[quote]Λιμάνι στα Μέγαρα, προοπτική που χρειάζεται να αναλυθεί εις βάθος πριν εξαχθούν τα όποια συμπεράσματα[/quote]
Έπειτα από την πρόσφατη συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο για το ενδεχόμενο δημιουργίας εμπορικού λιμανιού στην πόλη των Μεγάρων, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις που είχα από καιρό επ’ αυτού. Σκέψεις που αφορούν τον προσανατολισμό στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής των Μεγάρων.
Βλέποντας τις αντιδράσεις και κυρίως τον τρόπο που αυτές εκφράζονται, πολύ φοβάμαι πως θα έχουμε άλλο ένα κεφάλαιο στο βιβλίο των αποτυχιών του τόπου.
Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) μεταξύ άλλων, πρότεινε και τη μεταφορά της ακτοπλοΐας και της κρουαζιέρας από τον Πειραιά στο Λαύριο και την επέκταση του εμπορικού τμήματος του λιμανιού του Πειραιά στα Μέγαρα.
Θεωρώ σκόπιμο και ωφέλιμο, έστω και στο «και πέντε», η κοινωνία των Μεγάρων και της Νέας Περάμου, αντί να αντιδράει εντός ελαχίστων λεπτών με καθολική άρνηση της πρότασης και αντεπιχειρήματα επιπέδου συνθημάτων πορείας, να αναζητήσει εις βάθος τα οφέλη, τις προοπτικές, αλλά και τις επιπτώσεις αυτής κι έπειτα να εξάγει τα συμπεράσματά της.
Να συζητήσουμε για το πού οδεύουμε ως πόλη, έχοντας πάντα κατά νου και ποιες είναι οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί τριγύρω μας.
Σίγουρα θα ήταν καταστροφικό για τα Μέγαρα να δημιουργηθεί ένα λιμάνι όπου μοναδικός γνώμονας για τον σχεδιασμό του θα ήταν το κέρδος όλων των εμπλεκόμενων μερών πλην του δήμου και των πολιτών του. Μία επένδυση όπου ο δήμος θα είναι απών από κάθε σχεδιασμό.
Δεν γνωρίζω όμως πόσο καταστροφικό θα ήταν να συγκροτήσει ο δήμος ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης γύρω από ένα τέτοιο λιμάνι. Σίγουρα τα συμφέροντα ορισμένων ομάδων πολιτών θα θιγούν.
Αν όμως αποδειχθεί η βέλτιστη προοπτική για την πλειοψηφία, οφείλουμε να βρούμε μία λύση με αυτούς και να προχωρήσουμε. Να εξετάσουμε αν η Βαρέα έχει κάποιο ισχυρότατο στρατηγικό πλεονέκτημα υπεροχής έναντι κοντινών στην Αθήνα τουριστικών προορισμών. Αν όχι, να δούμε αν θα μας συνέφερε περισσότερο, να καταστήσουμε το νότιο τμήμα της πόλης ένα διεθνές διαμετακομιστικό κέντρο εμπορευμάτων. Ένα κέντρο, όπου παράλληλα με το λιμάνι, θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε και επενδύσεις σε όλους τους τομείς που θα μπορούσαν να το συνοδεύσουν. Επενδύσεις για νέες κατοικίες και άνθηση του real estate, επενδύσεις για νέες υποδομές στις μεταφορές. Προσέλκυση εργατικού δυναμικού αλλά και υψηλόβαθμων στελεχών. Κεντρικά γραφεία πολυεθνικών ναυτιλιακών εταιριών. Επιπροσθέτως, θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια για την προσέλκυση ενός τουλάχιστον πανεπιστημίου του εξωτερικού στην πόλη μας. Θα ήταν μια ευκαιρία να γίνουμε περιφερειακό κέντρο υψηλής ποιότητας εκπαίδευσης σε τομείς όπως η ναυτιλία, τα logistics, η χρηματοοικονομική και η διοίκηση.
Η μεσαία τάξη της Κίνας αναπτύσσεται ραγδαία και η ανάγκη της δημιουργίας ενός νέου τέτοιου κέντρου όπου η Ευρώπη, όχι μόνο θα δέχεται προϊόντα από την Κίνα, αλλά θα την τροφοδοτεί κιόλας, είναι επιτακτική.
Η μεταποίηση στην ευρύτερη περιοχή θα μπορούσε να ήταν ένας ακόμη μοχλός ανάπτυξης και απασχόλησης της τοπικής κοινωνίας.
Εκμεταλλευόμενοι το στρατηγικό πλεονέκτημα του νοτίου τμήματος της πόλης, που έχει μεγάλο βάθος στη θάλασσα, ιδανικό για την παραπάνω περίπτωση, και βρίσκεται τόσο κοντά στο έτερο μεγάλο λιμάνι του Πειραιά, θα μπορούσαμε παράλληλα έχοντας τον απαιτούμενο πλούτο πλέον να καταστήσουμε σημαντικό πόλο έλξης τουρισμού το βόρειο τμήμα, το Αλεποχώρι. Μία περιοχή με απαράμιλλο κάλλος όπου είναι τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά από τις πόλεις και το αστικό τοπίο.
Τα προαναφερθέντα μπορεί να φαίνονται ουτοπικά και πολύ μακρινά από τη μεγαρική πραγματικότητα, αλλά περιοχές με όραμα και σχέδιο τα έχουν ήδη επιτύχει ξεκινώντας από πολύ χειρότερη κατάσταση σε σχέση με τη δική μας.
Από την άλλη, το σχέδιο ανάπτυξης που αναφέρω παραπάνω θα μπορούσε να ήταν και εντελώς διαφορετικό. Να στρεφόταν στην ανάδειξη της Βαρέας ως την καλύτερη κοντινή παραλία δυτικά της Αθήνας και της Πάχης ως ιδανικό προορισμό που θυμίζει γραφικό λιμανάκι νησιού και έχει να δώσει στους επισκέπτες όλα τα ποιοτικά προϊόντα που γνωρίζουμε. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ όσον αφορά τη συγκεκριμένη προοπτική, καθώς ως ένα βαθμό όλοι μας θεωρώ πως τα έχουμε συζητήσει και υπάρχουν όμορφες ιδέες. Μέχρι στιγμής όμως -και για δεκαετίες τώρα- όλες οι ιδέες δεν έχουν εξελιχθεί σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο.
Προσωπικά, αν και συγκλίνω προς την πρόταση της δημιουργίας λιμανιού υπό τους όρους που εμείς θα θέσουμε, δεν είμαι σίγουρος ως προς το πιο από τα δύο παραπάνω σχέδια θα προτιμούσα. Δεν έχω όλα τα δεδομένα για να καταλήξω σε μία απόφαση. Γνωρίζω όμως πως είναι επιτακτική ανάγκη να καταστρωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, να έχουμε μία πυξίδα για να ξέρουμε που βαδίζουμε ως πόλη. Να προσλάβει η διοίκηση ειδικούς συμβούλους -και να μην τους ειρωνεύεται- που θα μας παρουσιάσουν τεχνοοικονομικές και όχι μόνο μελέτες στρατηγικής ανάπτυξης. Να λάβουμε όλα τα δεδομένα και να τα επεξεργαστούμε. Να θωρακίσουμε με ένα τέτοιο σχέδιο την πόλη, έναντι κάθε επόμενης πρότασης που θα γίνεται και θα είναι αντίθετή του και όλες οι ενέργειες των διοικούντων να έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση αυτού του σχεδίου.
Ένας τόπος που δεν ξέρει ούτε ο ίδιος που θέλει να πάει και αν έχει τις δυνάμεις να φτάσει εκεί που ονειρεύεται, είναι καταδικασμένος να τον σέρνουν άλλοι ώστε να εξυπηρετήσει τις χειρότερες των αναγκών τους.
Πάντα θα υπάρχουν λιμάνια σαν του Αμβούργου στη Γερμανία ή του Ρότερνταμ στην Ολλανδία και κοινωνίες που τα υποστηρίζουν και υποστηρίζονται απ’ αυτά.
Θα υπάρχουν όμως και άλλα, σαν αυτό στο Καράτσι του Πακιστάν και κάμποσα στην υποσαχάρια Αφρική, όπου οι συνθήκες είναι σχεδόν ακατάλληλες για το ανθρώπινο είδος.
Πάντα θα υπάρχουν τουριστικά μέρη που θα εκμεταλλεύονται στο έπακρο τις ομορφιές και τις δυνατότητες του τόπου τους με όλα τα σύγχρονα και μη μέσα. Απ’ την άλλη, θα υπάρχουν και άλλα μέρη, που θα θεωρούν τεράστιο επίτευγμα την τοποθέτηση δύο καντινών παραλιακά και την θεσμοθέτηση, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου στα μέσα του καλοκαιριού, της παραλιακής τους οδούς ως ένα τεράστιο άναρχο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων και όχι μόνο.
Τα Μέγαρα εξ όσων γνωρίζω ήταν ανέκαθεν στις δεύτερες κατηγορίες των παραπάνω παραδειγμάτων. Για το γεγονός αυτό, δεν μας φταίει κανένας ξένος, κανένας «από πάνω», τίποτα «για εμάς χωρίς εμάς», αλλά φταίμε εμείς και μόνο εμείς.
Οφείλουν τόσο οι διοικούντες, όσο και οι πολίτες, να προλαμβάνουν τέτοιες καταστάσεις και να βάζουν στο επίκεντρο αυτών τα Μέγαρα και τη Νέα Πέραμο.
Από αγωνιστές της «πρώτης γραμμής» που έγιναν εν μία νυκτί επειδή για χρόνια κοιμόντουσαν και τους ξύπνησε η πραγματικότητα τελευταίους, ο τόπος έχει χορτάσει και έχει ζημιωθεί υπερβολικά έως και σήμερα.
Χρειαζόμαστε άμεσα ένα παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο για την πόλη, που θα οδηγεί σε μακροχρόνια απασχόληση και ανάπτυξη.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Παπαβασίλης Γεωργίου Δωρόθεος
Δημότης Μεγάρων & Νέας Περάμου
Υ.Γ. Ας αφήσουν οι της διοίκησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις αλληλοκατηγορίες για το ποιος ήξερε και ποιος όχι και ας γνωστοποιήσουν σε όλους τις προθέσεις των της Cosco.
Με εκπροσώπους της δεν μιλάει κανείς όντας δήμαρχος, περί ανέμων και υδάτων. Ούτε προσκαλείται κανένας ως αντιπροσωπεία δημάρχων δυτικής αττικής στην Κίνα, για τουρισμό (!) ή εξαγωγές τοπικών προϊόντων.
Είναι σημαντικό αφενός να μάθουμε και αφετέρου να ξεκινήσει μία συζήτηση χωρίς κανένα φοβικό σύνδρομο που προέρχεται από το ενδεχόμενο τέτοιου πολέμου δημοσιευμάτων και κατηγοριών.