«Πού είναι ο γιατρός;» : Με κωμωδία κάνει πρεμιέρα η Δημοτική Θεατρική Ομάδα Νέας Περάμου από την Παρασκευή 24 Μαρτίου στο Πολιτιστικό Νέας Περάμου
Ευγενία Σάλτα – Συνέντευξη με την σκηνοθέτιδα
«Η κωμωδία φωτίζει τα κομμάτια της αποδοχής, της εσωστρέφειας, της μοναξιάς και της ελπίδας»
«Εκεί όπου ο άνθρωπος προσπαθεί να διασωθεί από την δυστυχία του, εκεί, δημιουργεί και τις καλύτερες στιγμές γέλιου» μας είπε η σκηνοθέτιδα Ευγενία Σάλτα, που μετά την μεγάλη επιτυχία το «Προμηθέα Δεσμώτη» στο Δημοτικό Θέατρο Μεγάρων συνεχίζει με κωμωδία στην νεοσύστατη Δημοτική Θεατρική Ομάδα Νέας Περάμου.
Το έργο «Πού είναι ο γιατρός;» ανεβαίνει στο Πολιτιστικό Νέας Περάμου από την Παρασκευή. «Έξυπνα το έργο διδάσκει ότι δεν πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι στα προβλήματα μας και στον εαυτό μας, να μην μεγεθύνουμε καταστάσεις που μπορούν εύκολα να μας καταπιούν. Είναι αλήθεια, αν δεν προσέξουμε τα προβλήματα μας, μας καταπίνουν και είμαστε ένα κινούμενο πρόβλημα». Για όλα αυτά μίλησε η σκηνοθέτιδα Ευγενία Σάλτα.
- Η παράσταση «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ; » που παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό κέντρο – ΠΕΡΑΜΟΣ, ως πρώτη παράσταση της Δημοτικής θεατρικής ομάδας της Ν. Περάμου – ΔΗΚΕΔΗΜΕ, επικεντρώνεται σε ανθρώπους με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή OCD. Πώς το προσεγγίσατε «Κωμικά» ένα τόσο λεπτό θέμα;
- Ας ξεκινήσουμε με το ευχάριστο γεγονός ότι μέσα στο 2022 δημιουργήθηκε ακόμα μια Θεατρική ομάδα στον Δήμο Μεγαρέων και συγκεκριμένα στη Ν. Πέραμο, με θεσμικό χαρακτήρα από την ΔΗΚΕΔΗΜΕ και τον Δήμο Μεγαρέων.
Η δημιουργία της νέας Θεατρικής ομάδας, φανερώνει την ανάγκη των συμπολιτών μας για «Θέατρο».
Η Τέχνη του Θεάτρου είναι η «κοιτίδα του πολιτισμού» γιατί εσωκλείει μέσα του, όλες τις «μορφές της Τέχνης» και αυτό πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα, γνώσεις και ειλικρίνεια.
Επειδή όπως προανέφερα η τέχνη του Θεάτρου απαιτεί γνώσεις, σπουδές και τεχνική, όπως όλες οι τέχνες άλλωστε, για να το υπηρετήσεις σε ηγετικό ρόλο (σκηνοθέτης, δάσκαλος, εμψυχωτής) σε ομάδες θεάτρου θα πρέπει απαραίτητα να έχεις και τις κατάλληλες σπουδές και να το αντιμετωπίζεις με σοβαρότητα.
Οι άνθρωποι που έρχονται να «παίξουν» θέατρο πρέπει να «μάθουν» σωστά την τέχνη του θεάτρου ακόμα και αν είναι ερασιτέχνες.
Όπως υπάρχει στα Μέγαρα η «Δημοτική Θεατρική Ομάδα των Μεγάρων», η οποία παρουσιάζει καταπληκτικές παραστάσεις, τριάντα συναπτά έτη με σπουδαίους συντελεστές, έτσι και η Νέα Πέραμος , κάνει τα πρώτα της καλλιτεχνικά βήματα με τη Δημοτική Θεατρική Ομάδα της Νέας Περάμου.
Εύχομαι στην ομάδα, κάθε επιτυχία στο ταξίδι της.
Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου, γιατί και στις δύο θεατρικές ομάδες ΜΕΓΑΡΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΑΣ ΠΕΡΑΜΟΥ, ο Δήμαρχος κ. Γρηγόρης Σταμούλης δείχνοντας εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μου, με έχρισε κοινό σκηνοθέτη και στις δύο θεατρικές ομάδες.
Σας ευχαριστώ προσωπικά Δήμαρχε για την επιλογή σας και εγώ από πλευράς μου, κάνω ότι καλύτερο μπορώ για τον Δήμο Μεγαρέων.
Ο στόχος των ομάδων είναι να λειτουργήσουν και οι δύο σωστά με θεσμικό χαρακτήρα, σαν μια «Καλλιτεχνική δεξαμενή» και η μία ομάδα να τροφοδοτεί την άλλη, με συνέπεια και αλληλοσεβασμό.
Όραμα μου είναι, ο Δήμος Μεγαρέων στο μέλλον να δημιουργήσει ένα «Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου» και να φιλοξενεί μέσα σε 4 ημέρες θέατρο για τους συμπολίτες μας, με ερασιτεχνικές ομάδες από ολόκληρη την Ελλάδα.
Τουριστικά και Πνευματικά ο Δήμος μας θα είχε έναν Καλλιτεχνικό – ΘΕΑΤΡΙΚΟ αέρα με ωραίες θεατρικές συζητήσεις.
Εύχομαι και στην εξωστρέφεια των ομάδων μας (Δημοτικό Θέατρο Μεγάρων και Ν. Περάμου). Το θέατρο να μπορεί να αναγνωριστεί και σε άλλες πόλεις, όπως έχει αναγνωριστεί στα Μέγαρα και στη Ν. Πέραμο που ακούω τα καλύτερα λόγια. Προσωπικά θεωρώ ότι θα ήταν το καλύτερο Πολιτιστικό γεγονός για την πόλη μας. Αναμένω ώστε να πραγματοποιηθεί.
Η ΔΗΚΕΔΗΜΕ και συγκεκριμένα ο Πρόεδρος και Αντιδήμαρχος Πολιτισμού ο κ. Ιωάννης Καλλιπόζης αμέσως στήριξε τη νέα ομάδα της Νέας Περάμου, μαζί με την τοπική σύμβουλο Ν. Περάμου κ. Ευφροσύνη Τσεγκέλλη.
Τέτοιες δράσεις πρέπει να επιβραβεύονται.
Συγχαρητήρια στη Διοίκηση, στον Πρόεδρο και στον Δήμο Μεγαρέων.
Η νεοσύστατη Δημοτική θεατρική ομάδα της Ν. Περάμου, αρχίζει καλλιτεχνικά το ταξίδι της με ένα πολύ δύσκολο Θεατρικό έργο. Με μια σύγχρονη «Κωμωδία».
Έπειτα από την πολύκροτη, επιτυχημένη παράσταση του Δημοτικού Θεάτρου Μεγαρέων «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ» του Αισχύλου, με απήχηση θεατών 2000 ατόμων μέσα σε 8 παραστάσεις, με διθυραμβικές κριτικές και θαυμασμό στα λόγια των θεατών για τον πολιτισμό τον οποίο προσφέραμε σαν θεατρική ομάδα, έρχεται μια σύγχρονη κωμωδία από την νέα θεατρική ομάδα της Ν. Περάμου, με τίτλο «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ;» βασισμένη στη θεατρική γαλλική κωμωδία «TOC TOC» του συγγραφέα: Laurent Baffie σε διασκευή και σκηνοθεσία Ευγενίας Σάλτα με την υπογραφή της ΔΗΚΕΔΗΜΕ – ΔΗΜΟΥ ΜΕΓΑΡΕΩΝ.
Στην ερώτησή πως αντιμετωπίζω ένα τόσο λεπτό θέμα κωμικά, σαν σκηνοθέτης μπορώ να απαντήσω μόνο για τις «τεχνικές» που χρειάζεται μια κωμωδία.
Στο ανέβασμά μιας παράστασης και συγκεκριμένα αυτής της κωμωδίας «Που είναι ο γιατρός;» , προσέγγισα τους ερασιτέχνες ηθοποιούς με αγάπη στο πάθος τους ώστε να «παίξουν θέατρο» και να συνυπάρχουν σε μια ομάδα. Άρχισα να τους μαθαίνω και να κάνουμε θεατρικές ασκήσεις γνωριμίας και εμπιστοσύνης.
Η δυσκολία που αντιμετωπίζω δεν είναι μόνο στην διδασκαλία των ρόλων ή της ένωσης της ομάδας, είναι και στο πώς μπορεί ένα αστείο, αφού μιλάμε για κωμωδία να περάσει κάτω, στους θεατές όταν οι ίδιοι οι θεατές έχουν οικεία σχέση με τους ηθοποιούς.
Όταν έχουμε οικεία πρόσωπα στη θεατρική σκηνή, τα οποία τα συναντάμε στην καθημερινότητά μας ή είναι ακόμα και συγγενείς μας, τα άτομα αυτά στην προσπάθεια τους να μεταμορφωθούν για τις ανάγκες μιας «Κωμωδίας» (να τσαλακωθούν), ορισμένες φορές αυτό μπορεί να λειτουργήσει και σαν “Παγίδα”. Μπορεί να βγάλουν περισσότερο γέλιο ή και καθόλου γέλιο γιατί υπάρχει πιθανότητα να λειτουργήσουν αυτόματα οι αισθητήρες της εμπάθειας ή και της συμπάθειας.
Για αυτούς τους λόγους, βασίζομαι περισσότερο στις σπουδές μου και στις γνώσεις μου και προσεγγίζω σωστά τους κώδικες που χρειάζεται η «Κωμωδία» για να αποδοθεί με αρτιότητα και σεβασμό.
Λίγα λόγια για το είδος της κωμωδίας.
Η «Κωμωδία» είναι το δυσκολότερο και το σημαντικότερο είδος Θεάτρου.
Έχει έναν μοναδικό τρόπο να μιλάει για πράγματα, καταστάσεις και χαρακτήρες, που το καθιστούν ένα από τα σημαντικότερα είδη. Η σύγχρονη ιστορία μας, σε ό,τι αφορά την κωμωδία, έχει να μας επιδείξει σημαντικούς δημιουργούς, με εξαιρετικά κείμενα γεμάτα ψυχή και ολοζώντανους χαρακτήρες. Σαν σκηνοθέτις εστιάζω, στην διαφορετική προσέγγιση του ηθοποιού. Όταν καταπιάνομαι με κωμικά κείμενα και εξερευνώ παράλληλα την αλήθεια πίσω από την ατάκα, τη ζωή πίσω από τον ρόλο, κι όλα αυτά με έναν υπέρτατο σκοπό: Το γέλιο.
Μπορώ να πω ότι περισσότερο εκμαιεύω από τον κάθε ηθοποιό ξεχωριστά αυτά τα κομμάτια που έχει μέσα του και ο ίδιος όταν είναι έτοιμος να τα απελευθερώσει, τα ενσωματώνω μέσα στον χαρακτήρα του ήρωα που υποδύεται.
Ομολογώ ότι μέσα σε μια κωμωδία ψάχνω περισσότερο τα συγκινησιακά της κομμάτια, κοινώς τα σημεία που έχουν ρωγμές, τα αντιστρέφω και δημιουργώ ανάλαφρες καταστάσεις γέλιου. Αν έχετε παρατηρήσει τα έργα του Τσάρλι Τσάπλιν, εκεί όπου ο άνθρωπος προσπαθεί να διασωθεί από την δυστυχία του, εκεί, δημιουργεί και τις καλύτερες στιγμές γέλιου. Περίεργο; Όμως είναι αληθινό!
Όσο για το δικό μας έργο, «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ;» , έχει πολλά λεπτά σημεία που τα κάνει δραματουργικά «επίπονα» και θα έλεγα ότι έχει αρκετές «τραγικές» στιγμές. Όλοι οι χαρακτήρες του έργου μας, είναι τραγικά πρόσωπα. Η κωμωδία έχει τον τρόπο, όλα να τα φιλτράρει και να τα βοηθάει στην απενοχοποίηση.
Δραματουργικά, το έργο «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ;» φωτίζει τα κομμάτια της αποδοχής, της εσωστρέφειας, της μοναξιάς και της ελπίδας….
Έξυπνα το έργο διδάσκει ότι δεν πρέπει να είμαστε προσκολλημένοι στα προβλήματα μας και στον εαυτό μας, να μην μεγεθύνουμε καταστάσεις που μπορούν εύκολα να μας καταπιούν. Είναι αλήθεια , αν δεν προσέξουμε τα προβλήματα μας, μας καταπίνουν και είμαστε ένα κινούμενο πρόβλημα.
Το έργο αυτό … εξοστρακίζει αυτό το πρόβλημα. Η επιλογή του έργου για την ομάδα δεν ήταν τυχαία. Καθώς γνώριζα τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της Ν. Περάμου και έψαχνα τις δυναμικές που έχει η ομάδα σαν ομάδα, ανακάλυπτα ένα ετερόκλητο μείγμα με πάρα πολλές θεατρικές δυναμικές. Εκεί, ένιωσα την ανάγκη της ομάδας να συστηθεί με μια ωραία κωμωδία. Μια κωμωδία καταστάσεων με γρήγορες σύγχρονες ατάκες και με μηνύματα ουσιαστικά.
Σαν σκηνοθέτης με γνώσεις στην θεατρική γραφή άρχισα να διασκευάζω το κείμενο «TOC TOC» σε ένα νέο έργο «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ;» και προχωρούσα με γνώμονα την ίδια την ομάδα. Όλοι μέσα σε αυτό το έργο είναι πρωταγωνιστές, όλοι είναι ένα κομμάτι, είναι η ίδια η ομάδα.
Έκανα την ομάδα κατά κάποιο τρόπο έργο. Έπρεπε να αποδεχτούμε ο ένας τον άλλον…. όπως έλεγε και το έργο. Αποδεχτήκαμε τους εαυτούς μας και η ομάδα είχε κιόλας δημιουργηθεί.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω την συνεργάτιδά μου Μαρισία Σπίνου που πάντα είναι δίπλα μου, με την τέχνη του χορογράφου, ο οποία επιμελείται τις λεπτομέρειες στην κίνηση των ηθοποιών. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και προσωπικά έναν έναν στην ομάδα, τον Θοδωρή, την Ευφροσύνη, την Πόπη, την Μαρία, την Τζένη, την Βιβή, τον Θανάση, την Ρούλα και άλλους αφανείς ήρωες που ζήσαμε θεατρικά κάτι το μοναδικό…!
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ; »
Πρόκειται για μία εκρηκτική συνύπαρξη χαρακτήρων με ακραία χαρακτηριστικά. Όλοι οι ήρωες πάσχουν από κάποια εμμονική διαταραχή και αποτελούν μοναδικές περιπτώσεις.
Η πλοκή του έργου περιστρέφεται γύρω από μία ομάδα ατόμων που πάσχουν από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (OCD).
Οι ήρωες του έργου δυσκολεύονται να ζήσουν απαλλαγμένοι από τις εμμονές και τα τικ τους. Όταν μέσα από διαφορές, αντιθέσεις και διαφωνίες έρχονται σε επαφή με την πραγματικότητα, δηλαδή έξω από τα σύνορα της μέχρι τώρα αποκλίνουσας συμπεριφοράς τους, αντιδρούν, εκπλήσσονται και αδυνατούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.
Οι ήρωες έχουν ραντεβού με έναν διακεκριμένο, παγκοσμίου φήμης ψυχίατρο, που υπόσχεται να τους βοηθήσει, να γίνουν καλά. Όταν, όμως, φτάσουν στο ιατρείο του, εκείνος λείπει λόγω απρόοπτου γεγονότος και έτσι εκείνοι μένουν όλοι μαζί στο σαλόνι του ιατρείου, να τον περιμένουν.
Παίζουν με αλφαβητική σειρά
Γεωργαντζάς Θοδωρής (Αλέξανδρος)
Σύνδρομο Ζιλ ντε λα Τουρέτ
Καρά Βιβή (Βικτώρια)
Μυθομανής |Σύνδρομο Αποθησαύρισης
Καραντώνη Μαρία (Ελισάβετ)
Θρησκευτικές Ιδεοληψίες| Κρίσεις άγχους
Κοντοπούλου Τζένη (Κλεοπάτρα)
Οι ιδεοληψίες της Παθολογικής Αίσθησης Ευθύνης και των Καταναγκασμών Επανελέγχου
Λιώτα Ρούλα (Σιμόν)
Μικροβιοφοβία
Μασσαλής Αθανάσιος (Θανάσης)
Αριθμομανιακός
Παπαδογαμβράκη Πόπη (Ντενίζ)
Γραμματεία
Τσεγκέλη Ευφροσύνη (Βενετία – Μόνικα)
Διχασμένη προσωπικότητα, Ιδεοληψίες Συμμετρίας |Νοητικός μηρυκασμός
Συντελεστές Παράστασης
Σκηνοθεσία| Διασκευή| Πρωτότυπα κείμενα|Σχεδιασμός Σκηνικού|Επιμέλεια μουσικής| Διδασκαλία: Ευγενία Σάλτα
Επιμέλεια Κίνησης: Μαρισία Σπίνου
Ενδυματολόγος: Ομάδα
Ήχος |Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Σερτ
Επιμέλεια Αφίσας: Στέφανος Αφρικανός
Φωτογραφία Αφίσας: About Art
Video: genesis360, productions & communication
Φωτογραφίες προβών: Χριστίνα Δεσύλλα
Εκτυπώσεις αφίσες, προγράμματα: «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ»
Ξυλουργικές κατασκευές Σκηνικού: Σταμάτης Κούρσος
Βοηθός ξυλουργού: Παναγιώτης Πασσαλής
Ελαιοχρωματισμοί Σκηνικού: Θοδωρής Γεωργαντζάς, Σάββας Παπαγρηγοριάδης
Πληροφορίες Παράστασης
Τοποθεσία: Κέντρο Πολιτισμού «ΠΕΡΑΜΟΣ» (Κύπρου 12, Ν. Πέραμος)
Ημερομηνίες Παραστάσεων: 24 | 25 | 26 |31 Μαρτίου, 1 | 2 Απριλίου 2023.
Ώρα Έναρξης: 21:00
Διάρκεια: 90’
Παραγωγή: ΔΗΜΟΣ ΜΕΓΑΡΕΩΝ – ΔΗΚΕΔΗΜΕ
Κατάλληλη για άνω των 12 ετών.
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ