Γράφει η Αλέκα Σταματιάδη
Και δεν μιλάμε για περικοπές, ελλείψεις, μειώσεις, «κουρέματα» και «τρύπες» στα οικονομικά.
Γιατί αυτά θεωρούνται πια δεδομένα και έρχονται «από πάνω», είναι η κρίση, είναι η συγκυρία, είναι το παντοδύναμο κράτος και το σκληρό μνημόνιο που κόβει χρήμα από τους δήμους, αλλά επί του αποτελέσματος: ποιος είναι ικανοποιημένος από την κατάσταση στο Δήμο Μεγαρέων;
Το ερώτημα αυτό δεν είναι προϊόν εμπάθειας ούτε προσπάθειας μηδενισμού έργου καμιάς διοίκησης. Αλλά είναι ένα ζήτημα που το θέτουν καθημερινά οι πολίτες που ρωτάνε «τι θα γίνει;» ή απλώς αποδέχονται το «δε γίνεται τίποτα».
Και ενώ βλέπουμε ότι δύσκολα προχωρά η κατάσταση λόγω οικονομικών δυσχερειών που, καλή τη πίστη, κατανοητό ότι υπάρχουν, παρατηρούμε αυτοχαρακτηριζόμενα επικοινωνιακά «μπαλάκια», τη δήλωση για τη δήλωση και τη διαμάχη για το φάγωμα.
Εξαντλείται η δημιουργικότητα σε λέξεις χωρίς νόημα;
Μήπως χρειάζεται και η όποια εξωστρέφεια να έχει ουσία;
Ή και το αντίθετο η ουσία να έχει εξωστρέφεια;
Εξαιρέσεις (εκδηλώσεις, χριστουγεννιάτικο χωριό που το περιμένουμε, «μεγάρων γη», πολιτιστικά) πάντα υπάρχουν και ιδέες που πραγματοποιούνται παρά την έλλειψη χρημάτων.
Ιδέες και ευελιξία απαιτούν οι δύσκολοι καιροί μας για να πάμε κόντρα στα ελλείμματα της κρίσης.Το ζητούμενο είναι να μην κυριαρχεί η ισοπέδωση και να υπάρχουν νέες ιδέες που είναι εφικτό να γίνουν πράξη, να αλλάξουν λίγο την όψη μιας δύσκολης καθημερινότητας των πολιτών που νιώθουν να βαλτώνει η κατάσταση σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Μικρές κινήσεις, όσο η κρίση το επιτρέπει, που δίνουν μια κινητικότητα στην αγορά δίνουν μια παροδική αισιοδοξία.
Οι δρόμοι, το μεγάλο πρόβλημα που βασανίζει καθημερινά τους δημότες, σιγά σιγά λέει ο Δήμαρχος αποκαθίστανται. Χρειάζεται όμως μεγάλο έργο, που υπόσχεται η περιφέρεια. Παρόλα αυτά, τις ταλαιπωρίες και τη στασιμότητα που βλέπουν, οι πολίτες ακόμα περιμένουν.
Και περιμένουν όχι μόνο λόγια χωρίς πράξεις, αλλά πράξεις, και με κάποια λόγια.