Δεν ξέρω αν το κείμενο μου αυτό είναι ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ η ένα ακόμα ραντεβού με τους συμπολίτες μου, που την προηγούμενη εβδομάδα διέψευσαν και τους πιο αισιόδοξους για την κινητοποίηση που κάναμε για τον «ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»!!!!!
Ο κόσμος τελικά θέλει να βοηθήσει, θέλει να είναι δίπλα στον άνθρωπο που πεινάει. Θέλει να είναι δίπλα στο παιδί που κρυώνει, θέλει να είναι δίπλα στον μόνο και ξεχασμένο «ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ», θέλει να είναι εκεί που το ”κράτος” γυρνάει την πλάτη δείχνοντας το πραγματικό του πρόσωπο!!!!
Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτό το 3ήμερο;
Την γιαγιά που πέρασε και άφησε το ψωμί της;
Τον άνεργο που άφησε τα ψώνια της ημέρας;
Την κυρία που είχε μόνο σάλτσα και την έφερε;
Την κοπέλα που είχε ελιές και μαρμελάδες και τις έφερε;
Τους απλούς φτωχούς ανθρώπους που έφερναν τρόφιμα και πριν πούμε ευχαριστώ εμείς μας έλεγαν εκείνοι;
Πείτε μου τι;;;;;
Κάθε λεπτό στην πλατεία και μια εμπειρία …..μια τρομερή εμπειρία …..γεροντάκια που δακρύζανε και μιλούσαν για την κατοχή που έζησαν, για την πείνα, που κάποιοι αποφάσισαν για αυτούς, να ξαναζήσουν…..Αντιδρούσαν με αλληλεγγύη….έβγαζαν από το ντουλάπι τους τα μισά για να φάει και ο άλλος!!!! Τι αξιοπρέπεια Θεέ μου!!!!!!
Φυσικά και κάποιοι αντέδρασαν…..λες και εμείς βάλαμε καμιά ταμπέλα στα τρόφιμα….λες και εμείς επιλέξαμε το ποίος θα φάει, λες και η πείνα έχει χρώμα δέρματος, λες και η πείνα έχει πατρίδα και σημαία, λες και η πείνα έχει Θεό ή Αλλάχ!!!! ΔΕΝ ΕΧΕΙ !!!!!
Το 3ήμερο πέρασε….και ήρθε η ώρα να πάω τα τρόφιμα στον ”ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ”…….
Τι τιμή μου κάνατε με τα τρόφιμα που μου φέρατε να ξέρατε μόνο…..
Η πόρτα άνοιξε και μια κυρία με ένα χαμόγελο τεράστιο με ρώτησε ποια είμαι, της είπα ”η Θεανώ από τα Μέγαρα ….μάζεψα τρόφιμα με τους συμπολίτες μου και τα έφερα” …..το χαμόγελο διπλασιάστηκε και σε μερικά δευτερόλεπτα άκουσα φωνές ….παιδικές φωνές που έτρεχαν να μας υποδεχτούν ….από 3 ετών έως 13-14 …..Ελληνόπουλα, προσφυγάκια από την Συρία, ακόμα και παιδιά μεταναστών από τριτοκοσμικές χώρες…..ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΠΑΙΔΙΑ…..ΠΑΙΔΙΑ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΑ…..ήταν εκεί και μου έδειχναν πόσο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας αν υπήρχαν ΜΟΝΟ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!
Έκατσα μαζί τους έχοντας αγκαλιά τον Παναγιωτάκι, ένα πλασματάκι πανέμορφο , υπέροχο , ευγενέστατο και μόλις 3.5 ετών!!!!!
Τα πάντα εκεί μέσα είναι διαφορετικά….η αγάπη σε τεράστιες δόσεις ….. η χαρά τις προσφοράς το ίδιο…..η αγκαλιά προς τον συνάνθρωπο είναι εκεί, ζεστή ,ατελείωτη, παντοτινή!!!!!
Ίσως σας κούρασα μα ήθελα να σας μεταφέρω όλο αυτό που έζησα….όλο αυτό που με την δική σας συμμετοχή με κάνατε να ζήσω!!!!
Ο κάθε ένας από εμάς είναι ο «ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»…
Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να κάνει την διαφορά…
Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να βγάλει φτερά…να γίνει άγγελος προστάτης για ένα παιδί…για ένα γεροντάκι…για έναν ”ΑΛΛΟ ΑΝΘΡΩΠΟ”…
Πολύ σύντομα θα κάνουμε και άλλη κινητοποίηση στα Μέγαρα……ΣΑΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙ….ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΣΤΕ !!!!!
Κάπου εδώ να ευχαριστήσω προσωπικά κάποια άτομα που ήταν δίπλα μου σε όλο αυτό!!!!
Ευχαριστώ πολύ την Μαριάννα Λιόγρη, την Δήμητρα Κουφή, τον Γιάννη Φουρτουλάκη, τον Γιώργο Στρατούρη, τον Γιώργο Σωτηρίου και φυσικά όλες και όλους εσάς που η συμμετοχή σας και η γνωριμία μας θα μου μείνει αξέχαστη!!!
Ευχαριστώ πολύ
Θεανώ Λιόγρη