Είναι αλήθεια πως σήμερα ήθελα να καταπιαστώ με το πρώτο εντός έδρας παιχνίδι του Βύζαντα στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής, που έρχεται απέναντι στην Καλαμάτα. Η εικόνα όμως του Ολυμπιακού στην αναμέτρηση με την Ατλέτικο Μαδρίτης, με κάνει να στραφώ προς αυτή την κατεύθυνση.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως οι «ερυθρόλευκοι» το βράδυ της Τρίτης πήραν την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας τους. Είμαι κι εγώ μαζί τους και θα σας εξηγήσω γιατί. Καταρχάς, κατάφερε να νικήσει την Ατλέτικο Μαδρίτης, η οποία είναι πρωταθλήτρια Ισπανίας και φιναλίστ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Άλλοι θα βιαστούν να πουν, πως αυτή η Ατλέτικο δεν έχει σχέση με την περσινή ομάδα που κέρδισε την εκτίμηση και τον θαυμασμό όλης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Τα πρόσφατα αποτελέσματα της (κατάκτηση του Σούπερκόπα Ισπανίας και νίκη στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» επί της Ρεάλ λίγες ημέρες πριν) μαρτυρούν όμως, πως όχι μόνο είναι μια ομάδα που κάλυψε τα κενά που της παρουσιάστηκαν με αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών το περασμένο καλοκαίρι, αλλά δείχνει πως και φέτος θα έχει ως στόχο την κορυφή σε όποια διοργάνωση κι αν παίρνει μέρος. Για ν’ αντιληφθεί κάποιος το εύρος της νίκης του Ολυμπιακού, θα πρέπει ν’ ανατρέξει στο πότε ήταν η τελευταία φορά που οι «ροχιμπλάνκος» δέχθηκαν τρία γκολ σε 90’ λεπτά (και όχι σε ματς με παράταση όπως στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με αντίπαλο τη Ρεάλ). Θα σας θυμίσω λοιπόν… Ήταν ένα 3-0 απ’ την Οσασούνα τον περασμένο Φεβρουάριο (το οποίο μάλιστα έτυχε να περιγράφω), με την Ατλέτικο να δίνει έκτοτε 23 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, με ομάδες μεγαλύτερου βεληνεκούς σε σύγκριση με τον πρωταθλητή Ελλάδας.
Απ’ το μια το θέμα λοιπόν, είναι τι κατάφερε ο Ολυμπιακός και το αναλύσαμε παραπάνω. Το άλλο ζήτημα όμως και το πιο σημαντικό έχω την εντύπωση, είναι πως το κατάφερε. Δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες. Θα σταθώ σε κάτι άλλο. Στο γεγονός πως άφησε το «κουμάντο» σ’ αυτούς που ξέρουν. Τον Μίτσελ στον πάγκο, τους ποδοσφαιριστές στο χορτάρι και τους τεχνικούς διευθυντές (Καρεμπέ, Ισά) στις επιλογές. Θα θυμάστε πως δεν ήταν λίγοι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού που γκρίνιαζαν λίγο καιρό πριν για το «ξεπούλημα» αρκετών ποδοσφαιριστών. Θα είχαν δίκιο, αν η εικόνα που έβγαζαν οι πρωταθλητές Ελλάδας ήταν κακή. Οι «ερυθρόλευκοι» , όμως, ακολουθώντας τα τελευταία χρόνια πιστά τον… τυφλοσούρτη της Πόρτο έχουν αναδειχθεί σε «αιμοδότη» των μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων., φέρνοντας όμως παράλληλα ισάξιους αντικαταστάτες αυτών που έφυγαν. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως στην πιάτσα των ευρωπαίων μάνατζερ ο Ολυμπιακός αναγορεύεται πλέον χαριτολογώντας, ως «η Πόρτο της Ανατολής». Για ένα Χολέβα ήρθε ένας Μαζουάκου, για έναν Σάμαρη ένας Μιλιβόγεβιτς, για έναν Πέρες (Βάις) ο Ντουρμάζ, για έναν Κάμπελ ο Κασάμι, για έναν Σαβιόλα ο Μήτρογλου και ούτ’ ο καθ’εξής.
Αυτό έγινε γιατί τόσο ο Μίτσελ, όσο και οι Κριστιάν Καρεμπέ και Πιέρ Ισά ξέρουν να διακρίνουν τις ικανότητες των παικτών και να επιλέγουν ακριβώς βάσει στο τι χρειάζεται η ομάδα. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Ισπανού τεχνικού μετά τη νίκη με την Ατλέτικο. «Εμείς ξέραμε τον Μιλιβόγεβιτς, εσείς δεν τον ξέρατε…», προς τους εκπροσώπους του Τύπου, όταν κλήθηκε να σχολιάσει για την εξαιρετική εμφάνιση του Σέρβου κόντρα στους «ροχιμπλάνκος». Με λίγα λόγια λοιπόν, δόθηκε χώρος σ’ αυτούς που ξέρουν να… παίξουν μπάλα και να κριθούν για τις επιλογές τους.
Το ίδιο – ευτυχώς για το ελληνικό ποδόσφαιρο – έχει αρχίσει να γίνεται και σε Παναθηναϊκό – ΑΕΚ. Η διαφορά είναι πως οι συγκεκριμένες ομάδες δεν έχουν επενδύσει (με τον φόβο του ρίσκου πάντα) όσο θα ήθελαν σε ποδοσφαιριστές με μεγάλη μεταπωλητική αξία. Απ’ τη μια βέβαια δεν έχουν τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ κι απ’ την άλλη, υπάρχουν άλλα ζητήματα (γήπεδα Λεωφόρου και Φιλαδέλφειας) που είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον τους. Όμως, όπως ο Ολυμπιακός έχει τους Καρεμπέ – Ισά στο πλευρό του Μίτσελ, έτσι ο Παναθηναϊκός έχει τους Νταμπίζα – Φύσσα σ’ αυτό το Αναστασίου και η ΑΕΚ τους Μιλοβάνοβιτς – Μπάγεβιτς σ’ αυτό του Δέλλα.
Εν κατακλείδι λοιπόν το καλύτερο σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, είναι ν’ αφήνει η διοίκηση τις πράξεις και τις επιλογές σ’ αυτούς που ξέρουν. Αργά ή γρήγορα τα αποτελέσματα θα έρθουν, το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή και εμπιστοσύνη. Αν όλα ήταν τόσο εύκολα, όσο τα αναλύουμε στα… καφενεία, τότε η Ελλάδα δεν θα είχε λύσει μόνο το ποδοσφαιρικό της πρόβλημα, αλλά όλα όσα μας προβληματίζουν στην ζωή μας σε κάθε τομέα της.
Απαπα…
γράφει ο Αποστόλης Πάνος