Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η ζωή μας είναι ένα ταξίδι με προορισμό το όνειρό μας και μεταφορικό μέσο την ελπίδα.
Το ταξίδι μας αυτό γίνεται πιο ευχάριστο και συναρπαστικό, όταν έχουμε καλούς συνταξιδιώτες, δηλαδή φίλους. Και όταν λέμε φίλους, εννοούμε όσους μας συνδέουν ψυχικοί δεσμοί. Καλοί φίλοι είναι εκείνοι που ανταποκρίνονται θετικά στις συμπεριφορές μας, γιατί ταιριάζουν οι χαρακτήρες μας.
Οι γνωστοί και οι συνεργάτες μας δεν είναι φυσικά φίλοι μας. Πάρα πολλές έχουμε όλοι γνωριμίες, αλλά λιγοστές οι φιλίες, γιατί το «λίπασμα» για να φυτρώσει και να ριζώσει μια φιλία δεν είναι ούτε το συμφέρον ούτε άλλες σκοπιμότητες. Είναι η εκτίμηση και η ειλικρίνεια . Επίσης πρέπει να ταιριάζουν και οι χαρακτήρες.
Στις γνωριμίες, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κρατάμε αποστάσεις , δηλαδή είμαστε «κουμπωμένοι». Στις δύσκολες λοιπόν ώρες, ψάχνουμε τους γνωστούς μας, αλλά είναι εξαφανισμένοι. Κοντά μας, για συμπαράσταση είναι μόνο οι πραγματικοί φίλοι.
Τώρα με την οικονομική κρίση, νιώθουμε πιο μεγάλη ανασφάλεια και οι δυσκολίες έγιναν περισσότερες και γι’ αυτό έχουμε ανάγκη τους φίλους μας, για να μοιραστούμε τους φόβους, τα μυστικά, τις φιλοδοξίες μας.
Η κατάρρευση των αξιών και η ηθική χρεοκοπία του καιρού μας, είναι που κάνει την αγνή φιλία ανεκτίμητη και αναγκαία, όσο ποτέ.
Η πολυκοσμία γύρω μας, η μαζοποίηση και η απομάκρυνση από τη φύση, έχουν γιγαντώσει τη μοναξιά και έχουν ερημώσει τις ψυχές μας.
Προσπαθούσαμε, για δεκαετίες ολόκληρες να αποκτήσουμε υλικά αγαθά, όπως περιουσία, να κτίσουμε ένα σπίτι, με αγώνες και αγωνίες. Ξεχάσαμε και δε μας περίσσεψε χρόνος να αγαπηθούμε ειλικρινά με τους άλλους ανθρώπους. Αγαπήσαμε πολύ τα …πράγματα, αλλά αυτά τα άψυχα, δεν μπορούν να ανταποδώσουν την αγάπη μας. Έτσι, οι περισσότεροι καταλήξαμε να έχουμε πολλές γνωριμίες, αλλά καμία φιλία. Και όμως. Όλοι έχουμε ανάγκη από αγνές φιλίες, αλλά ο εγωισμός μας είναι το σοβαρό εμπόδιο. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Πλάτων: «όποιος αγαπά υπερβολικά τον εαυτό του, ΚΑΝΕΝΟΣ δεν είναι φίλος». Με άλλα λόγια, για να πάρεις αγάπη, πρέπει και εσύ να προσφέρεις αγάπη, αλλά για τον εγωιστή, αυτό είναι πολύ δύσκολο!
Μερικοί θα πούνε: «Έχω δώσει αγάπη και έχω εισπράξει κακία». Ναι, πράγματι συμβαίνει και αυτό, αλλά αξίζει να δοκιμάσεις να δώσεις αγάπη.
Η αγνή φιλία δεν αντέχει το ψέμα και στην εποχή μας δυστυχώς περισσεύει η υποκρισία και η καχυποψία.
Η αγνή φιλία είναι όπως το χρυσάφι και δε σκουριάζει με τα χρόνια. Υπάρχουν παιδικές φιλίες, που διαρκούν μέχρι και τα γεράματα. Συμμαθητές και συμμαθήτριες, μετά από δεκαετίες, διατηρούν ψυχικούς δεσμούς, λες και δεν πέρασε μια μέρα από τότε που καθόντουσαν στο ίδιο θρανίο. Ήταν τα χρόνια της αθωότητας και αυτή την προσέγγιση απαιτεί η αγνή φιλία για να ανθίσει. Ειλικρίνεια και αγάπη.