Τρεις εβδομάδες έχουν περάσει από τότε που οι «κιτρινόμαυροι» ξεκίνησαν τις επίσημες υποχρεώσεις τους την φετινή χρονιά. Ο απολογισμός είναι δύο ήττες στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής και ένας αποκλεισμός στα πέναλτι στο Κύπελλο απ’ την Δόξα Νέας Μανωλάδας.
Αποτελέσματα που φαίνεται απογοήτευσαν κάποιους, οι οποίοι όμως δεν βλέπουν το δάσος, αλλά το δέντρο. Στόχος της φετινής ομάδας, βάσει αυτών που πρεσβεύει το νέο Δ.Σ. του Ερασιτέχνη, είναι ν’ αποκτήσει υγεία, να μπουν γερές βάσεις, να οργανωθεί εκ νέου η ακαδημία του συλλόγου και ν’ ακολουθηθεί ένας προγραμματισμός ο οποίος θ’ αποφέρει «καρπούς» τα επόμενα χρόνια.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως το αγωνιστικό κομμάτι στην Γ’ Εθνική περνά σε δεύτερη μοίρα, ωστόσο, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα πρώτος στόχος των παραγόντων του συλλόγου είναι να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός που θα βοηθήσει τον Βύζαντα να μην δαπανά κάθε χρόνο σημαντικά ποσά για την στελέχωση του ρόστερ. Ακόμη κι αν η ομάδα βρεθεί σε κατώτερη κατηγορία.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς διαβάσατε την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Γενικού Γραμματέα του συλλόγου, Άρη Γεωργίου, που δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη στην έντυπη «Ε» τις προηγούμενες εβδομάδες. Ο συγκεκριμένος παράγοντας πέρασε κατά τη γνώμη μου προς τα έξω τα σωστά μηνύματα. Έθεσε την σωτηρία του Βύζαντα σε σωστές βάσεις και προσωπικά μου μετέδωσε ένα όραμα που μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ελπίδα που είχε πολλά χρόνια να μεταδώσει κάποιος για τον Βύζαντα. Έστω κι αν χαρακτηριστεί «ρομαντικός», είναι όμως απόλυτα ρεαλιστής, καθώς ο χώρος του ποδοσφαίρου – λόγω και της οικονομικής κρίσης – έχει αλλάξει πολύ.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει πλέον η… κότα με τα «χρυσά αυγά» που θα «γεννά» λεφτά κάθε λίγο και λιγάκι, η προσπάθεια που μπορεί ν’ αποφέρει καρπούς με σωστό οργανόγραμμα είναι η συλλογική. Αν όλοι οι παράγοντες του Βύζαντα έχουν τον ίδιο στόχο, τις ανάλογες αντιλήψεις και παράλληλα την επιμονή και υπομονή που χρειάζεται, τότε η ομάδα θα μπει στον σωστό δρόμο και δεν θα περιμένει αμφιλεγόμενους «Σωτήρες» που την οδήγησαν στην καταστροφή τις προηγούμενες χρονιές. Επίσης, θ’ αποτελέσει πόλο έλξης για επιχειρηματίες της περιοχής που θα ήθελαν να συνεισφέρουν, αλλά παρουσιάζονται διστακτικοί λόγω του πρότερου, ζοφερού παρελθόντος.
Αυτό το κλίμα, λοιπόν, διαταράχθηκε κάπως τις προηγούμενες ημέρες με την αποχώρηση του Λεωνίδα Νικολάου, ο οποίος μάλιστα κατηγόρησε μέλη του συμβουλίου πως με τη λογική τους οδηγούν τον Βύζαντα στις τοπικές κατηγορίες. Κάτι που δεν έπρεπε να γίνει σ’ αυτή την κρίσιμη χρονικά καμπή του Βύζαντα, γιατί πολύ απλά δεν περισσεύει κανείς. Δεν μπορώ ν’ αντιληφθώ πλήρως, ποιοι ήταν οι λόγοι της αποχώρησης του Γενικού Αρχηγού των «κιτρινόμαυρων» απ’ το Δ.Σ. του Ερασιτέχνη, ωστόσο, σέβομαι την απόφαση του και πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, η επιλογή βαραίνει αυτόν που την παίρνει.
Το μεγάλο λάθος των υπόλοιπων παραγόντων θα είναι, ν’ ασχοληθούν περισσότερο απ’ ότι πρέπει με την αποχώρηση ενός μέλους. Κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν θα πρέπει να αποκλίνουν στιγμή απ’ την αρχικό τους στόχο, που είναι αφενός η αγωνιστική σωτηρία της ομάδας (παραμονή στην Γ’ Εθνική) και αφετέρου η δημιουργία δομών για το μέλλον, που θ’ ανοίξουν στους «κιτρινόμαυρους» μια άλλη προοπτική.
Μόνο με συλλογική προσπάθεια και «θυσία», οικονομική και ηθική, ο σύλλογος αυτός θα ορθοποδήσει και θα παραμείνει ζωντανός. Θα πρέπει όλοι οι σύμβουλοι να λειτουργήσουν σαν μια «γροθιά», ν’ αφήσουν έξω απ’ την ομάδα τις μικροδιαφορές που πιθανόν να υπάρχουν ή να προκύψουν στο μέλλον και παράλληλα να προσπαθήσουν με όλο τους το «είναι» να διαφυλάξουν ότι με κόπο άρχισαν να «χτίζουν» τους δύο προηγούμενες μήνες.
Αλλιώς, γνωρίζουν και οι ίδιοι, πως θα έχουν αφήνει μια «χρυσή» ευκαιρία επανεκκίνησης του συλλόγου να πάρει χαμένη…
Υ.Γ.: «Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πάντα», αναφέρει ο θυμόσοφος λαός και πόσο δίκιο έχει. Για να πετύχει το εγχείρημα των μελών του Ερασιτέχνη Βύζαντα, θα πρέπει οι νεόκοποι παράγοντες των «κιτρινόμαυρων» ν’ αντιληφθούν και να προβλέψουν ποιοι είναι αυτοί που εμπλέκονται σ’ αυτό με ανιδιοτέλεια και πίστη στο όραμα και ποιοι συμμετέχουν στην προσπάθεια, λόγω προσωπικών φιλοδοξιών και ματαιοδοξίας. Παράγοντες που συνδύασαν το όνομα τους με τις άσχημες εποχές του συλλόγου προσφάτως, δεν θα πρέπει να περνούν ούτε απ’ έξω απ’ το γήπεδο, πόσο μάλλον να έχουν λόγο στις αποφάσεις…
του Αποστόλη Πάνου