Είπα να αγιάσω στο Άγιο Όρος αλλά δεν μ’ αφήνουν… Δεν μ’ αφήνουν μ’ όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου…
Δεν μπορώ, γιατί κάθε μέρα έχω αγώνα enduro μέσα στην πόλη μου με τη μηχανή, μαχόμενος στις επάλξεις για να μην πέσω και σπάσω τίποτα…
Η ΛΕΜΜ και το Entouring Moto Club κανονικά θα έπρεπε να διοργανώσουν έναν αγώνα μέσα στην πόλη, που έχει απ’ όλα: λακκούβες, λάσπη, σκόνη, κρυφές διαδρομές…
Κανονικά, θα έπρεπε η δημοτική αρχή αν έχει-που έχει-χιούμορ, να τους προσκαλούσε να το κάνουν ή έστω έναν αγώνα ανώμαλου δρόμου ρε παιδί μου…
Αλλά δεν μπορούμε, και δεν μπορούμε, να ησυχάσουμε απ’ όλα όσα μας κάνει η παρέα των μαθητευόμενων μάγων που οραματίζεται να κάνει τη δική της Πράβδα στη χώρα, να μην υπάρχουν άλλα μέσα αλλά μόνο όσα θα επιτρέπει το δικό μας καθεστώς αλά Βόρεια Κορέα… και το βόλεμα των κολλητών, βόλεμα…
Δυστυχώς, ήρθε κι αυτό με το ελικόπτερο για να μας χαλάσει τη μέρα και να μας επαναφέρει την μνήμη των Ιμίων και πώς πάνω στην κρίση οι γείτονές μας κοιτάζουν να δημιουργήσουν νέα δεδομένα…
[quote]Σ’έναν τόπο που έφτασε να παρουσιάζεται η κανονικότητα ως επίτευγμα… και η έγκριση του προϋπολογισμού ως είδηση, κάτι που θα ‘πρεπε να είναι αυτονόητο…[/quote]
Αλλά, ας κρατήσουμε την ερεθιστικότητα του Αντιδημάρχου για άλλα…
Το κάναμε το τάμα αλλά δε γιορτάζουμε τον ξενέρωτο Valentine στη μέρα του…αλλά του Ασώτου σε δύο Κυριακές με τον μόσχο τον σιτεμένο από εκλεκτή φάρμα (για να μην κάνω και διαφήμιση) με μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι…
Στέκια που λένε και οι Ελληνοαμερικάνοι…
Ωραία, έγινε το γηροκομείο και τώρα τι θα το κάνουμε ποιος θα το δουλέψει;
Εθελοντές; Και δεν βρίσκουμε και γέρους για να μπουν μέσα αφού τους έχουν όλοι μέσα στα σπίτια για να παίρνουν τη σύνταξη…