Καθώς έχει ανοίξει η συζήτηση και αναμένονται εξελίξεις μετά την συνάντηση της Πέμπτης, για το ενδεχόμενο εξορύξεων βωξίτη στη Μεγαρίδα, ειδικοί, επιστήμονες και εκπρόσωποι πολιτικών φορέων, τοποθετούνται σχετικά.
Ο Χρήστος Γ. Σκλαβούνος, Πολιτικός Μηχανικός, Msc. in Structural engineering, αναπτύσσει λόγους περιβαλλοντικούς, εδαφολογικούς, οικονομικούς και, τέλος, ηθικούς, για τους οποίους δεν θα πρέπει να γίνει η δραστηριότητα αυτή στην περιοχή μας. Ακολουθεί το κείμενο της εισήγησής του προς την Διεπιστημονική επιτροπή για τη διερεύνηση των επιπτώσεων από το ενδεχόμενο λειτουργίας ορυχείου βωξίτη στη περιοχή των Μεγάρων.
«Εξ αρχής τάσσομαι αναφανδόν κατά της αδειοδότησης των ερευνητικών εργασιών της εταιρείας ΔΕΛΦΟΙ – ΔΙΣΤΟΜΟΝ ΑΜΕ, ούτως ώστε να μην υπάρξει καν η έννοια της δημιουργίας του ορυχείου στην περιοχή μας, για τους εξής λόγους:
α. Λόγοι περιβαλλοντικοί:
- Η προς διερεύνηση περιοχή και πιθανή θέση του ορυχείου, ευρισκόμενη στη Νότια και Ανατολική πλευρά των Γερανείων, είναι ορατή από κάθε σημείο της πόλης και του θαλασσίου μετώπου.
- Δεν διασφαλίζεται η μη διατάραξη της υδρογεωλογικής ισορροπίας της περιοχής μας αφού το νερό αποτελεί το σημαντικότερο οικονομικό στοιχείο της πόλης μας μέσω παραγωγής λαχανοκηπευτικών προϊόντων που απασχολεί τουλάχιστον 1500 ανθρώπους σε όλους τους τομείς, και προμηθεύει το μεγαλύτερο καταναλωτικό κοινό της χώρας με ποιοτικά και φθηνά προϊόντα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι έχει εγκριθεί μελέτη για τον εμπλουτισμό του φθίνοντος υδροφόρου ορίζοντα για την συνέχιση των παραπάνω δραστηριοτήτων σε έγκριτους καθηγητές – μελετητές του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
- Μη αναστρέψιμες επεμβάσεις στα όμορφα δάση μας (παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις) που σηματοδοτούνται από τη μεταμφίεση του κέρδους του επιχειρηματία σε «Μεγάλο Εθνικό και τοπικό όφελος», παρακάμπτοντας έτσι βασικά Συνταγματικά άρθρα και δικαιώματα για επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας σ’ αυτά, ακόμα και σε χαρακτηρισμένες δασικές περιοχές ως Natura.
β. Λόγοι εδαφολογικοί:
- Οι μέθοδοι εξόρυξης του κοιτάσματος βωξίτη εξαρτάται άμεσα από την υψομετρική χωροθέτησή του και φυσικά το κόστος.
Όποια μέθοδος κι αν χρησιμοποιηθεί, οι επιπτώσεις στο έδαφος είναι δραματικές και μη αναστρέψιμες.
Σημειώνεται, ότι η διατάραξη του υποκείμενου στρώματος εδάφους και η επιβολή νέων φορτίσεων επ’ αυτού δια της επίστρωσης των άχρηστων αδρανών που ονομάζονται «στείρα», σίγουρα επιφέρει στατική ανισορροπία.
Συνεπώς, το φαινόμενο της καθίζησης του εδάφους, όταν οι εξορύξεις γίνονται υπόγεια, είναι γνωστό και προφανώς δημιουργεί μιαν επιφάνεια άχρηστη και επικίνδυνη για οποιαδήποτε μελλοντική χρήσης.
Όταν δε η περιοχή έχει και κτίσματα, αυτά καθίστανται επισφαλή, όπως συνέβη στο χωριό «Στρατονίκη» της Χαλκιδικής και αλλού.
Πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι για να βγει 1 τόνος αλουμινίου, εξορύσσονται 4-5 τόνοι βωξίτη (ανάλογα με την περιεκτικότητά του) και περίπου 8-10 τόνοι λοιπών λιθοσωμάτων (συνήθως ασβεστόλιθοι).
Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι για 1 τόνο Αλουμινίου εξορύσσονται 12-15 τόνοι εδάφους.
Αν η εξόρυξη γίνεται επιφανειακά, εκτός της ολικής καταστροφής της χλωρίδας και της πανίδας, η χρονικά εξαρτώμενη καταστροφή ακούει στο όνομα των μελλοντικών κατολισθήσεων, όπως συνέβη πρόσφατα στο λιγνιτωρυχείο του Αμυνταίου.
(Επί τη ευκαιρία, καλό θα ήταν να ρίχναμε και μια ματιά σε κάποιες φωτογραφίες από τη συγκεκριμένη περιοχή, όπως και από άλλες περιοχές σαν το Μαντούδι φερ’ ειπείν, στην Εύβοια). Αυτό θα μας έδινε μια καλή εικόνα της πόλης μας μετά από 20-30 χρόνια.
Καταγράφεται λοιπόν το γεγονός, ότι οι κατολισθήσεις στα ορυχεία είναι σύνηθες φαινόμενο, και εδαφολογικά εξαρτάται από την κλίση του πρανούς εκσκαφής, τις υδραυλικές πιέσεις (υδροστατική πίεση μετά από βροχές), την έλλειψη στήριξης του πρανούς (λόγω προχειρότητας κατασκευής), την απόθεση διαφορετικής εδαφικής σύστασης τμημάτων εντός αυτού, ή την ενεργοποίηση παρακειμένων σεισμικών ρηγμάτων.
Φυσικά τέτοιες ολισθήσεις δημιουργούν εφιαλτικές καταστροφές, βιβλικές θα έλεγα, και προπάντων, μη αναστρέψιμες.
γ. Λόγοι οικονομικοί:
- Η προς εκμετάλλευση περιοχή θα προσεγγίσει τα 50.000 στρέμματα δηλαδή, πενήντα εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα. Αν θεωρήσει κανείς ότι περίπου το ένα τρίτο αυτής της επιφάνειας είναι εκτός δασών, συνεπώς οικοδομήσιμη, αυτό συνεπάγεται ότι μπορεί αυτή η έκταση να παραγάγει κοντά στα 600.000 τετραγωνικά μέτρα κατοικίας, (των υπογείων μη υπολογισμένων).
Πρώτον, αυτό στερεί την πόλη από περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ (1 Δις) από πιθανή παραγωγή κατοικίας, ή άλλων χρήσεων η δε δεσμευθείσα περιοχή των 50.000 στρεμμάτων, θα απαλλοτριωθεί με ευτελές αντίτιμο, μιας και η αξία της θα έχει πέσει στο υποδεκαπλάσιο.
Δεν γίνεται εδώ, καμιά αναφορά στην υποβάθμιση των ακτών μας μιας και θα πρέπει από κάποιο θαλάσσιο μέτωπο να γίνει η μεταφορά του ορυκτού, συνεπώς, κάπου θα πρέπει να δημιουργηθεί λιμάνι.
Εδώ πάλι, θα παρακαλούσα να βλέπαμε μια φωτογραφία της θέσης φόρτωσης βωξίτη στην Ιτέα, για να πάρουμε μιαν εικόνα.
δ. Λόγοι ηθικοί:
- Θα πρέπει να γνωρίζει η πολιτεία, ότι λόγο στον τρόπο ανάπτυξης μιας περιοχής έχει ο κυρίαρχος λαός και όχι τα οικονομικά συμφέροντα μιας ολιγαρχίας.
Εμείς, εδώ στα Μέγαρα, έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα οραματικού σχεδιασμού, μια ομάδα πού, αφού αφουγκράζεται τα θέλω του κόσμου και ιδίως των νέων, σχεδιάζει το πώς θα θέλαμε να βλέπαμε την πόλη μας μετά από 20-30 χρόνια από τώρα.
Δεν είναι δυνατόν, επειδή βρισκόμαστε στη Δυτική πλευρά της Αττικής, με μια φύση πράγματι θείο δώρο, να σκεπτόμαστε την περιοχή μας καταστρεμμένη, επειδή κάποιοι όχι και τόσο ηθικοί νόμοι που έχουν γίνει για τη προστασία των ολίγων και όχι των πολλών, κάποιοι νόμοι που πιθανόν να μη διαθέτουν συνταγματικό έρεισμα, να μας κατατάσσουν στη κατηγορία παιδιών ή μιας κοινωνίας κατώτερων θεών.
Επιθυμούμε η πόλη μας να αναπτυχθεί με άλλο τρόπο, χρησιμοποιώντας τα στρατηγικά μας πλεονεκτήματα, για την οικονομική μας ευμάρεια μια πόλη που από την αρχαιότητα διακρίνετο για τον πλούτο της, για τα επιτεύγματά
της και για το μεγαλείο της.
Οι σημερινοί κάτοικοι, οφείλουμε να υπερασπιστούμε το ένδοξο παρελθόν μας και εί δυνατόν να το ξεπεράσουμε».