Ο Τίτος Πατρίκιος προλόγισε και ο Μηνάς Βιντιάδης μίλησε για το βιβλίο του, σε μια εκδήλωση της Λέσχης Ανάγνωσης της Δημ. Βιβλιοθήκης
«Τηγανίζουν πατάτες στον Άρη;»… Η ερώτηση αυτή που θα μπορούσε να θυμίζει παραμύθι, παιδικό βιβλίο, παιδική απορία, ήταν η αφορμή για μια συγκέντρωση που προσέλκυσε το ενδιαφέρον αναγνωστών και ακόμη συγγραφέων, από τη Λέσχη Ανάγνωσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Μεγάρων την περασμένη Κυριακή.
Το βιβλίο του Μηνά Βιντιάδη υπό τον παραπάνω ευρηματικό τίτλο προλόγισε ο συγγραφέας Τίτος Πατρίκιος και ακολούθησε αφιέρωμα από τα μέλη της Λέσχης, με αποσπάσματα του βιβλίου, «μπλεγμένα» με τραγούδια από τον Άκη Κακαγή.
Βρισκόμαστε στο Σεπτέμβριο του 2025. Η 45χρονη Ανδρομέδα, που τη φώναζαν Ανδριανή και λατρεύει την αστρονομία, ζει σε ένα ελληνικό νησί μια ζωή που τα έχει σχεδόν όλα αλλά νοιώθει ότι δεν ζει τίποτα δικό της. Ο σύζυγός της Ιάκωβος είναι επιτυχημένος δικηγόρος που βάζει πάνω απ’ όλα την καριέρα του. Τα παιδιά της, Κωνσταντίνος και Κατερίνα είναι η ευτυχία της, αλλά δεν της αρκεί να καμαρώνουν ότι φτιάχνει τις πιο λαχταριστές πατάτες στο οικογενειακό τραπέζι. Το όνειρό της ήταν να γίνει δασκάλα, αλλά παρέμεινε όνειρο, γιατί πρώτα ήταν η επαγγελματική άνοδος του συζύγου. Στα αναπάντεχα κερδίζει ένα τουριστικό ταξίδι στο πλανήτη Άρη , οργανωμένο από τη ΝΑΣΑ , δώρο του αγαπημένου της θείου Λέοντα, καθηγητή Αστροφυσικής, που πεθαίνει στην Αμερική. Πάντα δακρύζει στο όνομά του, γιατί όταν ήταν μικρή, εκείνος την μύησε στα μυστικά του διαστήματος και στην απόλαυση της ενατένισης του σύμπαντος. Ο άνδρας της ενοχλείται σφόδρα διότι , μαζί με την εκπαίδευση και τις εν γένει προετοιμασίες, το ταξίδι θα διαρκέσει περίπου δύο χρόνια και που θα βρίσκει αποκούμπι τα βράδια που γυρίζει κατάκοπος από τις πολύωρες μάχες στα δικαστήρια; Που θα βρει… πατάτες τόσο όμορφα τηγανισμένες στο καυτερό λάδι; Το γυαλί σπάει μια νύχτα σε ένα φιλικό τους σπίτι στην Τήνο όταν εκείνος, μετά από το βαρύ δείπνο, δεν διστάζει να τη βιάσει.
Αυτό ήταν… Αποφασίζει να αποτολμήσει το διαστημικό ταξίδι εγκαταλείποντας τη Γη του άντρα της. Ο καριερίστας σύζυγος διαδίδει στη μικρή κοινωνία ότι φεύγει στην Αμερική για λόγους υγείας. Εκείνη τα αφήνει όλα και σε λίγες ώρες – παρότι φοβάται τα αεροπλάνα- βρίσκεται στη Μόσχα και από εκεί στη διαστημική πόλη του Μπαϊκονούρ, όπου ρώσοι και αμερικανοί οργανώνουν την πτήση με συμμετοχή αστροναυτών αλλά και πολιτών που ρισκάρουν τη ζωή τους για να πατήσουν στον Κόκκινο Πλανήτη, εκεί όπου η μέρα έχει 25 ώρες – ταξιδεύοντας μήνες ανάμεσα σε 200 δισεκατομμύρια αστέρια. Στο κέντρο εκπαίδευσης γνωρίζεται με άλλους 5 εθελοντές από όλες της ηπείρους. Και εκεί αφήνεται στη Θεά Τύχη.
Αυτή η νέα της ζωή βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με την ευτέλεια της προηγούμενης. Θυμάται το παρελθόν και η σύγκριση την γεμίζει οργή. Η εκτόξευση γίνεται από το πρώην σοβιετικό κοσμοδρόμιο με συντονισμό από το Χιούστον. Το ζευγάρι ζει τον έρωτα ανάμεσα σε γνωστούς και άγνωστους πλανήτες με το Αλεξάντερ να τη γεμίζει γνώσεις από τον αχανή κόσμο της αστροφυσικής…
Τι είπε ο συγγραφέας για το βιβλίο του
Ο έμπειρος δημοσιογράφος και συγγραφέας γεννήθηκε το 1957 στο Πορτ Σάιντ της Αιγύπτου, μεγάλωσε στην Κάσο προτού εγκατασταθεί στην Αθήνα. Σύμφωνα με πολλούς κριτικούς «Κατέχει την τέχνη της αλάφρυνσης της γραφής προκειμένου να μιλήσει για τα βαριά και ασήκωτα υπαρξιακά άχθη».
Ο Μηνάς Βιντιάδης μίλησε για το πώς έγραψε το βιβλίο, πώς εμπνεύσθηκε το πρώτο του διήγημα.
«Τα καθοριστικά στοιχεία ήταν η Κάσος, ένα νησί στην άκρη του χάρτη, ένα από τα πιο ιστορικά νησιά της Ελλάδας, με τον πλέον έναστρο ουρανό της χώρας, ακόμα ένα βιβλίο του Ιουλίου Βερν, το πρώτο εξωσχολικό βιβλίο που διάβασε ο συγγραφέας σε ηλικία 10 ετών.
Μιλά για μια γυναίκα τελείως αντίθετη από τον συγγραφέα, δε δούλεψε, δεν ξέφυγε από τα στενά όρια της πόλης. Κάτι από την ηρωίδα και τις τηγανιτές πατάτες εμπνεύσθηκα από τη μητέρα μου, την οποία έχασα πολύ νωρίς. Η μητέρα μου δεν είχε ταξιδέψει αρκετά, είχε όμως μια φοβερή ευλάβεια όταν μαγείρευε με αποκορύφωμα τις τηγανιτές πατάτες. Ήταν το ιδανικό πιάτο που δημιουργούσε, απλό και το πιο δύσκολο φαγητό για να το πετύχεις. Η μητέρα μου ήταν ένας μέρος της έμπνευσης. Ήθελα να γράψω για μια γυναίκα που δεν ήταν επιτυχημένη καριερίστα, αλλά της δόθηκε ένα μεγάλο δώρο, ένα ταξίδι στον Άρη.
Όλοι μέσα στον μικρόκοσμό μας φτιάχνουμε έναν προορισμό που μπορεί να είναι η διπλανή πόρτα.
Οι μεγάλες αλήθειες είναι πολύ κοντά μας».