Γράφει ο Στέλιος Γκίνης
Η Φύση δεν είναι μόνο το λίκνο της ζωής και η γιάτρισσα, όπως την αποκαλούσε ο Ιπποκράτης, αλλά και η δασκάλα μας. Δεν υπάρχει κανένα επίτευγμα της τεχνικής, που να μην έχει το πρότυπό του στη Φύση.
Να μερικά παραδείγματα:
Τον τροχό και τον κύκλο, οι άνθρωποι τον διδάχθηκαν από το σχήμα του Ήλιου και από τη στρογγυλή Πανσέληνο. Την ύφανση των ρούχων, από τον ιστό της αράχνης, από τα ηφαίστεια την τήξη των μετάλλων, το ραντάρ από την νυχτερίδα κλπ.
Στον κοινωνικό τομέα, η Φύση μας δίδαξε ότι ΟΛΑ τα ανίσχυρα πλάσματα επιβιώνουν μόνο ενωμένα και πειθαρχημένα. Η αρμονία της Φύσης δεν επιτυγχάνεται με την ισοπέδωση ούτε με την ομοιομορφία, αλλά με τη διατήρηση της ιδιαιτερότητας κάθε είδους, που υπακούει όμως πάντοτε στο σοφό της νόμο.
Στον ηθικό τομέα η Φύση δίδαξε τους ανθρώπους την έννοια της τάξης, της υπομονής και της ελπίδας με την αρμονία, το μεγαλείο και τη σοφία που επικρατούν παντού.
Το εσωτερικό χάος του σημερινού ανθρώπου, το αγχωτικό πνίγος της απληστίας και της ανασφάλειας, οφείλονται στη φυγή μας από τη Φύση.
Δίδαξε πολλά η Φύση στον άνθρωπο, πάρα πολλά. Φαίνεται όμως ότι ένα μόνο δεν κατάφερε να του εμπνεύσει. Το ΣΕΒΑΣΜΟ προς αυτήν. Ίσως να μας το φυλάει αυτό, ως το τελευταίο μαθημά της.
Η Φύση τελικά, σε ό, τι δε δίνει ομορφιά, δίνει χρησιμότητα. Σε ΟΛΑ την αλληλοεξάρτηση.
Το κάθε ζώο κάτι δίδαξε στους ανθρώπους. Ο κάβουρας τον εξοπλισμό, η σουπιά τα καπνογόνα, η αλεπού την πονηριά, κλπ. Μόνο το περιστέρι δεν κατάφερε να μας διδάξει την ειρήνη ακόμη. Τα φιλιά του ήλιου, τα χάδια του μπάτη, το τραγούδι του ρυακιού και του αηδονιού, μπαίνουν στην ψυχή μας, όπως δε θα μπορέσει ποτέ να μπει καμιά ανθρώπινη τέχνη. Η φύση είναι σοφή. Μακάρι να ακολουθούσαμε τις συμβουλές της και να μην κάναμε του κεφαλιού μας.
Τα εργοστάσια της Φύσης δε μολύνου το περιβάλλον, όπως δυστυχώς κάνουν τα εργοστάσια που λειτουργούν οι άνθρωποι. Μα έχει η Φύση εργοστάσια; Θα ρωτήσετε. Βεβαίως και πάρα πολλά μάλιστα, που λειτουργούν χωρίς να ρυπαίνουν με τα απόβλητά τους το περιβάλλον. Μια πορτοκαλιά, για παράδειγμα, είναι ένα φυσικό εργοστάσιο που παράγει πορτοκάλια. Μια λεμονιά είναι ένα άλλο εργοστάσιο, που παράγει λεμόνια. Ένα εργοστάσιο φυσικό, όπως ΟΛΑ τα άλλα, έχει απόβλητα τα ξερά φύλλα, που πέφτουν το φθινόπωρο. Τα ξερά φύλλα όμως με τη υγρασία και τους μύκητες, μετατρέπονται από οργανικές σε ανόργανες ενώσεις, δηλαδή σε λίπασμα! Τα φυσικά εργοστάσια παίρνουν ενέργεια από τον Ήλιο, δηλαδή «καθαρή» ενέργεια και τα υλικά, με το νερό για να φτιάξουν τα προϊόντα τους από το έδαφος με τις ρίζες τους. Με ένα θαυμαστό τρόπο εκμεταλλεύονται νόμους της Φυσικής, όπως δυνάμεις συνάφειας, συνοχής και τα λεγόμενα τριχοειδή φαινόμενα, στέλνουν το νερό και τα απαραίτητα συστατικά, ως το πιο ψηλό κλαδί και φύλλο! Στη Φύση λοιπόν τα απόβλητα των φυσικών εργοστασίων είναι πρώτη ύλη για άλλα και δε μολύνουν το περιβάλλον. Των ανθρώπων τα εργοστάσια παράγουν απόβλητα, που ρυπαίνουν πολύ ή λίγο το περιβάλλον. Είναι λάθος μας.