Γερόντισας Μακρίνας μοναχής ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ
Γράφει ο Χρυσόστομος Δ. Σύρκος
Πέρασε ένας χρόνος από την εκδημία της καθηγουμένης της κοινοβιακής ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Μακρινού, μητέρας ΜΑΚΡΙΝΑΣ (κατά κόσμο ΘΕΑΝΟΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΑΛΤΑ).
Ο γήινος βίος της μητέρας Μακρίνας, υπήρξε βίος αρετής και αφοσίωσης στον Θεό.
Χαριτωμένη από κοιλίας μητρός και παρά την συγγενή δυσμορφία των άνω άκρων της κατέστη μια ταλαντούχα κεντήστρα και άριστη μαθήτρια στο Γυμνάσιο Μεγάρων.
Λόγω της γειτνίασης της οικίας της με τον ιερό Καθεδρικό Ναό της ΠΑΝΑΓΙΑΣ παρακολουθούσε ανελλιπώς και με ευλάβεια όλες τις ιερές ακολουθίες της εκκλησίας μας.
Υπό την καθοδήγηση χαριτωμένων κληρικών, αρχικώς του παπά ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΕΠΠΑ και ακολούθως του παπά ΗΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ βάδιζε την οδό της κατά Χριστόν ζωής.
Με τον αοίδιμο παπαΛία και μία δράκα ευσεβών γυναικών των Μεγάρων σε τακτά χρονικά διαστήματα μετέβαιναν στα ξωκλήσια του Μεγαρικού κάμπου για την τέλεση του όρθρου και της θείας Λειτουργίας, όπου η καλλικέλαδος ΘΕΑΝΩ συμμετείχε ως ιεροψάλτης.
Για να φθάσουμε στο σωτήριο έτος 1952 όπου ανέτειλε η παρουσία, ως κληρικού, του πατρός ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗ, του χαριτωμένου αυτού γέροντα που έμελλε να αποτελέσει την οσιακή μορφή της εκκλησίας του Χριστού.
Η Θεανώ αμέσως κατέστη συνεργάτης στο πνευματικό στίβο των Μεγάρων.
Υπό την πνευματική ευλογία του πατρός Δαμασκηνιύ, ο οποίος υπήρξε πνευματικός της οδηγός και εξομολόγος της, η ΘΕΑΝΩ κατέστη ο πνευματικός φάρος των Μεγαρέων.
Όλη η μαθητιώσα νεολαία των κοριτσιών των Μεγάρων έσπευδε κάθε Κυριακή στο Κατηχητικό Σχολείο, όπου η χαριτωμένη ΘΕΑΝΩ επιτελούσε το έργον της Κατηχήτριας.
Παράλληλα υπήρξε η κινητήρια δύναμη κύκλων Αγίας Γραφής όπου συμμετείχε πλειάδα ενηλίκων γυναικών.
Μαζί με την Ισμήνη Τσάκωνα απετέλεσαν την πνευματική κυψέλη της πόλεως των Μεγάρων.
Για να φθάσουμε στο έτος 1960 όπου ο διακαής πόθος της ΘΕΑΝΟΥΣ και του πατρός ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, να μονάσουν πραγματοποιείται.
Ο π. Δαμασκηνός, η Θεανώ και τρεις άλλες ευσεβείς νεάνιδες, η Βασιλική Τσογιά (Θεοκτίστη), η Μαρία Μέξια (Θεοδώρα) και η Ελένη Σταμούλη (Θεοδούλη) εγκατέλειπαν τα εγκόσμια και εισέρχονται στην αγγελική πολιτεία.
Δημιουργείται έτσι η λαύρα του Αγίου Ιωάννου Μακρινού όπου υπό την Θεανώ, ΜΑΚΡΙΝΑ πλέον, καθίσταται η ηγουμένη της νεοσυσταθείσας ιεράς Μονής και Μητέρας πλειάδας αφοσιωμένων νεανίδων που εγκατέλειψαν τα εγκόσμια και εκάρησαν μοναχές.
Η οσιοτάτη μακαριστή πλέον Μητέρα Μακρίνα που επί 61 έτη καθοδηγούσε και στήριζε την μοναστική αδελφότητα του Αγίου Ιωάννου Μακρινού, μαζί με τον παππού Δαμασκηνό υμνεί και δοξολογεί τον τριαδικό Θεό και εμείς ζητούμε τις ευχές της αναβοώντας ΑΙΩΝΙΑ η μνήμη της.
Γερόντισας Μακρίνας μοναχής
ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ
Γράφει ο Χρυσόστομος Δ. Σύρκος
Πέρασε ένας χρόνος από την εκδημία της καθηγουμένης της κοινοβιακής ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Μακρινού, μητέρας ΜΑΚΡΙΝΑΣ (κατά κόσμο ΘΕΑΝΟΥΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΑΛΤΑ).
Ο γήινος βίος της μητέρας Μακρίνας, υπήρξε βίος αρετής και αφοσίωσης στον Θεό.
Χαριτωμένη από κοιλίας μητρός και παρά την συγγενή δυσμορφία των άνω άκρων της κατέστη μια ταλαντούχα κεντήστρα και άριστη μαθήτρια στο Γυμνάσιο Μεγάρων.
Λόγω της γειτνίασης της οικίας της με τον ιερό Καθεδρικό Ναό της ΠΑΝΑΓΙΑΣ παρακολουθούσε ανελλιπώς και με ευλάβεια όλες τις ιερές ακολουθίες της εκκλησίας μας.
Υπό την καθοδήγηση χαριτωμένων κληρικών, αρχικώς του παπά ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΕΠΠΑ και ακολούθως του παπά ΗΛΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ βάδιζε την οδό της κατά Χριστόν ζωής.
Με τον αοίδιμο παπαΛία και μία δράκα ευσεβών γυναικών των Μεγάρων σε τακτά χρονικά διαστήματα μετέβαιναν στα ξωκλήσια του Μεγαρικού κάμπου για την τέλεση του όρθρου και της θείας Λειτουργίας, όπου η καλλικέλαδος ΘΕΑΝΩ συμμετείχε ως ιεροψάλτης.
Για να φθάσουμε στο σωτήριο έτος 1952 όπου ανέτειλε η παρουσία, ως κληρικού, του πατρός ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗ, του χαριτωμένου αυτού γέροντα που έμελλε να αποτελέσει την οσιακή μορφή της εκκλησίας του Χριστού.
Η Θεανώ αμέσως κατέστη συνεργάτης στο πνευματικό στίβο των Μεγάρων.
Υπό την πνευματική ευλογία του πατρός Δαμασκηνιύ, ο οποίος υπήρξε πνευματικός της οδηγός και εξομολόγος της, η ΘΕΑΝΩ κατέστη ο πνευματικός φάρος των Μεγαρέων.
Όλη η μαθητιώσα νεολαία των κοριτσιών των Μεγάρων έσπευδε κάθε Κυριακή στο Κατηχητικό Σχολείο, όπου η χαριτωμένη ΘΕΑΝΩ επιτελούσε το έργον της Κατηχήτριας.
Παράλληλα υπήρξε η κινητήρια δύναμη κύκλων Αγίας Γραφής όπου συμμετείχε πλειάδα ενηλίκων γυναικών.
Μαζί με την Ισμήνη Τσάκωνα απετέλεσαν την πνευματική κυψέλη της πόλεως των Μεγάρων.
Για να φθάσουμε στο έτος 1960 όπου ο διακαής πόθος της ΘΕΑΝΟΥΣ και του πατρός ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ, να μονάσουν πραγματοποιείται.
Ο π. Δαμασκηνός, η Θεανώ και τρεις άλλες ευσεβείς νεάνιδες, η Βασιλική Τσογιά (Θεοκτίστη), η Μαρία Μέξια (Θεοδώρα) και η Ελένη Σταμούλη (Θεοδούλη) εγκατέλειπαν τα εγκόσμια και εισέρχονται στην αγγελική πολιτεία.
Δημιουργείται έτσι η λαύρα του Αγίου Ιωάννου Μακρινού όπου υπό την Θεανώ, ΜΑΚΡΙΝΑ πλέον, καθίσταται η ηγουμένη της νεοσυσταθείσας ιεράς Μονής και Μητέρας πλειάδας αφοσιωμένων νεανίδων που εγκατέλειψαν τα εγκόσμια και εκάρησαν μοναχές.
Η οσιοτάτη μακαριστή πλέον Μητέρα Μακρίνα που επί 61 έτη καθοδηγούσε και στήριζε την μοναστική αδελφότητα του Αγίου Ιωάννου Μακρινού, μαζί με τον παππού Δαμασκηνό υμνεί και δοξολογεί τον τριαδικό Θεό και εμείς ζητούμε τις ευχές της αναβοώντας ΑΙΩΝΙΑ η μνήμη της.