Η επιθυμία ζωής ως σχέσης στον άνθρωπο συνυπάρχει με την υπερίσχυση του Εγώ, συντήρηση του Εαυτού. Επίσης η αυθυπερβατική τάση συνυπάρχει ,στον άνθρωπο, με την αλλοτρίωσή της που είναι η εγωτική απαίτηση υποταγής, χρήσης ιδιοκτησίας του άλλου.
Ο βασανισμός του ανθρώπου από άνθρωπο, ο φθόνος, η συκοφαντία, το ψέμα, η αδικία, η καταπίεση είναι συνέπεια ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΘΥΠΕΡΒΑΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ,(να βγαίνεις από τον εαυτό σου και να συναντάς τον άλλο, τον πόνο του, τη χαρά του κλπ)
Θα μπορούσε η άρνηση της σχέσης να περιορίζεται στην παράκαμψή της, να μην μετατρέπεται σε επιθετικότητα, μίσος, αφανισμό του άλλου.
Αλλά η ρήξη είναι μια τυφλή εγωτική αυτοεπιβεβαίωση, που αυτόματα μετατρέπει τον άλλο σε απειλή.
Η επιθετικότητα οφείλεται στην ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης του Ατόμου, μέσω της οντολογικής εξαφάνισης του Άλλου.
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΟ-ΖΩΗΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ.
Θεραπεία αυτής της αρρώστιας θα βρούμε στην εικονολογική διήγηση των κειμένων της Ιλιαδορωμέηκης Παράδοσής μας ,όπου προτυπώνεται η υπαρκτική ελευθερία κάθε ανθρώπου , ελευθερία όπως την προϋποθέτει η μοναδικότητα του χαρίσματος της λογικότητας.
Αλλαγή Τρόπου Βίου, δηλαδή Πολιτισμού, χρειαζόμαστε σήμερα και όχι ψυχολόγους. Μην περιμένετε να θεραπεύσετε τον καρκίνο και τις μεταστάσεις του με ασπιρίνες.
Λ. ΜΠΙΣΤΑΡΑΚΗΣ