Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Τα προβλήματα της ζωής μας είναι πολλά και πρέπει να πάρουμε θέση για να τα επιλύσουμε, αλλά συνήθως βιαστικά καταφεύγουμε σε «εμβαλωματικές» λύσεις. Δεν προσέχουμε τις λεπτομέρειες και μένουμε στο περίπου, δηλαδή στο πάνω κάτω. Χρησιμοποιούμε περισσότερο την πονηριά μας και λιγότερο την εξυπνάδα μας.
Εύκολα και γρήγορα μας κουράζουν οι πνευματικές αναζητήσεις και προτιμούμε την πολιτικολογία και το κουτσομπολιό. Ξεχνάμε τα σημαντικά, για τα ασήμαντα.
Οι περισσότεροι υιοθετούν «αλήθειες» άλλων, σε χρυσό περιτύλιγμα τα πολύ ωραία λόγια και τις υποστηρίζουν με. φανατισμό, χωρίς να μπούνε στον κόπο να εξετάσουν πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα! Εάν οι «αλήθειες» αυτές είναι σοφών ανθρώπων, έχει καλώς. Εάν όμως είναι εφευρήματα δημαγωγών, προπαγανδιστών, τότε ζούνε στο ψέμα, στην απάτη και την πλάνη.Όσοι δηλαδή είναι ευκολόπιστοι είναι ξεγελασμένοι και προδομένοι.
Επίσης, το πιο μεγάλο μας ελάττωμα είναι ότι μας αρέσει να μας κολακεύουν! Όπως σε μια φιλάρεσκη γυναίκα της αρέσει να της κάνουν κοπλιμέντα, έτσι και σε εμάς τους Έλληνες μας αρέσει να μας κολακεύουν όλοι οι πολιτικοί. Μας λένε δήθεν, ότι εμείς είμαστε ο «κυρίαρχος» λαός, μέχρι να μας καθίσουν στο σβέρκο και να γίνουν αυτοί κυρίαρχοι στη ζωή μας και στο μέλλον μας. Εύκολα και γρήγορα ενθουσιαζόμαστε, αλλά ο ενθουσιασμός μας αυτός, γρήγορα γίνεται απογοήτευση, αφού το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Με επιπολαιότητα όμως πολλοί από τους απογοητευμένους, νομίζουν ότι τους φταίει η. Δημοκρατία και όχι οι δημαγωγοί πολιτικοί με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.Έτσι περιφρονούν τη Δημοκρατία και στρέφονται στην αναρχία ή´ αλλάζουν κόμμα, λες και το άλλο κόμμα έχει πολιτικούς από έναν άλλο πλανήτη. Είναι όμως ίδιοι με την ίδια νοοτροπία. Όταν ένας πολιτικός υπόσχεται τα ΠΑΝΤΑ στους ΠΑΝΤΕΣ, πρέπει να καταλάβεις ότι σου λέει ψέμματα και να μην τον ψηφίσεις. Όμως εσύ σκέπτεσαι πονηρά, γιατί λες ότι και το δέκα τοις εκατό να κάνει από αυτά που υπόσχεται, κέρδος θα το έχω.
Δε σου φταίει λοιπόν η Δημοκρατία για την κακή εκλογή σου. Επιτέλους κάποτε τα κόμματα πρέπει να ξεκαθαρίζουν τον ιδεολογικό τους προσανατολισμό και να λένε στους πολίτες, όχι πως φαντάζονται την πατρίδα μας, αλλά πώς και τι μπορούν να κάνουν για να ανέβει το βιοτικό επίπεδο των συμπολιτών μας, για να δούμε επιτέλους εδώ και μια άσπρη μέρα. Από υποσχέσεις έχουμε χορτάσει. Από λόγια, άλλο τίποτα. Τα προγράμματα των κομμάτων πρέπει να μην είναι γενικόλογα και με αοριστολογίες. Τι θα πει, για παράδειγμα, «θα κτυπήσουμε την φοροδιαφυγή». Όλα τα κόμματα αυτό λένε αλλά κανένα δεν μας λέει πώς. Τι θα πει «περισσότερη Δημοκρατία». Γιατί δεν τα κάνετε λιανά στους πολίτες κύριοι αρχηγοί των κομμάτων και τους παραμυθιάζετε; Αυτά είναι τα παράπονα των πολιτών, που βλέπουν τα όνειρά τους να πηγαίνουν χαμένα και το κυριότερο, αυτό το φως στην άκρη του τούνελ, πότε θα φανεί επιτέλους; Όταν οι πολιτικοί μας βρουν το θάρρος να πούνε την αλήθεια στο λαό, τότε και ο λαός θα βρει τη δύναμη και το κουράγιο να την αντέξει. Προπάντων όμως θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τα εμπόδια με αισιοδοξία. Μακάρι.