Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η ανθρωπιά, η αγάπη, η αλήθεια, το δίκαιο και η επιείκεια είναι τα λουλούδια, που φυτρώνουν ΜΟΝΟ σε περιβάλλον σταθερότητας και σιγουριάς για το σήμερα και το αύριο.
Όταν χαθεί αυτή η σιγουριά, τότε όλα αυτά τα «λουλούδια του καλού» μαραίνονται και καταπατούνται! Δυστυχώς στην πατρίδα μας ζούμε σε ένα τέτοιο περιβάλλον, που μας κάνει να νιώθουμε ανασφάλεια. Η βία είναι επόμενο να φέρει το φόβο και τον πανικό στους πολίτες. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να παραλύει η λογική και να φιμώνεται η συνείδηση των πολιτών, οπότε το επόμενο βήμα είναι η αυτοδικία. Όμως τότε θα γίνουμε πιο φτωχοί, ακόμα πιο βάρβαροι και απολίτιστοι. Ναι, απολίτιστοι, αφού πολιτισμός είναι η επικράτηση της λογικής πάνω στα ένστικτα, του διαλόγου επί του μονολόγου και του δικαίου επί της δύναμης των ισχυρών.
Τα φωτεινά πνεύματα της ανθρωπότητας προσπάθησαν, χιλιάδες χρόνια να στεριώσουν τη λογική και το δίκιο πάνω στη Γη. Ο Αριστοτέλης έλεγε: «Ο άνθρωπος που χωρίζεται από το δίκαιο και από την ηθική, γίνεται πιο άγριος από τα ζώα». Σήμερα λοιπόν και στην πόλη μας έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα. Κλοπές, ληστείες, εκβιασμοί, συμβαίνουν σε μεγάλη συχνότητα. Φτάσαμε δηλαδή να κλειδωνόμαστε στα σπίτια μας, να βάζουμε συναγερμούς και να φοβόμαστε. Περισσότερο φοβούνται οι ηλικιωμένοι γιατί σε αυτούς επιτίθενται συνήθως οι θρασύδειλοι ληστές και ζούνε μέρες ανασφάλειας και νύχτες φόβου.
Με αφορμή τη σύλληψη στα Μέγαρα συμμορίας ληστών, μου έλεγε ένας ηλικιωμένος φίλος μου:
«Πριν από μερικές δεκαετίες, που κοιμόμαστε στα Μέγαρα τα καλοκαίρια με ξεκλείδωτες πόρτες και ανοιχτά παράθυρα, ποιος να πίστευε ότι σήμερα θα φοβόμαστε τους ανθρώπους περισσότερο από τα άγρια θηρία!» Με αυτό που μου είπε ο φίλος θυμήθηκα το εξής :
Σε ένα ζωολογικό κήπο, που υπάρχουν άγρια θηρία σε κλουβιά, υπάρχει και ένα στο τέλος, που αντί για ζώο, έχει ένα μεγάλο καθρέφτη και μια πινακίδα, που γράφει «το πιο άγριο θηρίο». Έτσι κάθε επισκέπτης, βλέπει στον καθρέφτη τον εαυτό του !
Οι Μεγαρείς είχαν καταφέρει, από πολλούς αιώνες, να ενσωματώσουν και να βιώνουν καθημερινά στο τρόπο ζωής τους,διαχρονικές αξίες. Οι αγροτικές τους ασχολίες και τα έθιμά τους, στήριζαν δηλαδή τις διαχρονικές αυτές αξίες. Η κοινωνία ήταν αυστηρή τότε των Μεγάρων και όχι όπως τώρα που έγινε ανεκτική και σχεδόν αδιάφορη .
Η κρίση σήμερα η οικονομική είναι αποτέλεσμα της κρίσης θεσμών και των διαχρονικών αξιών της κοινωνίας μας. Οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, είναι όπως και ΕΜΕΙΣ. Είχαμε και έχουμε πολιτικούς που μας αξίζουν. Το παραμύθι ότι οι πολιτικοί είναι οι σκάρτοι, ενώ ΕΜΕΙΣ που τους ψηφίζουμε είμαστε καλοί, πρέπει να σταματήσει. Όλοι λένε ότι πρέπει να αλλάξουμε προς το καλύτερο, αλλά όχι εμείς, οι άλλοι!
Όμως ευτυχώς υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ, διότι εμείς οι Έλληνες έχουμε φιλότιμο και λεβεντιά. Αρκεί να βρεθούν ηγέτες να μας παρακινήσουν.
Ο Ελληνισμός θα ξαναβρεί το δρόμο του, αυτό διδάσκει και η Ιστορία.