Μια συγκινητική πράξη αγάπης για μια κοινωνία στη μνήμη ενός ανθρώπου που χάθηκε σε τροχαίο
Στη μνήμη του συζύγου της Κωνσταντίνου Μυλωνάκη, η Μεγαρίτισσα Νέλλη Ιωαν. Στάθη-Μυλωνάκη πραγματοποίησε δωρεά για ανακατασκευή του παλιού Δημοτικού Σχολείου σε πολιτιστικό κέντρο «Κώστας Μυλωνάκης»
Το Σάββατο που πέρασε εγκαινιάσθηκε ένα νέο πολιτιστικό κέντρο στο χωριό Χαιρεθιανά της Κρήτης. Το νέο Πολιτιστικό ήταν το παλιό δημοτικό σχολείου του αείμνηστου Κώστα Μυλωνάκη, στη μνήμη του οποίου ανακαινίσθηκε για να παραχωρηθεί στην τοπική κοινωνία από την σύζυγό του, συμπολίτισσά μας Νέλλη (Στάθη) Μυλωνάκη.
Στη μνήμη του συζύγου της Κωνσταντίνου Μυλωνάκη, η Μεγαρίτισσα Νέλλη Ιωαν. Στάθη πραγματοποίησε δωρεά και έγινε ανακατασκευή του παλιού Δημοτικού Σχολείου σε πολιτιστικό κέντρο το οποίο πήρε και το όνομά του, στα Χαρεθιανά Κισσάμου, γενέτειρα του συζύγου της. Το πολιτιστικό εγκαινιάσθηκε από τον Δήμο Κισσάμου και το σύλλογο Χαιρεθιανών με το σύνθημα «Ένα σχολειό ξαναχτίζεται, ένα χωριό ξαναγεννιέται» και εκεί βρέθηκαν και συμπολίτες μας.
Την εκδήλωση χαιρέτησε ο Δήμαρχος Κισσάμου κ. Γιώργος Μυλωνάκης , ο πρόεδρος της κοινότητας Χαιρεθιανών κ. Γιώργος Θεοδωρογλάκης, και η σύζυγος του εκλιπόντος κ. Νέλλη Μυλωνάκη. Η αρχιτέκτονας μηχανικός κ. Νεκταρία Λαϊνάκη μίλησε για τα σχολικά κτίρια και τις προδιαγραφές τους στο πέρασμα των χρόνων, ενώ ο πρώην δήμαρχος κ. Αντώνης Σχετάκης ταξίδεψε τους παρευρισκόμενους σε ένα συναισθηματικό ταξίδι στο παρελθόν προτείνοντας και κάποιες πιθανές χρήσεις του πολιτιστικού αυτού κέντρου στο μέλλον.
Χαιρετισμό απηύθυνε η τελευταία δασκάλα του σχολείου κ. Καστανοπουλάκη Χρυσούλα, την οποία καλωσόρισαν τα μέλη του πολιτιστικού Συλλόγου Χαιρεθιανών μαζί με τους τελευταίους μαθητές της που φοίτησαν στο εν λόγω σχολείο, ενώ την εκδήλωση έκλεισαν ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Χαιρεθιανών κ. Μιχάλης Θεοδωρογλάκης και η κ. Ανδρονίκη Γεωργουδάκη, οι οποίοι ευχαρίστησαν όλους όσοι βοήθησαν για την πραγματοποίηση αυτού του έργου.
Την εκδήλωση παρουσίασε η πρόεδρος της ΚΕΔΗΚ του Δήμου Κισσάμου κ. Άλκηστη Ξηρουχάκη, μελωδίες από την Φιλαρμονική του Δήμου Κισσάμου «Ειρηναίος Γαλανάκης» πλαισίωσαν την βραδιά ενώ την ηχητική και μουσική κάλυψη της βραδιάς επιμελήθηκε ο κ. Μυλωνάκης Γιάννης.
«Ξεκινούν όλα από την αγάπη του συζύγου μου, Κώστα Μυλωνάκη, στο χωριό, μας είπε η κ. Νέλλη Μυλωνάκη. Το σχολείο που ανακαινίστηκε και έγινε πολιτιστικό κέντρο είναι σε μια πολύ ωραία τοποθεσία, είχε γίνει μια κίνηση από πλευράς του συλλόγου, δεν πρόλαβε να γίνει, εφόσον το ήθελε ο σύζυγός μου, πήραμε την απόφαση να κάνουμε τον χώρο αυτόν όπως ήθελε ο ίδιος και να γίνει το αποτέλεσμα που υπάρχει τώρα. Με τη βοήθεια του δήμου Κισσάμου, του πολιτιστικού συλλόγου, με προσωπική εργασία κατοίκων, με δική μου πρωτοβουλία και οικονομική ενίσχυση, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και το αποτέλεσμα είναι άψογο. Είχε την πρόθεση να επενδύσει στο χωριό και να γίνει γνωστό το χωριό δημιουργώντας υποδομές. Θεώρησε ότι η πρώτη κίνηση να γίνει γνωστό το χωριό με να δημιουργηθεί ένας χώρος να γίνει γνωστός. Το ένα έφερε το άλλο…» και ακόμα από την βραδιά των εγκαινίων κιόλας συζητήθηκε να ανακαινισθεί και η βιβλιοθήκη του χωριού.
Η ανακατασκευή της βιβλιοθήκης θα γίνει από την οικογένεια Μυλωνάκη προς τιμήν της Θεοχαρούλας, αδελφής του Κώστα Μυλωνάκη, πρώην Αντιδήμαρχο Χανίων, παθολόγο διαβητολόγο, διευθύντρια Β’ παθολογικής Νοσοκομείου Χανίων για πολλά έτη.
«Με τον Κώστα ευτυχήσαμε 15 ολόκληρα χρόνια, δημιουργήσαμε πολλά μαζί άλλα το σημαντικότερο για μένα είναι η Μαρία μας, λέει η Νέλλη Μυλωνάκη. Από την αρχή της γνωριμίας μας διέκρινα τον δυναμισμό του, το επιχειρηματικό του δαιμόνιο ,την τελειομανία του, και με κέρδισε με την καλοσύνη του, την ειλικρίνεια του, την ευαισθησία του το χιούμορ του την αγάπη για τους άλλους και την αγάπη του προς την οικογένεια του. Για μένα πέρα από αγαπημένος μου σύζυγος ήταν ο δάσκαλος μου και προστάτης μας. Πάντα μιλούσε με πολύ περηφάνια για τις ρίζες του και την καταγωγή του. Για τα Χαιρεθιανά .. για το χωριό που γεννήθηκε που έζησε όμορφα τα παιδικά του χρόνια με τους γονείς του και με τις αδελφές του. Για το πρώτο του σχολείο, για το δικό του ξύλινο θρανίο που άντεξε στο χρόνο …για τον δάσκαλο του.. για τους συμμαθητές του και την φιλία που τους έδεσε στον χρόνο. Για τα πρώτα του μαθήματα που έγιναν η βάση να αντέξει δυναμικά στις δυσκολίες της ενήλικης ζωής του και να καταφέρει να σταθεί και να ξεχωρίσει πάντα με τις πρωτοποριακές ιδέες , επιλογές και κινήσεις του.
Μιλούσε για το χωριό που εδώ είναι το πατρικό του οι γονείς του , η αδελφή του χαρούλα οι αναμνήσεις του, η περιουσία του.. μιλούσε πραγματικά για την μισή του ζωή ..
Μιλούσε με καμάρι για τις ελιές του, για τον Αη Γιώργη, για την πλατεία , τον Αη Γιάννη ακόμα και για το μοναδικό καφενείο του χωριού χαριτολογώντας … μια γκαζόζα στα 3..
Αναζητούσε να παραβρίσκεται σε εκδηλώσεις όταν μπορούσε λόγο της παρουσίας του στο ξενοδοχείο και τις υποχρεώσεις του εκεί ώστε να βρει χρόνο να συναντήσει και να μιλήσει με συγχωριανούς του… του άρεσε να τον αποκαλούν Κωστή.. να μαθαίνει τα νέα τους και να βοηθάει όταν μπορούσε… Είχε σκοπό να επενδύσει στο χωριό, να προσφέρει, να βοηθήσει να αναπτυχθεί και να γίνει γνωστός ο τόπος του… Έτσι λοιπόν ένα σχολείο ξαναχτίζεται, ένα χωριό ξαναγεννιέται! Έχοντας όνομα αυτή την φορά «Κωνσταντίνος Μυλωνάκης». Ένας καινούργιος χώρος δημιουργήθηκε με αγάπη, με την προσπάθεια όλων σας και της οικογενείας Κωνσταντίνου Μυλωνάκη. Είμαι πολύ χαρούμενη που σαν Μυλωνάκη και εγώ συνέβαλλα στο να γίνει η επιθυμία του συζύγου μου έργο. Έργο αγάπης, μνήμης, πολιτισμού και συμβολής στην πρόοδο. Έργο που θα δίνει ένα χαμόγελο ψυχής στους χαιρεθιανους, στους επισκέπτες της Κρήτης και γιατί όχι παραπέρα. Θα δίνει Ένα χαμόγελο σε εμάς σαν οικογένεια, στον Κώστα εκεί ψηλά. Eίναι κάτι που απαλύνει τον δικό μας πόνο αλλά και μας κάνει υπερήφανους .και για αυτό η δική σας παρουσία μας βοηθάει να νιώσουμε λιγότερο οδύνη και να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν τον άνθρωπο που οραματίστηκε και ουσιαστικά προσέφερε έστω και με την απουσία του πλην εκτελώντας εντολές του να ολοκληρώσουμε το έργο του».
Λίγα λόγια για τον Κώστα Μυλωνάκη
Ο Κώστας Μυλωνάκης είναι γέννημα θρέμμα της γης των Χαιρεθιανών. Ένα τόπο που αγάπησε με την πρώτη ματιά του και ουδέποτε τον αποστράφηκε. Γεννημένος στις 6 Απριλίου 1948, 3ο κατά σειρά τέκνο , μιας πολύτεκνης οικογένειας του πατέρα του Εμμανουήλ Μυλωνάκη και της Μαρίας Κοκολάκη. γιαγια του η Αικατερίνη Θεοχαράκη Η εκτίμηση των συγχωριανών στον πατέρα του εκφράσθηκε με το γεγονός ότι επί 17,5 χρόνια περίπου υπήρξε πρόεδρος της τότε κοινότητας Χαιραθιανών. Στο Δημοτικό σχολείο των Χαιρεθιανών έμαθε τα πρώτα του γράμματα και ακολούθως στο Γυμνάσιο Κισσάμου και στα Χανιά ολοκληρώνοντας το τότε εξατάξιο γυμνάσιο στο ιδιωτικό Παπαϊωάννου και στο ιδιωτικό Καψωμένου επίσης. Αμέσως μετά την στρατιωτική του θητεία ξεδίπλωσε το εμπορικό και επιχειρηματικό του δαιμόνιο. Ενδεικτικό της επιτυχημένης πορείας του ήταν ότι έπιανε το κύμα που ερχόταν και πάντα ήταν από πάνω. Ξεκίνησε με την εταιρεία «Αμάραντος» μια σχολή κομμωτικής στην Αθήνα όπου έκανε παράρτημα στα Χανιά πρωτοποριακό για την Κρήτηκ και για την εποχή του . Άνοιξε ένα κεντρικό κατάστημα καλλυντικών και ομορφιάς στην πλατεία Κοτζάμπαση με 12 αισθητούς εντός πρωτοποριακό επίσης. Δεν δίσταζε να δοκιμάζει ιδέες και να εφαρμόζει νέα πράγματα. Έτσι άνοιξε την «ΥΠΕΡΑΓΟΡΑ ΧΑΝΙΩΝ» στην Χατζημιχάλη Γιάνναρη, όπου ήταν το μεγαλύτερο τότε κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών στην εποχή του. Εγκαίρως ασχολήθηκε με τον τουρισμό, πιάνοντας τον αέρα της επερχόμενης αλλαγής στην τουριστική Βιομηχανία. Η αρχή έγινε με 2 μικρές μονάδες διαμερισμάτων στον Πλατανιά και στην συνέχεια στο Μάλεμε με μια μικρή μονάδα διαμερισμάτων που ολοκληρώνεται με την κατασκευή 40 δωματίων και 40 διαμερισμάτων συνολικής χωρητικότητας 220 ατόμων. Έτσι αρχίζει και το όμορφο ταξίδι του ξενοδοχείου CASTRO HOTEL το οποίο από 2 αστέρια που ήταν αρχικά, σήμερα μετά από ανακατασκευές το παρέδωσε στους δικούς του ανθρώπους με 4 αστέρια. Οι επιτυχημένες εμπορικές συνεργασίες αποκρυσταλλώνουν το επιχειρηματικό ένστικτο του και τις πρωτοποριακές επιλογές του. Η σταθερή συνεργασία που είχε συνάψει με τον κρατικό οργανισμό του Βελγίου που αφορά στρατιωτικούς του ΝΑΤΟ δίνουν πληρότητα σε σχέση με την διαμονή και τις υπηρεσίες που προσφέρονται ακόμα και στα χρόνια της καραντίνας όταν πέρυσι όλα σχεδόν τα ξενοδοχεία της τουριστικής ζώνης ήταν κλειστά.
Ως άνθρωπος ήταν ανήσυχος, έβλεπε πέρα από τα πράγματα. Αγαπούσε την οικογένεια του, ήταν υπερήφανος για την καταγωγή του και ένιωσε συντετριμμένος με τον θάνατο της αδελφής του διακεκριμένης ιατρού Χαρούλας Μυλωνάκη. Πάντα του άρεσε να προσφέρει. Ήταν δοτικός, αλλά όχι σπάταλος. Μετρημένος και οραματιστής, Γι΄αυτό δεν πήγε το καράβι ποτέ στα βράχια.
Μέχρι που Στις 28 Μαΐου 2020 στον λεγόμενο Βόρειο Οδικό Άξονα η μοίρα έπαιξε ένα σκληρό παιχνίδι γι΄αυτόν και τους δικούς του με αφορμή ένα τροχαίο δυστύχημα έφυγε για πάντα από κοντά μας… Ο αδόκητος θάνατος του άφησε ανολοκλήρωτα σχέδια, μετασχηματισμένα όνειρα, πράγματα στην μέση.
Το έργο που παρουσιάστηκε το Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2021 στο χωριό του ήταν όνειρο του. Χρηματοδοτήθηκε από την οικογένειά του για να υπηρετηθεί το όραμά του και να γίνει πνευματικός φάρος στην ευρύτερη περιοχή.