Από την ανάληψη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΛΕΛ και κυρίως από την αναγγελία του δημοψηφίσματος μέχρι που γράφω τούτες τις γραμμές, έχουν ειπωθεί και γραφεί τόσα πολλά για τα τόσα παράδοξα, παράλογα, τραγικά, κωμικά και παλαβά που έχουν συμβεί στην πατρίδα μας σχετικά με τα πολιτικά δρώμενα για την τύχη της, ώστε να θεωρώ πως εάν γράψω και εγώ θα μοιάζει σαν να παραβιάζω ανοιχτές θύρες. Επειδή όμως, εδώ που είμαι, κουράστηκα να αγναντεύω τον ορίζοντα, συνταξιούχος ων, αποφάσισα να κάνω μία αναδρομή στα πολιτικά πράγματα και να μοιραστώ πάλι τις σκέψεις μου μαζί σας, αλλά, με κάποια ελευθεριότητα του λόγου («κρυάδες»), ίσως και δροσιστούμε από τις υψηλές πολιτικές και μετεωρολογικές θερμοκρασίες που επικρατούν την περίοδο αυτή και γίνω πιο κατανοητός στους αγανακτισμένους λόγω προσβολής της περηφάνιας τους από τους ανάλγητους εταίρους μας. Ελπίζω να με συγχωρέσουν εκείνοι που θα παγώσουν.
Έχω παλαιότερα αναφερθεί στις αιτίες που μας ανάγκασαν να δανειστούμε ως κράτος και να υποστούμε ως λαός τους όρους του δανεισμού που συμφωνήθηκαν με τους εταίρους μας στην Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ( τα μνημόνια). Όρους σκληρούς που σκοπό είχαν να πιέσουν για δημοσιονομική εξυγίανση και συνολική μεταρρύθμιση του μοντέλου παραγωγής και διοίκησης, αλλά, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις, υλοποίησαν αυτούς τους όρους ταξικά και μονοσήμαντα (λόγω αδυναμίας να συγκρουσθούν με το κατεστημένο) και αντί να επιταχύνουν μέτρα που θα έφερναν επενδύσεις, θα συνέλεγαν τη φοροδιαφυγή και θα αλλάζανε τη λειτουργία του κράτους (μεταρρυθμίσεις), αυτές ελάχιστα έκαναν γι΄ αυτό, αλλά, περιέκοψαν αποδοχές και επέβαλαν φορολογίες. Έτσι με την περικοπή αποδοχών, την αύξηση της φορολογίας ( «Χαράτσι», ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ, κ.ά), την απόλυση των υπεράριθμων δημόσιων υπαλλήλων (ΕΡΤ, καθαρίστριες Υποργεόυ Οικονομικών, σχολικοί φύλακες κ.ά) και την κατάργηση ορισμένων προνομίων, ξεσηκώθηκε κυρίως ο αναγορευθείς από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου τέταρτος πυλώνας της Δημοκρατίας !!! (συνδικαλισμός), με επί κεφαλής τους Στρατούλη, Τσουκαλά ( με το εκατομμύριο εφ΄ άπαξ ), Φωτόπουλο (ΔΕΗ, εναερήτες ), Μπαλασόπουλο (ΠΟΕ ΟΤΑ – άρνηση αξιολόγησης υπαλλήλων), δηλαδή οι βολεμένοι του συστήματος, που έκλειναν δρόμους και άναβαν φωτιές για τη διατήρηση των προνομίων τους (κεκτημένα δικαιώματα), εθισμένοι στην καλοπέραση με τα χρήματα που περίσσευαν, αλλά, που ήταν όμως δανεικά, καθώς και άλλοι πολίτες, δικαίως αυτοί, λόγω της ανισοκατανομής των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Έτσι έβριζαν συλλήβδην τους πολιτικούς για κλέφτες, για να πει ο Θεόδωρος Πάγκαλος τη μεγάλη αλήθεια πως, «μαζί τα φάγαμε», η οποία όμως τον «πήρε και να τον σήκωσε »! Τη δυσαρέσκεια αυτή των πολιτών εκμεταλλεύτηκε η ικανή ομολογουμένως αριστερή πολιτική προπαγάνδα σπέρνοντας τόνους προπαγανδιστικού ψέματος, με τον Αλέξη Τσίπρα να ισχυρίζεται με επιμονή ότι η χώρα κακώς δέχεται τα χρήματα των δανειστών, τους οποίους αποκαλούσε τοκογλύφους ( για να τα ζητά ως πρωθυπουργός και να τους κατηγορεί γιατί δεν του τα δίνουν) και ενώ ο προϋπολογισμός εξακολουθούσε να είναι ελλειμματικός, υποσχόταν την πλήρη αποκατάσταση μισθών και συντάξεων στα επίπεδα του 2009 με το γνωστό «ένα άρθρο σε ένα νόμο», να εξαγγέλλει την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, την επαναφορά του αφορολόγητου στις 12.000 ευρώ και την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ που υποτίθεται ότι θα ήταν το πρώτο μέτρο της νέας κυβέρνησης. Υποσχόταν δηλαδή την επαναφορά των ελλειμμάτων στα επίπεδα που οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Στις εκλογές της 25η Ιανουαρίου, το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ήλθε πρώτο κόμμα (για πρώτη φορά η Αριστερά) και επειδή δεν είχε την απόλυτη πλειοψηφία των βουλευτών στη Βουλή συνέπραξε με το δεξιό κόμμα των ΑΝΕΛ. Θα σκεφθείτε βεβαίως, πως είναι δυνατή αυτή η συνεργασία ; Δύο είναι οι απαντήσεις που έχω, η πρώτη ότι, στην Ελλάδα που «ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα» όλα είναι δυνατά και η δεύτερη ότι, αν δώσεις στον Καμμένο υπουργεία συνεργάζεται και με τον ….. ορκισμένο εχθρό του, για να μην ονομάσω κάποιον που αποφεύγω. Έτσι σχηματίστηκε η πρώτη μπασταρδεμένη αριστερή κυβέρνηση με υπουργούς μερικούς από τους παραπάνω συνδικαλιστές και άλλους άσχετους θεωρητικάριους, παιδιά του κομματικού σωλήνα οι περισσότεροι, αλλά και τον φωστήρα της πολιτικής, το στυλοβάτη της κυβέρνησης, τον κήρυκα και φρουρό της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας, τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος, προικισμένος με αστυνομικό δαιμόνιο ανακάλυψε ότι μας ψεκάζουν οι ευρωπαίοι για να μας κουτιάνουν, όπως επίσης ανακάλυψε μέχρι τις εκλογές επτά χιλιάδες αυτοκτονίες απελπισμένων και αντίστοιχες λιποθυμίες μαθητών στα σχολεία, λόγω της οικονομικής κρίσις ( άραγε, μετά τις εκλογές και το σχηματισμό της ΣΥΡΙΖΑΛΕΛ κυβέρνησης σταμάτησαν οι αυτοκτονίες και λιποθυμίες γιατί δεν υπάρχει πλέον οικονομική κρίση ή η ΣΥΡΙΖΑΛΕΛ κυβέρνηση λειτουργεί ως ισχυρό αντικαταθλιπτικό χάπι 😉 Ακόμη δε, ως υπουργός Εθνικής Άμυνας διαβεβαίωσε το Ελληνικό Λαό, παρουσία του πρωθυπουργού, ότι ο στρατός εγγυάται την ασφάλεια στο εσωτερικό του κράτους ( και έτσι θα φύγει ήσυχος από τη ζωή ο Πατακός αφού οι ιδέες του εκφράζονται από υπουργό της πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης).
Σχηματίστηκε η επαναστατική κυβέρνηση, ζώστηκε τα φυσεκλίκια και άρχισε τη «σκληρή διαπραγμάτευση» με τους εταίρους, παριστάνοντας ότι κάτι θέλει να κάνει, που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι, γιατί ξέρει μόνο τι δεν θέλει να κάνει, απαιτώντας από τους δανειστές να μας δώσουν τα λεφτά που δεν θέλαμε, αλλά τώρα τα θέλουμε, χωρίς όμως να μας βάλουνε και όρους, πλην όμως, αυτοί αντιδρούν και λένε ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν να δανείζουν άλλο χωρίς να ελέγχουν το τι τα κάνουμε τα λεφτά και μας υποδεικνύουν τα λάθη που δεν θέλουμε να διορθώσουμε. Για τη συμπεριφορά τους αυτή εμείς τους θεωρούμε “εχθρούς” με τους οποίους “είμαστε σε πόλεμο”, που “μας βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό”, που “σφίγγουν τη θηλιά “. Έτσι καταφέραμε να έχουμε απέναντί μας όλες τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης, ακόμα και την Κύπρο και το Μάρτιν Σουλτς να λέει : «Δεν είναι δυνατόν να έχουν συνέχεια άδικο οι 18 χώρες και πάντα δίκιο να έχει η μία ίδια χώρα », για να θυμηθούμε έτσι το γνωστό ανέκδοτο με τον τρελό που οδηγεί ανάποδα στο αντίθετο ρεύμα και φέρνει πανικό στους οδηγούς που προσπαθούν να τον αποφύγουν, ενώ στο ραδιόφωνο μεταδίδεται αγωνιωδώς η είδηση «Ένας τρελός οδηγεί στην αντίθετη λωρίδα και σπέρνει τον πανικό στον αυτοκινητόδρομο». «Τι ένας;», μονολογεί τότε ο τρελός, «Εγώ εδώ και πολύ ώρα έχω διασταυρωθεί με εκατοντάδες τέτοιους τρελούς!»…
Επειδή η πολιτική διαδρομή της κυβέρνησης συνεχίζεται και παρά τον περιορισμένο σχολιασμό των παραπάνω γεγονότων δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν όλα τα υπόλοιπα συμβαίνοντα σε ένα άρθρο, η αναδρομή θα συνεχισθεί στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας με αναφορά στον τρόπο των διαπραγματεύσεων, στο δημοψήφισμα με τους ναιναίκιδες και οχίκιδες που έγιναν ναιναίκιδες και στην υπογραφή του ακατανόμαστου μνημονίου.
Εις το επανιδείν λοιπόν !
ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
Επ. δικηγόρος 20/7/2015