Γράφει η Κλεονίκη Ισ. Πανταζή
Έχετε παρατηρήσει πώς οδηγείτε το αυτοκίνητό σας; Έχετε παρατηρήσει πώς οδηγούν οι άλλοι;
Ως οδηγός που οδηγεί σε επαρχιακούς δρόμους , αλλά και σε κεντρικές αρτηρίες της πρωτεύουσας , αποφάσισα να γράψω αυτά πουν βιώνω καθημερινά και να εκφράσω τις σκέψεις μου ως κοινή σκεπτόμενη πολίτης αλλά και ως εκπαιδευτικός και life- coach.
Η παρατήρηση του εαυτού μου αλλά και των άλλων με βοηθά να σκέφτομαι και να βγάζω τα συμπεράσματά μου σχετικά με όσα συμβαίνουν γύρω μου, αλλά και γενικά με τη ζωή.
Κάθε μέρα βλέπω οδηγούς να οδηγούν με βλέμμα απλανές, χωρίς να δείχνουν ότι έχουν αντίληψη του χώρου, αλλά και της δράσης στην οποία βρίσκονται. Οδηγούν παθητικά, με μειωμένα αντανακλαστικά, πράγμα που φαίνεται από το γεγονός ότι είναι αρκετά αργοί στην περίπτωση που θέλουν να κάνουν μια κίνηση διαφορετική από την ευθεία διαδρομή τους. Άλλες φορές παρατηρώ οδηγούς που ενώ βλέπουν πεζό να διασχίζει το δρόμο δε «καταδέχονται» να φρενάρουν…
Άλλοτε οδηγούν σε πορεία άσχετη από τη διαχωριστική γραμμή της κεντρικής οδού και στην περίπτωση που τους σφυρίξει κάποιος, τον κοιτάζουν με απορία!
Ένα απίστευτο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και η παράνομη στάθμευση ακόμα και στη μέση αθηναϊκού δρόμου(!)
Φαίνεται ότι όλοι οι οδηγοί είναι βυθισμένοι στις σκέψεις τους(!) και στην κακή τους διάθεση… Είναι όμως έτσι;
- Μήπως η καραντίνα είναι μια καλή δικαιολογία για να αποποιηθούμε τις ευθύνες μας;
- Μήπως η οδήγηση είναι ένας ενδεικτικός τρόπος για να εκδηλώσουμε την νοοτροπία μας και τη στάση ζωής μας απέναντι στον εαυτό μας αλλά και στους άλλους;
- Μήπως τα ξέρουμε όλα;
- Μήπως η πολύωρη ενασχόληση με το κινητό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μάς έχει αποχαυνώσει κι έχουμε χάσει την αντίληψη του χώρου ,αλλά και του εαυτού μας;
- Μήπως δεν έχουμε επαφή με αυτό που κάνουμε τη δεδομένη στιγμή και λειτουργούμε παθητικά;
- Μήπως δεν ενδιαφερόμαστε για κανέναν; Δε θέλουμε να νοιαζόμαστε ούτε για τον εαυτό μας, αλλά ούτε και για κανέναν άλλον, γιατί θεωρούμε ότι «υποβιβάζεται» ο εγωισμός μας;
- Μήπως έχουμε ξεχάσει ή δεν έχουμε μάθει ότι υπάρχουν κανόνες και ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς;
- Γνωρίζουμε πως οι αρχές και οι αξίες μας προστατεύουν και μας εξασφαλίζουν την αρμονική μας συνύπαρξη με τους άλλους;
- Μήπως νομίζουμε ότι η αδιαφορία είναι προσόν, ενώ στην ουσία είναι έναν είδος «υπόκωφης» βίας απέναντι στον άλλον αλλά και στον εαυτό μας;
- Μήπως αδιαφορούμε για τη ζωή μας αλλά και για τον συνάνθρωπό μας;
- Μήπως είμαστε χαμένοι στους λαβύρινθους του συγχυσμένου μας μυαλού ,γιατί το μόνο που σκεφτόμαστε είναι πώς δε θα κουραστούμε και τι δε θα κάνουμε;
- Μήπως για όλα στη ζωή μας φταίνε οι άλλοι;
- Τελικά ξέρουμε πού είμαστε; Πώς έχουμε γίνει;
Τροφή για σκέψη
ΚΛΕΟΝΙΚΗ ΙΣ. ΠΑΝΤΑΖΗ
Φιλόλογος- LifeCoach Εφήβων και Ενηλίκων
Φιλοσοφική Σχολή ,Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Certificate in Coaching –AC Accredited- ΕΚΠΑ
Διάσπαση της προσοχής Παιδιών-Εφήβων (ΔΕΠΥ) Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών
Διαχείριση του Στρες και Υγεία – ΕΚΠΑ
Για ατομικές συνεδρίες-σεμινάρια εφήβων – ενηλίκων ,επικοινωνήστε στο e–mail:kleopantazi@gmail.com