληνική Βουλή, τον ακολουθούν εγκύκλιοι, που τον… εξηγούν.
Το ωραίο είναι ότι δε δικαιολογείται η άγνοια… νόμου. Δεν μπορείς να πεις ότι δεν ήξερα και ας απαγορεύει την πράξη σου άρθρο διατυπωμένο σε τροπολογία άσχετου νόμου. Πώς να το ξέρεις;
Μεγάλη… πληγή είναι και οι τροπολογίες, που ψηφίζονται στα μουλωχτά. Επίσης, ψηφίζουν ένα νόμο καινούργιο, αλλά αφήνουν σε ισχύ λίγα άρθρα του παλιού και στη συνέχεια πάλι …..τα αλλάζουν με άλλη τροπολογία!
Οι νόμοι ψηφίζονται για να ρυθμίζουν τις σχέσεις, όχι μόνο μεταξύ των πολιτών, αλλά και του κράτους με τους πολίτες, γι΄ αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαροι και με σαφήνεια διατυπωμένοι. Δεν είναι όμως, γι’ αυτό υπάρχει και η λεγόμενη νομολογία. Η δικαστική δηλαδή ερμηνεία κάποιου νόμου, που έχει προκύψει από το σύνολο των αποφάσεων δικαστηρίων, που έχουν εφαρμόσει αυτόν το νόμο.
Η νομολογία βέβαια δεν είναι άμεση πηγή δικαίου και κάθε δικαστής δε δεσμεύεται από τις αποφάσεις άλλων δικαστηρίων. Είναι δηλαδή ελεύθερος να κρίνει σύμφωνα με το νόμο, όπως εκείνος τον ερμηνεύει κατά περίπτωση.
Η πολυνομία, το πλήθος των τροπολογιών σε άσχετους νόμους, καθώς και οι εγκύκλιοι που τους ερμηνεύουν, μπερδεύουν και δυσκολεύουν αντί να διευκολύνουν τις σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους και με το κράτος. Οι βουλευτές μας, που τους ψηφίζουν και αυτοί που διατυπώνουν τους νόμους, είναι δικηγόροι που φημίζονται για τη… φλυαρία τους! Άμα οι βουλευτές μας ήσαν των θετικών επιστημών, πιστεύω ότι οι νόμοι θα ήταν πιο σαφείς. Οι δικηγόροι θα θυμώσουν, αλλά αυτή είναι η γνώμη μου.