Αυτό που έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια η ΝΕΜ δεν είναι κάτι που συναντάς εύκολα στον ελληνικό αθλητισμό.
Υπάρχουν παραδείγματα στο ποδόσφαιρο (Χαλκηδόνα/ Ατρόμητος, Αστέρας Τρίπολης, Θρασύβουλος) με ομάδες που έφθασαν ν’ αγωνίζονται (και κάποιες από αυτές να παραμένουν μέχρι τώρα) στην Α’ κατηγορία, αλλά και στο μπάσκετ, με τον Προμηθέα Πατρών και το Λαύριο, οι οποίοι από τα τοπικά πρωταθλήματα βρίσκονται τώρα στην Basket League και παίζουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Κάτι ανάλογο (σε μικρότερη βέβαια κλίμακα) έχει πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια και η ΝΕΜ, καθώς για πρώτη φορά στην ιστορία της εξασφάλισε τη συμμετοχή της στην Α2, ενώ λίγα χρόνια πριν αγωνιζόταν στη Β’ ΕΣΚΑΝΑ.
Για να συμβεί αυτό, έπρεπε να υπάρξει ένας… τρελός (με την καλή έννοια), ο Γιώργος Μάνταλος, ακολουθώντας ουσιαστικά το παράδειγμα του Μάκη Γιατρά και του Χρήστου Σερελή, προπονητές που πλέον συγκαταλέγονται ανάμεσα στους καλύτερους της Basket League.
Με τη διαφορά ότι ο τεχνικός της ΝΕΜ όλα αυτά τα χρόνια παίζει και τον ρόλο του GM, ή αν θέλετε λαϊκά, του… γενικού κουμανταδόρου, έχοντας την ευθύνη των μεταγραφών και του οργανογράμματος του συλλόγου.
Από εκεί και πέρα όμως, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα μόνος του. Όλο αυτό το διάστημα βρήκε ιδανικούς συμπαραστάτες, ρομαντικούς του αθλήματος, οι οποίοι «αγκάλιασαν» το όραμα και δικαιώθηκαν.
Από αγνούς παράγοντες του αθλητισμού (οι οποίοι παραδοσιακά είναι οι πιο αδικημένοι στις ομάδες), υγιείς φιλάθλους και φυσικά την βοήθεια των χορηγών (Megara Resines κτλ.),οι οποίοι αν δεν επένδυαν με αγάπη τα χρήματα τους, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα.
Παρατηρώντας την πορεία των ομάδων μπάσκετ της επαρχίας Μεγαρίδος τα τελευταία τριάντα χρόνια (αρκετά εκ των οποίων από πάρα πολύ κοντά), τολμώ να πω ότι αυτό που έχει καταφέρει η ΝΕΜ είναι εξωπραγματικό.
Μπορεί το μπάσκετ να έχει αλλάξει, αλλά ευτυχώς άλλαξαν εν τέλει οι στόχοι και τα όνειρα και όπως φαίνεται αυτή η ομάδα έχει κάνει τους πάντες να καταλάβουν πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο…
Αποστόλης Πάνος