Στον σημερινό μας πολιτισμό (τρόπο βίου) κυριαρχεί το κεφάλαιο –γνώση όπως αυτή παράγεται και ιεραρχείται μέσα από τον εκπαιδευτικό και τον επιχειρηματικό μηχανισμό με την εφαρμοσμένη έρευνα να κατοχυρώνεται με τίτλους και πατέντες. Πρόκειται με άλλα λόγια για τα κεφαλοποιημένα πνευματικά δικαιώματα. Στα Κέντρα τείνει να μείνει ένας αριθμός πολυεθνικών οι οποίες παράγουν και μονοπωλούν πατέντες αιχμής. Οι ΗΠΑ κράτος πλανητάρχης επιβάλλει τον διεθνή σεβασμό των επιχειρηματικών πνευματικών δικαιωμάτων. Φαίνεται λοιπόν το <<κοινωνικό >>ζήτημα να εστιάζεται τώρα στην Παιδεία παρά στην οικονομία. Παρουσιάζεται μια νέα μορφή ανισότητας: η ανισότητα πρόσβασης στα δίκτυα πρόσβασης μονοπώλησης και κεφαλαιοποίησης της γνώσης. Σε μας η σύγχρονη αστική τάξη διαμορφώθηκε από πρώην μη <<προνομιούχους>> και η κρατική περιουσία αποτελεί εμμέσως , συλλογική ιδιοκτησία της κρατικής αστικής τάξης. Σε μας οι όροι <<τακτοποιημένος στο Δημόσιο>> και <<εξασφαλισμένος> υποδηλώνουν την εν λόγω κεφαλαιοποίηση δικαιώματος –<< λαϊκή κατάκτηση>>. Βασικές λαϊκές κατακτήσεις είναι η μονιμότητα και η προαιρετικότητα της εργασίας( η μισθοδοσία όμως είναι υποχρεωτική και με σκληρό νόμισμα). Αυτές είναι οι φιλοδοξίες της πλειοψηφίας των φοιτητών που ελέγχουν τα Πανεπιστήμια. Στα ελληνικά Πανεπιστήμια μετά τον Νόμο 83/83, οι βοηθοί συμμάχησαν με τους φοιτητές και έγιναν όλοι καθηγητές και οι φοιτητές έπαιρναν το δίπλωμα χωρίς να <<ιδρώσουν.>>. Όπως καταλαβαίνεται στην Ελλάδα η κεφαλαιοποιημένη τεχνογνωσία είναι αέρας κοπανιστός η ΑΛΛΙΩΣ ΚΕΦΑΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΑΠΛΟΚΟ-ΦΑΥΛΟΓΝΩΣΙΑ, ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΟΠΟΥ ΤΟ <<ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ>> ΓΙΝΕΤΑΙ <<ΒΑΘΥ ΚΌΜΜΑ>> ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Οπότε κάποιος νέος, ικανός και με φιλοδοξίες είναι αναγκασμένος να φύγει στο εξωτερικό αν θέλει να <<προκόψει>>. Διαφορετικά, εδώ οι <<μετριότητες>> θα τον εξουδετερώσουν.
Λ. ΜΠΙΣΤΑΡΑΚΗΣ