Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η νεανική ηλικία είναι η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μας. Όμως είναι και η πιο εκτεθειμένη σε κινδύνους, αφού δεν έχει εμπειρίες για τις δυσκολίες της ζωής. Τα νιάτα λοιπόν έχουν το σφρίγος της υγείας, της δροσιάς, της ομορφιάς, της φρεσκάδας και τη γοητεία του ΑΓΝΩΣΤΟΥ αύριο, αφού το μέλλον παραμένει σκοτεινό και ας λένε ό, τι θέλουν οι… αστρολόγοι.
Αυτή όμως η αβεβαιότητα, τι θα μας ξημερώσει, επιτρέπει να ονειρευόμαστε ό, τι θέλουμε. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει από τους νέους το όραμα για ένα καλύτερο μέλλον. Χωρίς τροφή ο νέος μπορεί να ζήσει μέχρι ένα μήνα, αλλά χωρίς όνειρα για το μέλλον, ούτε μια μέρα!
Αυτός είναι ο λόγος που οι νέοι μας έχουν γυρίσει την πλάτη στους πολιτικούς. Τους «κλέβουν» τα όνειρα. Η αντιπολίτευση τους παρουσιάζει το αύριο μαύρο και άραχνο, η κυβέρνηση… γκρίζο!
Η ελπίδα όμως δεν είναι ούτε γκρίζα ούτε μαύρη κι άραχνη, αλλά ΦΩΤΕΙΝΗ και με τα ζωηρά χρώματα της άνοιξης.
Με άλλα λόγια, τώρα με την οικονομική κρίση, οι νέοι χωρίς δουλειά , είναι φυσικό να κάνουν μαύρες σκέψεις και να νιώθουν συναισθήματα αβεβαιότητας. Έτσι, καταλήγουν στην απόφαση ότι πρέπει να απολαύσουν το ΣΗΜΕΡΑ, αφού δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει. Με αυτά λοιπόν τα συναισθήματα, πώς να έχουν ΟΡΑΜΑ και πώς να κάνουν όνειρα; Κοιτάζουν μόνο να ζήσουν το σήμερα και να περάσουν καλά!
Νέοι όμως χωρίς όνειρα, είναι πουλιά χωρίς φτερά. Με σπασμένα τα φτερά δε μπορούν να πετάξουν τα πουλιά και είναι καταδικασμένα. Δεν αξίζουν όμως τέτοια μοίρα οι νέοι μας. Στο… ιδανικό, που πιστεύουν τώρα, δηλαδή στην απόλαυση των πάντων χωρίς φραγμούς, θα πρέπει να το ξεχάσουν.Πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό τους οδηγεί στα ναρκωτικά και σε παραβατικές πράξεις, αφού ψάχνουν λεφτά, για να έχουν μια ζωή αχαλίνωτη. Η ανεργία των νέων είναι η βασική αιτία του κακού. Μεταξύ μας, δεν φταίει γι’ αυτό μόνο η ανεργία. Φταίει και η αλλαγή της νοοτροπίας μας. Όλες τις αγροτικές ασχολίες, που άλλοτε ήταν τιμή και καμάρι μας, σήμερα οι νέοι μας τις περιφρονούν και τις αφήνουν στους Πακιστανούς και στους Ινδούς! Τα παιδιά αγροτών στράφηκαν προς άλλα επαγγέλματα. Ξεχάσαμε αυτό, που πίστευαν οι προηγούμενες γενιές, ότι: «καμιά έντιμη δουλειά δεν είναι ντροπή».
Υπάρχει όμως ακόμα ΕΛΠΙΔΑ, γιατί το DNA των νέων μας παραμένει αμετάλλακτο, δηλαδή ελληνικό. Θα ορθοποδήσουν και πάλι με ζήλο, μέθοδο και υπομονή. Θα ξαναρχίσουν οι νέοι μας να κάνουν όνειρα, γιατί ζωή χωρίς όνειρα είναι εφιάλτης.