Δεν είναι από τις σχολές τις πανεπιστημιακές, δεν είναι στις πρώτες της λίστας, ούτε από αυτές που έχουν πολλά βιβλία αλλά είναι από αυτές που στηρίζουν ίσως τη μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας. Η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού τα τελευταία χρόνια έχει «ανέβει» σε μόρια και στις προτιμήσεις των νέων που την επιλέγουν. Φέτος, έξι συνολικά παιδιά πέρασαν από τα σχολεία της πόλης μας στις ακαδημίες εμπορικού ναυτικού. Μίλησαμε με τον Νίκο Γκάνη, που πέρασε στην Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού γιατί επέλεξε αυτή τη σχολή.
«Η τελευταία χρονιά όπως είναι λογικό ήταν δύσκολη, απαιτητική και εξαντλητική. Το άγχος υπήρχε αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό. Το καθημερινό διάβασμα σε συνδυασμό με το πιεστικό πρόγραμμα των φροντιστηρίων ήταν αρκετά κουραστικό αλλά χωρίς προσπάθεια δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Ήταν μία δύσκολη χρονιά που πιστεύω κανένας δεν θα την ξεχάσει γιατί έχει αγωνιστεί σκληρά για να πετύχει έναν πολυπόθητο στόχο, που πολλές φορές είναι και όνειρο ζωής.
Σίγουρα το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι απαρχαιωμένο και ξεπερασμένο. Πλέον δεν μπορεί να σου προσφέρει κάτι ουσιαστικό και χρήσιμο πέρα από την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έχει χαθεί ο πραγματικός σκοπός του σχολείου ο οποίος είναι να μορφώσει τον μαθητή και να τον βοηθήσει να γίνει σωστός και ισορροπημένος άνθρωπος. Οι πανελλήνιες αδιαμφισβήτητα είναι ένα κακό και καταπιεστικό σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια γιατί εξουθενώνει ψυχοσωματικά τους διαγωνιζόμενους και οικονομικά τις οικογένειες τους σε δύσκολες περιόδους. Δυστυχώς όμως η ελληνική εκπαίδευση στην παρούσα φάση δεν μπορεί να υποστηρίξει άλλα συστήματα. Ως υποψήφιος, είναι απαραίτητο να έχεις ένα συγκεκριμένο στόχο και πρόγραμμα διαβάσματος. Το σημαντικότερο είναι να έχεις στόχο σε σχολές που σε ενδιαφέρουν, αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας».
Πώς όμως ξεκίνησε να σκέφτεται να «πάει στα καράβια». «Από αρκετά νεαρή ηλικία, νομίζω 5-6 ετών, το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιρινών διακοπών βρισκόμουν με την γιαγιά μου στην Αγία Τριάδα. Εκεί ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη θάλασσα. Λόγω της καταγωγής μου, από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής μου ταξίδεψα και ταξιδεύω κάθε χρόνο με πλοίο για την Λήμνο. Έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου για τα πλοία. Μου γεννούσε το ενδιαφέρον η μανούβρα και το ρεμέντζο του πλοίου της γραμμής. Μάλιστα θυμάμαι από μικρό τον εαυτό μου μόλις επιβιβαζόμουν στο πλοίο να πηγαίνω κοντά στη γέφυρα για να δώ τους χειρισμούς του πλοίαρχου κατά τον απόπλου του καραβιού. Βλέποντας τον αδερφό μου και τον ξάδερφο να ακολουθούν τον δρόμο της θάλασσας ,ήμουν σίγουρος για την επιλογή μου. Θέλοντας να γίνω και εγώ κυβερνήτης κάποιου πλοίου και να κάνω ο ίδιος ότι θαυμάζω στους πλοιάρχους επέλεξα τη συγκεκριμένη σχολή».
«Το επάγγελμα του πλοιάρχου δεν σου αφήνει και πολλές επιλογές για επαγγελματική σταδιοδρομία. Εγώ έχω σκοπό να ακολουθήσω την ποντοπόρο ναυτιλία αν και με γοητεύει πολύ η ακτοπλοΐα. Το βέβαιο είναι πάντως ότι θέλω να βρίσκομαι σε πλοίο, τον τύπο και το εμπόρευμα θα το καθορίσω αργότερα. Επιδίωξη μου είναι να φτάσω το αξίωμα του πλοίαρχου και να κάνω καριέρα. Ίσως να προσπαθήσω να γίνω και αρχιπλοίαρχος αλλά είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για αυτά».